مهدی مالمیر*؛ اگر گریبان خود را برای چند ساعتی از گرمای طاقت سوزی که این روز‌ها شش اسبه می‌تازد، برای ساعاتی رها کرده باشید و سَرکی به سینما‌های شهرتان کشیده باشید، بی شک می‌دانید فیلمی در این روز‌ها درحال اکران است به نام «دلم میخواد». فیلمی با بازی‌های خوب و قصه‌ای تازه...
داستان فیلم به شرح زندگی نویسنده‌ای می‌پردازد که توان نوشتن را از کف داده است. مشکل نویسنده، اما تنها به خشک شدن چشمه سارِخلاقیتش محصور نیست؛ حالا او نویسنده پا به سن گذاشته‌ای است که هر روز یا هر هفته ناگزیر است خبر مرگ دوست و آشنا را افزون بر مرگ همسر نازنینش تاب بیاورد و...
با این تفاصیل، اما در یک روز و در لحظه‌ای شهودی آهنگی شاد با تمی رِنگی در گوشش نواخته می‌شود آنچنان که تمام وجود نویسنده را تمنای رقصی طربناک در بر می‌گیرد! آهنگ چنان وجد انگیز است که نویسنده با وجاهت را در هر مکانی به رقص وا می‌دارد و ازهمه این‌ها گذشته؛ نویسنده همه مردم را در حال حرکات موزون تصور می‌کند و... هر جا و هر زمان که از او می‌رسند: مرد حسابی! چرا اختیار چرخش کمر و گردنت را از دست داده ای؟ با لحنی کودکانه فقط می‌گوید: دلم میخواد برقصم!
در بیشتر سکانس‌های فیلم بازیگر اصلی داستان در حال رقصیدن است و رقص‌های دست جمعی نیز در جای جای فیلم کم نیست و این در نوع خود در سینمای پس از انقلاب پدیده‌ای کم مانند است!
این فیلم را می‌توان در کنار ماجرای دخترکی قرار داد که به جرم رقص در صفحه خصوصی اش به پلیس فراخوانده شده و در برابر تلویزیون با چهره‌ای که سایه تاریکی بر روی ان نشسته به مجری پاسخ می‌دهد.
نکته این یادداشت، اما این است که چرا ما همواره و همیشه با یک بام و چند هوای مسوولان طرف هستیم. از یک طرف در سینما فیلمی بر روی پرده می‌رود که عملاً از کمبود شادی در جامعه حکایت می‌کند و بسیاری از بیماری‌های روانی را برامده از فقدان شادی می‌داند و، اما از سوی دیگر دخترکی به جرم حرکات موزون در صفحه شخصی اش که بی هیچ تردیدی مخاطب انچنانی هم نداشته به پلیس فتا دعوت می‌شود و مورد شماتت قرار می‌گیرد.
هم از این رو، روا است مسوولان محترم تکلیف مردم را در یک بیانیه یا برنامه تلویزیونی روشن کنند که بالاخره حرکات موزون بد است یا زیان زننده به حالِ جامعه و بنیانِ خانواده است!
این شایسته نیست که سینمای امروز ما چیزی را تبلیغ کند که عملا از سوی نیروی محترم انتظامی و پلیس فتا جرم شناخته می‌شود و باعث دردسر و‌ای بسا سردرگمی نوجوانان و جوانان ساده دل می‌شود.
*روزنامه نگار