مارلون براندو، یکی از اسطوره‌های بزرگ عالم سینما که نام وی با فیلم به‌یادماندنی "پدرخوانده" پیوند خورده یکی از پرافتخارترین بازیگران سینما با دوبار دریافت جایزه اسکار و هشت بار نامزدی آن است.
به گزارش مجله تاریخ فرادید، کسب جوایز گوناگون از جمله دو جایزه اسکار به عنوان بهترین بازیگر نقش اول مرد، دستمزدهای میلیون دلاری امتیازاتی بود که مارلون براندو در دوران حیات خود از آن برخوردار شد.
مارلون براندو که با فیلم "اتوبوسی به نام هوس" به کارگردانی الیا کازان در سال 1951 برای نخستین بار نامزد جایزه اسکار شد، در طول چندین دهه فعالیت هنری خود، جوایز مختلفی را به خود اختصاص داد.
او یکی از تاثیرگذارترین بازیگران تاریخ سینماست که سبکی نو با نام بازیگری "متد" را بنیانگذاشت که بعدها بازیگران بزرگی مانند جیمز دین، مونتگومری کلیفت، پل نیومن، داستین هافمن و رابرت دونیرو از آن پیروی کردند. از فیلم‌های مشهوری که وی در آنها ایفای نقش کرد می‌توان به اتوبوسی به نام هوس در نقش استنلی کووالسکی، در بارانداز در نقش تری مالوی هر دو به کارگردانی الیا کازان و پدرخوانده در نقش دون ویتو کورلئونه اشاره کرد.
این بازیگر آمریکایی در بین بسیاری از علاقمندان به سینما و منتقدان به عنوان بهترین بازیگر تاریخ سینما شناخته می‌شود. اما در عین حال پس از آنکه وی از قبول جایزه اسکار به خاطر نقشش در فیلم پدرخوانده سرباز زد بسیاری لقب "پسر بد هالیوود" را به وی نسبت دادند. او در مراسم اسکار سال 1973 حضور پیدا نکرد و وقتی نامش به عنوان برنده جایزه اعلام شد به جای خود یک دختر بومی سرخپوست را به روی صحنه فرستاد تا اعتراض خود نسبت به رفتار هالیوود با بومیان امریکا را نشان دهد.
پس از پدرخوانده او در فیلم‌های مطرح دیگری مانند آخرین تانگو در پاریس و اینک آخر الزمان نقش های کوتاه اما ماندگاری ایفا کرد. براندو سرانجام در روز جمعه 2 ژوئیه سال 2004 در سن 80 سالگی پس از مدت‌ها بیماری در بیمارستانی در لس آنجلس درگذشت.
عکسی از مارلون براندو در کودکی؛ مادر براندو بازیگر تئاتر بود و هم او بود که علاقه به بازیگری را در براندو بوجود آورد.
مارلون براندو در لباس نظام؛ وی 16ساله بود که به مدرسه نظامی رفت.
مارلون براندو در استودیو عکاسی "فلیپ هالسمن"؛ براندو پس از رها کردن مدرسه نظامی در سال 1942 وارد مدرسه تئاتر حرفه‌ای امریکا شد.
مارلون براندو در استودیو عکاسی "فلیپ هالسمن" در سال 1950
مارلون براندو در جوانی؛ او پس از مدرسه تئاتر وارد "اکتورز استودیو" شد و زیر نظر "استلا آدلر" شروع به کار کرد.
مارلون براندو روی صحنه تئاتر "اتوبوسی به نام هوس"؛ در سال 1948 او در نقش استنلی کوالسکی در این نمایش روی صحنه رفت. بسیاری منتقدان بازی او در این نمایش را ستودند.
تمرین مارلون براندو برای بازی در فیلم "مردان" به کارگردانی فرد زینه مان؛ او که برای بازی در نقش سرباز مجروح جنگ جهانی دوم در این فیلم انتخاب شده بود بیش از یک ماه خود را در یک بیمارستان مجروحین جنگی بستری کرد و در این مدت مانند بقیه روی ویلچر نشست.
مارلون براندو در صحنه ای از فیلم "اتوبوسی به نام هوس" به کارگردانی الیا کازان؛ بازی در این فیلم موجب شهرت براندو در هالیوود شد.
مارلون براندو در نمایی از فیلم "دزیره" در نقش ناپلئون بناپارت در سال 1953
مارلون براندو در نمایی از پشت صحنه فیلم "در بارانداز"؛ فیلمی که جایزه اسکار را برای وی به همراه داشت.
مارلون براندو در نمایی از پشت صحنه فیلم "در بارانداز" ساخته الیا کازان در سال 1954
مارلون براندو در نمایی از فیلم "وحشی" ساخته "لاسلو بندک" در سال 1953
مارلون براندو در کنار "جیمز بالدوین" نویسنده امریکایی در مراسم یادبود آبراهام لینلن و راهیپمایی حقوق مدنی امریکا در سال 1963؛ براندو از فعالان حقوق مدنی سیاهان و سرخپوستان امریکا بود.
مارلون براندو و مارتین لوتر کینگ؛ براندو یکی از چهره‌های سرشناس دنیای سینما بود که در سال 1963 در راهپیمایی و سخنرانی تاریخی مارتین لوتر کینگ در واشنگتن شرکت کرد.
مارلون براندو و پدرش؛ پدر براندو در تولید مواد شیمیایی فعالیت داشت.
براندو در واج شهرت؛ براندو پس از بازی در فیلم در بارانداز به عنوان یک استعداد جدید در سینما مطرح شد.
براندو پس از دریافت جایزه اسکار برای ایفای نقش در فیلم "در بارانداز" ساخته الیا کازان. سال 1955
مارلون براندو و "باب هوپ" در عکس یادگاری مراسم اسکار در سال 1955
مارلون براندو و برناردو برتولوچی، سر صحنه فیلم "آخرین تانگو در پاریس"
مارلون براندو در نمایی از فیلم "پدر خوانده"؛ ایفای نقش ویتو کورلئونه در این فیلم برای او دومین اسکار زندگی اش را به همراه داشت.
گریم مارلون براندو در فیلم پدرخوانده ساخته "فرانسیس فورد کاپولا"
"لیتل فیدر" زن سرخپوستی که از سوی مارلون براندو برای دریافت جایزه اسکار به روی صحنه فرستاده شد.
مارلون براندو در نمایی از فیلم "اینک آخرالزمان"
البته ستاره هاى اونموقع واقعا ستاره بودن ، هنرمند واقعى ، نه مثل الان كه يه حباب بى معنى اند كه يا حاصل رسانه هـا هـستن يا شبكه هـاى اجتماعي …
حالت خوب نیستها!