ابراهیم امینی در اعتماد نوشت: روحاني در سال ٩٢ با طرح شعارها و توجه به مطالبات اكثريت شهروندان روي كار آمد. مردم با تصور اينكه اين برنامه‌ها قابل تحقق است به روحاني راي دادند. همچنين اصلاح‌طلبان با متقاعد كردن آقاي عارف به كناره‌گيري از روحاني حمايت كردند و او به عنوان رييس‌جمهور انتخاب شد.
اگر بخواهيم ببينيم امروز به چه ميزان از برنامه‌ها و مطالباتي كه جامعه داشت جامه عمل پوشانده شده، به وضوح مي‌توان ديد هر جا كه آقاي روحاني از نيروهايي كه به برنامه‌هاي دولت اعتقاد داشتند، استفاده كرده برنامه‌هاي آقاي روحاني تا حد زيادي محقق شده است. مصداق بارز آن ديپلماسي و وزارت امور خارجه است. با توجه به اينكه ظريف به برنامه‌هايي كه روحاني دنبال مي‌كرد معتقد بود توانست در مذاكرات هسته‌اي به توافق با كشورهاي قدرتمند جهان برسند.
در ديگر حوزه‌هايي چون عرصه سياسي نمي‌توان وضعيت كشور در دوره آقاي روحاني را با دولت پيشين مقايسه كرد. فضا به نسبت بهتر شده است و شاهد تحولي ساختاري در اين حوزه هستيم. ليكن با توجه به مطالباتي كه جامعه دارد و برنامه‌هايي كه آقاي روحاني در سال ٩٢ مطرح كرد انتظار بود كساني كه درهيات دولت قرار مي‌گيرند، كساني باشند كه معتقد به سياست‌هاي دولت باشند تا بتوانند درپيشبرد اين برنامه‌ها گام‌هاي جدي و اساسي بردارند. سنگ اندازي‌ها، مخالفت‌ها و موانعي كه آقاي روحاني با آن درگير است بر كسي پوشيده نيست. ليكن مردم بايد احساس كنند كه دولت در آن مسيري كه وعده داده شده گام برمي‌دارد. نيروهايي كه در حوزه‌هاي مختلف پرچمدار برنامه‌هاي روحاني هستند مي‌توانستند توانمند‌تر باشند.
مردم مطالبات جدي در عرصه اقتصادي دارند و با مشكلات زيادي در اين حوزه مواجه هستند و لذا انتظاراتي از دولت داشتند كه به نحو مطلوب محقق نشده است. شايد بخشي از دلايل اين امر به اين موضوع برمي‌گردد كه دولت از نيروهاي داراي توان لازم استفاده نكرده است. در حوزه سياسي نيز اگر چه گشايشي به وجود آمده و فعاليت احزاب و تشكل‌هاي مدني بسيار بهتر از زمان دولت پيشين است اما همچنان دولت مي‌توانست بسيار بيش از آنچه هست از اختيارات خود براي بهبود اين حوزه بهره بگيرد.
در حوزه فرهنگي گام‌هاي خوبي از سوي دولت برداشته شده است اما كافي نيست. با سر كار آمدن مجلس دهم آقاي روحاني اين فرصت را دارد كه از نيروهاي توانمند‌تري در كابينه بهره گيرد. مجلس نهم در تشكيل كابينه دولت روحاني موانعي را ايجاد كرده بود. در سال ٩٥ اين اميد به وجود آمد كه دولت در ساختار كابينه تغييراتي انجام دهد. اكنون مانع برطرف شده است و انتظار اين است كه آقاي روحاني خانه تكاني انجام دهد تا هم مردم دلگرم‌تر شوند و با صندوق‌هاي راي قهر نكنند و هم عقبه راي آقاي روحاني يعني اصلاح‌طلبان بتوانند همچنان بر كانديداتوري آقاي روحاني وفاق داشته باشند.
توفيق آقاي روحاني در دوره دوم در گرو اين دو امر است. اينكه مشاركت مردمي بالا باشد و مردم با صندوق‌هاي راي قهر نكنند و همچنين اينكه اصلاح‌طلبان همچنان از دولت حمايت كنند. هر يك از اين دو مساله اتفاق نيفتد به ضرر آقاي روحاني در انتخابات سال٩٦ خواهد بود. اين اتفاقات در كنار تلاش‌هايي كه مخالفين دولت انجام مي‌دهند كه براي بار اول رييس‌جمهور تك‌دوره‌اي باشد و با توجه به درصد رايي كه در دوره اول آقاي روحاني داشته است، نگران‌كننده است. از اين رو دولت بايد به مطالبات جامعه توجه داشته باشد. در جريان مجلس دهم متاسفانه همراهي دولتي‌ها را با فراكسيون اميد شاهد نبوديم.
همين مساله و عدم موفقيت فراكسيون اميد در برخي مسائل باعث شد كه مخالفين به عنوان برگ برنده از اوضاع استفاده كنند. مي‌بينيم كه پس از اين اتفاق شدت حمله به دولت افزايش يافت. اگر دولتي‌ها با فراكسيون اميد همراهي مي‌كردند امروز چنين هجمه‌هايي به دولت را شاهد نبوديم. به هر حال براي پيروزي در انتخابات ٩٦ بايد انسجامي بين جريان دولت و اصلاح‌طلبان وجود داشته باشد. اين انسجام نمي‌تواند يك جاده يك طرفه باشد، بلكه هر دو طرف بايد تلاش كنند كه به قواعد ائتلاف‌هاي سياسي پايبند باشند. ائتلاف در تمام دنيا چارچوب مشخصي دارد كه بايد اين چارچوب رعايت شود.
در غير اين صورت ائتلاف‌ها نمي‌توانند پايدار باشند. با اين حال دولت دستاوردهاي خوبي داشته است كه بايد مورد توجه قرار داد. دولت در برخي حوزه‌هاي كشور به موفقيت‌هايي دست يافت. در حوزه‌هاي ديپلماسي، فرهنگي و اقتصادي وضعيت بهتري را نسبت به دولت پيشين شاهد هستيم. ليكن مي‌توان از اين فرصت استفاده‌هاي بيشتري هم داشت.