یادداشت دریافتی- علی شریفی؛ روزهایی که سپری شد همراه با حمایت برخی افراد از نامزدی یاران و همراهان رئیس دولت نهم و دهم بود. هرچند که آنان با تحلیل غلط بهره‌گیری از خلأوجود آیت‌الله هاشمی، خودی نشان داده و ابراز وجود کرده‌اند و نقشه‌هایی برای این مردم زجرکشیده و ستمدیده دارند. به نظر می‌آید، دلیل به صحنه آمدن این طیف و حمایت و پشتیبانی برخی افراد از نامزدی دوستان و نزدیکان و حتی خود رئیس دولت نهم و دهم، استفاده از هرج‌ومرج اقتصادی و مالی به وجود آمده به خاطر عدم توانایی و تدبیر مناسب و پاسخگویی به هیچ مرجع قانونی و مردمی در آن شرایط است.
در حقیقت با به وجود آمدن انواع اختلاس‌ها و واگذاری‌های بدون ضابطه و حیف‌ومیل بیت‌المال و برقراری حقوق‌های نجومی و نامتعارف و هرج‌ومرج اقتصادی که در سال‌های ریاست آن‌ها بر دولت نهم و دهم بود از آب گل‌آلود ماهی خود را گرفته و دولت خود را هم پاک‌ترین دولت می‌نامیدند و برخی افراد باسوءاستفاده (بخوانید استفاده) از اوضاع اقتصادی به وجود آمده در کشور و هرج‌ومرج مالی و عدم شفافیت، به بهانه‌های مختلف مانند دور زدن تحریم‌ها ب. ز. های مختلفی درست کرده و به جان پول مردم و بیت‌المال بیندازند و آن‌ها هم پول‌های هنگفتی را بدون حساب‌وکتاب به حساب‌های خود واریز نمایند و البته، از همه، بابت این کارشان طلبکار نیز باشند.
ازیک‌طرف، واگذاری‌های عجیب‌وغریبکارخانه‌ها و مجتمع‌های صنعتی و واگذاری غیراصولی اراضی ملی و ... به افراد مختلف و افزایش حداقل سه برابری قیمت دلار و کاهش ۳۰ درصدی ارزش پول ملی و بهره‌مندی برخی از افراد از دلارهای دولتی و فروش آن در بازار به نرخ آزاد و به نرخ‌های آن‌چنانی (در بعضی مواقع ۴ تا ۵ برابری) که در فضای آن زمان ایجادشده بود و از طرفی دیگر انتصاب اشخاص بدون هیچ تجربه تخصصی و مدیریتی، حتی در سطوح اولیه آن به مناصب ویژه و تخصصی و مسئولیت‌های کلیدی مختلف که باعث اتلاف بودجه‌ها و هزینه‌ها و سرمایه‌های ملی و تعطیلی صنایع مختلف که درنهایت به اخلال در نظام اقتصادی کشور منجر می‌شود.
سید مظلوم، رئیس دولت اصلاحات در هشت سال ریاست جمهوری، چه گناه نابخشودنی انجام داد که مستحق ممنوع‌البیانی و ممنوع‌التصویری می‌شود. اما این افراد خدمتگزار به مردم باآن‌همه فلاکتی که برای جامعه درست کردند و تورم را به نقطه ۴۷ درصدی رساندند در جامعه جولان می‌دهند و افاده فیض می‌فرمایند و به هر مقام داخلی و خارجی که بخواهند نامه سرگشاده می‌نویسند و همه جهان و جهانیان را ارشاد می‌فرمایند و دروغ‌های قبلی خود را در مسائل داخلی و خارجی بازگو می‌کنند.
حرف زدن از مردم و کاستی‌های اقتصادی و مالی آنان حربه‌ای انتخاباتی برای همان کسانی است که می‌خواستند نفت را به سر سفره‌های مردم ببرند و با طرح بنیان خراب کن توزیع یارانه (که بیشتر صاحب‌نظران اقتصادی چنین نظری دارند) بذر این کار نادرست را ریختند وهمه‌چیز را فدای خود کردند تا پیروز میدان شوند. هرچند که پیروز واقعی برای مردم عیان شد.
افزایش درآمد نفتی دولت در آن دوران، اگرچه گره‌ای از مشکلات باز نکرد بلکه بلای جان مردم شد و در برخی موارد بر مشکلات افزود. هرچند اگر دلارهای نفتی از مرز ۷۰۰ میلیارد هم می‌گذشت، انتظاری از دولتمردان ناکارآمد و بی‌تدبیر و متکی به آزمون‌وخطا آن دوران نبود که اقدامی برای بهبود زندگی اقشار مختلف جامعه بردارند.
با این تفاسیر ظاهراً دوباره مردم می‌خواهند مصداق آن شعر سعدی شوند که می‌فرماید:
تو می‌بستی افسار من بر دم خرکه ره را نماید به من خر هدایت.