ساختار برنامه‌های گفت‌وگومحور باید به گونه‌ای باشد که اشراف مجری یا مصاحبه‌کننده به موضوع از مهمان برنامه کمتر نباشد، تا ضمن حفظ مسیر مصاحبه، از بیان اطلاعاتی که در صحت آنها شبهاتی وجود دارد نیز جلوگیری شود.
به گزارش ایسنا، گفت‌وگوهای یک‌طرفه گاهی باعث می‌شود تا فرد مصاحبه‌شونده اطلاعات و نظرات شخصی را به هم آمیخته و در قالب اطلاعات مستند ارائه کند. در این شرایط اگر مجری به دلایل گوناگون نتواند این موضوع را تشخیص دهد، طبیعتا روند مصاحبه به اشتباه پیش خواهد رفت و حواشی به دنبال خواهد داشت.
در روزهای گذشته حضور ایمان مرآتی، خبرنگار صداوسیما در برنامه دورهمی و ادعاهای وی با حواشی زیادی در شبکه‌های مجازی همراه شد و بخشی از صحبت‌های او نیز از سوی یکی از چهره‌های سیاسی تکذیب شد. همین موضوع باعث شد تا بار دیگر این پرسش در میان برخی از کارشناسان مطرح شود که دانش مجری و تسلط او چقدر می‌تواند در درستی برنامه‌های گفت‌وگو محور تاثیرگذار باشد.
بیژن نفیسی، مدرس ارتباطات و روزنامه‌نگار پیشکسوت با اشاره به شیوه‌های اطلاع‌رسانی در جامعه، گفت: تعدد شیوه‌های اطلاع‌رسانی عملا یک نوع الزام شفاف‌سازی را هم کنار خود دارد به دلیل اینکه دائما می‌توانند حرف‌ها، گفت‌وگوها و مسائل مختلف را پوشش دهند. همچنین نیاز داریم یک بستر فرهنگی مناسب به تدریج در سطح جامعه ایجاد شود تا افراد گوناگون، مسوولان و دست‌اندرکاران فعالیت‌های مختلف، بدانند که به سادگی نمی‌شود واقعیت را وارونه جلوه دهند یا مساله‌ای را به گونه‌ای که خودشان می‌خواهند بازگو کنند به دلیل اینکه کانال‌های ارتباطی متعدد شده‌اند.
او ادامه داد: ما به غیر از رسانه‌های چاپی و رادیو و تلویزیون‌های مختلف، شبکه‌های اجتماعی متفاوتی را نیز داریم که با یک گستره و مخاطب بسیار زیاد به طور لحظه‌ای می‌توانند رویدادها را پیگیری و اطلاع‌رسانی کند. در واقع شرایط به تدریج به سمتی می‌رود که همه متوجه شوند زمانی که در برنامه‌ای حضور پیدا می‌کنند و قبول می‌کنند در رسانه‌ای درباره موضوعی صحبت کنند حتی‌الامکان واقعیت را بگویند.
این مدرس ارتباطات با اشاره به افرادی که به عنوان مهمان در برنامه‌ها دعوت می‌شوند، اظهار کرد: این افراد باید از لحاظ دانش و آگاهی سطح بالایی داشته و همچنین برای بیان واقعیت‌ها آماده باشند.
این روزنامه‌نگار با اشاره به اهمیت دانش مصاحبه‌کننده در برنامه نیز بیان کرد: اگر مصاحبه‌کننده دانش کافی درباره موضوعی داشته باشد می‌تواند روی سوال خود، سوال مجددی را بپرسد و حتی تأکید کند که بر اساس اطلاعات، آنچه که مهمان برنامه می‌گوید با واقعیت منطبق نیست. در واقع زمانی منطبق نبودن با واقعیت اتفاق می‌افتد که مصاحبه شونده دانشی نداشته باشد و فقط یک مجری است که نقشی ندارد و تنها سوالی را مطرح می‌کند که حتی جوابش را نمی‌داند. این بخشی از مشکلات است که به رسانه‌های مختلف برمی‌گردد.
نفیسی در پایان گفت: دانش مجری و مصاحبه‌کننده در حوزه‌های مختلف باید در حدی باشد که وقتی فردی را به برنامه دعوت می‌کند تناقض حرف‌های او را متوجه شود. در واقع سازمانی که تصمیم می‌گیرد گفت‌وگویی انجام دهد ضرورت دارد مجری و مصاحبه‌کننده‌ای را انتخاب کند که دانش او اگر نسبت به مهمان بیشتر نبود کمتر هم نباشد و این مساله مهمی است.