ابراهیم داروغه‌زاده کمتر از 40 روز است که به جای حبیب ایل‌بیگی بر مسند معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی تکیه زده است؛ معاونتی که بی‌شک مهم‌ترین و چالش‌برانگیزترین بخش سازمان سینمایی محسوب می‌شود و بیشتر هم از آن به عنوان محلی برای سانسور و ممیزی فیلم‌های سینمایی یاد می‌شود.
به گزارش ایسنا، ابراهیم داروغه‌زاده کمتر از 40 روز است که به جای حبیب ایل‌بیگی بر مسند معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی تکیه زده است
درباره «مادر قلب اتمی» اول بگویم که برخلاف آنچه رسانه‌ای شد ما اصلا تماسی برای پایان دادن به اکران فیلم نداشتیم و اکران این فیلم طبق مصوبه شورای صنفی نمایش به دلیل پایین آمدن کف فروش تمام شد.
(درباره کمیته رفع توقیف فیلم‌ها) : باید اول جایگاه این کمیته را مشخص کنیم چون تصوری که وجود دارد این است که شاید این کمیته تصمیم‌گیر باشد، ولی آنچه در نظر سازمان سینمایی است این است که برخی فیلم‌هایی که برای اکران با مشکل روبرو شده‌اند با تغییراتی در برخی سکانس‌ها می‌توانند نمایش داده شوند و این کار براساس توافق و تفاهم با اعضای کمیته میان تهیه‌کننده صورت می‌گیرد که بعد در قالب یک پیشنهاد به شورای پروانه نمایش ارائه خواهد شد تا در آنجا به شکل قانونی مجوز بگیرد.
فکر می‌کنم بسیاری از فیلم‌هایی که بررسی می‌شوند قابلیت رفع مشکل از آن‌ها وجود دارد البته اگر نخواهند در مظان جریان‌های سیاسی خارج از حوزه فرهنگ قرار گیرند چون برای بسیاری از آن‌ها سوءتفاهماتی ایجاد شده که قابل رفع است و نگرانی ایجاد نمی‌کند و ممکن است خیلی موارد نادری باشند در میان فیلم‌ها که مشکل‌شان را نمی‌توانیم حل کنیم. بنابراین بسیار امیدوارم که پس از پایان کار کمیته، شورای پروانه نمایش به این فیلم‌ها مجوز اکران دهد. کما اینکه برخی از این فیلم‌ها از قبل مجوز نمایش گرفته بودند و بعد دچار سوءتفاهماتی شدند.
(درباره خانه پدری) برای رفع مشکل فیلم «خانه پدری» راه اول این است که با تهیه‌کننده گفت و گو کنیم تا آن سکانسی که بحث ایجاد کرده (ضربه زدن به سر دختر و کشتن او) حذف شود ولی اگر اصرار داشته باشند که آن صحنه در فیلم باشد پس باید رده سنی برای تماشاگران فیلم تعیین کنیم.
معتقدم فیلم‌هایی که در این سال‌ها توقیف کردیم هیچ کدام نه مُخل امنیت نظام بودند و نه خط قرمزهای مهم را رد کرده بودند، یعنی شاید یکی دو مورد باشد که خلاف مصالح اصلی یا امنیت نظام پیش رفته باشند که قابل اکران نبودند و باقی بیشتر سوءتفاهم است.
این مدیر فرهنگی در ادامه درباره اینکه برخی فیلم‌ها مثل «خانه پدری»، «عصبانی نیستم» و «آشغال‌های دوست‌داشتنی» در سال‌های گذشته بیشتر با نگاه سیاسی با مشکل روبرو شدند در حالی که اتفاقا دو فیلم آخر در راستای نقد دولت دهم و تاکید بر وحدت ساخته شدند و با این شرایط چقدر از مجوزهایی که برای نمایش تعدادی از این‌ها در گذشته صادر شده بود حمایت می‌کند؟ بیان کرد: از نظر شورای پروانه نمایش ما و همچنین خود من این سه فیلم قابلیت نمایش دارند.
