کشت یونجه و صیفی‌جات در محوطه تاریخی موسوم به «شکارگاه خسرو» لطمه‌های جبران ناپذیری به عرصه این محوطه وارد کرده است، حالا عبور مونوریل این لطمه‌ها را تکمیل‌تر می‌کند.
به گزارش ایسنا، مهدی رهبر، باستان‌شناس پیشکسوت و سرپرست گروه باستان شناسی محوطه باستانی «شکارگاه خسرو» در کرمانشاه، با اشاره به پایان کاوش‌های باستان شناسی فصل دوم این محوطه تاریخی افزود: این محوطه با حدود 1100 متر طول و 800 متر عرض نخستین‌بار توسط باستان‌شناسان خارجی به عنوان «شکارگاه خسرو پرویز» شاهنشاه ساسانی نامگذاری شده بود و در حال حاضر نیز به همین نام شهرت دارد.
او دلیل این نامگذاری را نقوش برجسته بر دیوار تاق بزرگ «تاق‌بستان» که صحنه شکار در مقابل شاه ساسانی را به نمایش گذاشته، می‌داند و می گوید: این محوطه‌ی محصور حدود یک کیلومتر با تاق فاصله دارد و در حقیقت تصور بر این بوده که ما به ازای خارجی نقوش تاق، باید این محوطه شکارگاه بوده باشد.
این باستان‌شناس پیشکسوت ادامه داد: با توجه به اینکه کاوش‌های کوتاه‌مدت این محوطه در مقابل وسعت آن ناچیز است، اظهارنظر قطعی در مورد کاربری آن باید به کاوش‌های آینده موکول شود.
به گفته وی، اطلاعات به دست آمده تا کنون این محوطه را به عنوان شکارگاه تائید نمی‌کند.
«رهبر» وجود دیوارهای قطور کشیده شده در دورتادور این محوطه را یکی از دلایلی دانست که نامگذاری آن به عنوان شکارگاه را نفی می‌کند و افزود: دیوارها عرض حدود 5.14 متر دارند که
با چینه و خشت و ارتفاعی حدود 5 تا 5.5 متر ساخته شده‌اند.
او تاکید کرد: در بخش خارجی دور تا دور محوطه نیز خندقی وجود داشته که اصولا شکارگاه نیازی به دیوارهای قطور و خندق نداشته است.
این باستان‌شناس پیشکسوت در ادامه افزود: در دوسوی بولوار تاق بستان و در بخش شمالی محوطه آثاری از زندگی دوره ساسانی شامل ظروف شیشه‌ای از جمله پیاله، عطردان، ظروف سفالی و اشیای فلزی به دست آمده است که نمی‌توانند در رابطه با شکارگاه باشند.
رهبر با اشاره به گمانه‌زنی‌های باستان‌شناسی صورت گرفته در این محوطه نیز توضیح داد: اگر چه تاکنون آثار معماری دوره ساسانی به دلیل کشت‌های مکرر و زیر و رو شدن محوطه به دست نیامده، اما وجود سفال فراوان در سطح محوطه شامل قطعات خمره، تغار، سبو و کاسه‌ها وجود زندگی در دوره ساسانی در این محوطه را ثابت می‌کند.
سرپرست گروه باستان شناسی محوطه باستانی «شکارگاه خسرو» نتیجه‌ی اطلاعات به دست آمده دو فصل کوتاه مدت کاوش‌های باستان شناسی را این‌گونه توصیف کرد: این محوطه احتمالا در دوره اشکانی برای ایجاد یک شهر محصور شده ولی به دلایلی نامعلوم از جمله مرگ پادشاه یا انقراض این سلسله ناتمام رها شده و در دوره ساسانی کاربری‌های متفاوتی یافته است.
این باستان‌شناس با بیان اینکه در فصل دوم کاوش‌های باستان شناسی در دیواره جنوبی 3، تدفین دوره اسلامی کشف شد که احتمالا متعلق به دوره‌ی ایلخانی است، تاکید کرد: نمونه‌ی این‌گونه شهرها یا پادگان‌های نظامی را که فقط دیوارهای آنها ساخته شده ولی هیچگونه ساخت‌وسازی در درون صورت نگرفته را در دوره اشکانی و ساسانی سراغ داریم.
او برای نمونه به محوطه موسوم به «باغ خرم» در جنوب شوشتر با ابعاد 400*700 متر با دیوارهایی به ضخامت 15 متر، قلعه «ایرج» ورامین، شهر «خراب» چناران و حصار «قهقهه» توس با ابعاد 700*700 متر اشاره کرد.
وی ادامه داد: محوطه موسوم به «شکارگاه خسرو» با چند فصل کاوش و مرمت‌های اصولی می‌تواند از نظر علمی و جلب گردشگری به اقتصاد طولانی مدت ایران کمک کند.
رهبر تاکید کرد: متاسفانه بخش غربی این محوطه بعد از انقلاب مورد تجاوز قرارگرفته و تبدیل به محوطه‌ی مسکونی شده است.
وی افزود: با ایجاد مدرسه در بخش شرقی داخل عرصه که بیش از 20 هزار متر مربع را شامل می‌شود و چندین هکتار نیز توسط این مدرسه به یونجه‌کاری و صیفی‌کاری تبدیل شده که لطمه‌های جبران‌ناپذیری به عرصه محوطه وارد کرده است.
این باستان‌شناس پیشکسوت در پایان گفت: جای تاسف است که در حال حاضر نیز مقامات استانی، مصرانه می‌خواهند با عبور مونوریل از وسط محوطه، این لطمه‌های وارد شده را تکمیل کنند!