البته باز هم عرض می‌کنم وقتی می‌گویم فیلمی قابلیت نمایش دارد به این معنی نیست که آن را دوست دارم و مورد پسند من است یا حتی با حرفی که فیلم مطرح می‌کند، موافقم. مثلا من با حرفی که فیلم «خانه پدری» می‌گوید اصلا موافق نیستم و خودم به عنوان یک فرد سنتی مذهبی آن فیلم را اصلا دوست ندارم یعنی نه تنها آن فیلم را نمی‌پسندم بلکه اگر مسئولیت سینمایی نداشتم پس از نمایش حتما درباره آن نقدی می‌نوشتم و منتقد آن می‌شدم ولی به لحاظ قانونی واقعا معتقدم «خانه پدری» مشکلی ندارد و با در نظر گیری رده سنی مشخص می‌توان آن را به صورت محدود اکران کرد و البته به هر حال طبیعی است که این فیلم پرفروش نخواهد شد چون آن جنبه‌هایی از سینما که انبوه مخاطب بخواهد آن را ببیند ندارد.
درباره فیلم «آشغال‌های دوستی داشتنی» نباید فراموش کرد بخشی از فیلم به فتنه سال 88 مربوط است که به هر حال آن مسئله خط قرمز نظام است، یعنی مسئله فتنه از آن جنبه‌ای که محسن امیریوسفی به آن نگاه کرده مردود و جزو خطوط قرمز است که طبیعتا شورای پروانه نمایش هیج دوره‌ای به آن مجوز نخواهد داد، ولی آقای امیریوسفی آن بخش‌ها را اصلاح کرده و مواردی که جزو فتنه بوده همه برطرف شده است و الان فیلم تبدیل شده به اثری که فضای گفتمانی ایجاد می‌کند و فرزندان یک خانواده مثل فرزندان یک نظام هر کدام با طرز تفکری متفاوت با یکدیگر گفت‌وگو می‌کنند.
... منظورم این است که فیلم‌های «عصبانی نیستم»، «خانه پدری» و «آشغال‌های دوست داشتنی» اتفاقا جزو فیلم‌های جدی و اجتماعی‌ای هستند که فضا را برای فیلم‌های سطحی کمدی و نازل می‌توانند تنگ‌تر کنند تا سینمایی را که در آن اندیشه جریان دارد و گفت‌وگو صورت می‌گیرد شاهد باشیم.
درباره «کاناپه»: بعضی فیلم‌ها هستند که تصمیم‌گیری درباره آن‌ها در اختیار شورای پروانه نمایش نیست بلکه خارج از مجموعه باید بررسی شوند مثل «رستاخیز» که پروانه نمایش داشت ولی برخی مراجع تقلید با آن مخالف بودند و حکم مرجع تقلید را نمی‌توان کنار گذاشت.
واقعیت این است که این دیگر خارج از توان سازمان و حتی خارج از توان دولت است که تصمیم‌گیری کند. فیلم «کاناپه» هم چنین شرایطی دارد و بحث آن خارج از توان سازمان است چون ما نمی‌توانیم فتوایی در این باره صادر کنیم.
مشکل فیلم «خانه دختر» حل شده و حتی سکانسی قرار شده کامل فیلمبرداری شود. مشکل فیلم «پارادایس» هم حل شده است. مسئله «خانه پدری» در کمیته حل شده و چون به آنجا رسیدیم که طبق خواست فیلمساز امکان تغییر در فیلم نیست ما گزارش را به شورا می‌دهیم تا آن‌ها تصمیم بگیرند. درواقع می‌توانم بگویم مشکل بیشتر فیلم ها در این کمیته حل شده است.
درباره فیلم‌های رضا کاهانی: از ایشان فقط یک فیلم در کمیته هست و «وقت داریم حالا» اصلا به ما نرسیده است. هرچند فیلم دیگر هم (ارادتمند، بهاره تینا نازنین) در شورای پروانه نمایش و شورای عالی نمایش رد شده است.