فرارو- آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان و نیکولا سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه دیدگاه‌های خود را درباره مسائل امنیتی و در این رابطه نقشی که ناتو بایستی عهده‌دار شود، در نوشته مشترکی اعلام کرده‌اند. مقاله‌ی آنان، که بدان فراخوان اطلاق شده در روزنامه‌های زود دویچه تسایتونگ (مونیخ) و لوموند (پاریس)، چاپ شده است.
در آستانه کنفرانس مونیخ و اجلاس ناتو فراخوان مشترک مرکل و سارکوزی در آستانه چهل و پنجمین کنفرانس امنیتی مونیخ منتشر شده است. مضمون این کنفرانس، که در روزهای جمعه و شنبه (۶ تا ۷ فوریه) در مونیخ برگزار می‌شود، امنیت جهانی است. در آن حدود ۳۰۰ نماینده از کشورهای مختلف شرکت می‌کنند. مرکل و سارکوزی دوشادوش هم در کنفرانس حضور خواهند داشت.
مقاله مشترک مرکل و سارکوزی در خبرگزاری‌ها همچنین به عنوان پیامی تعبیر شده که پیشاپیش برای اجلاس آتی سران کشورهای عضو ناتو فرستاده شده است. این اجلاس قرار است در ماه آوریل تشکیل شود.
دعوت به تحکیم اتحاد در اروپا پیام فراخوان مشترک مرکل و سارکوزی برای دولت جدید ایالات متحده این است که اروپا می‌خواهد صفوف خود را مستحکم‌تر کند و حق خود می‌داند که در امور امنیتی جهان دخالت مؤثر بیشتری داشته باشد.
در فراخوان آمده است: ما اروپاییان بایستی باز هم بیشتر یک‌صدا شویم، و این کاری است که مستلزم انضباط بیشتر است. ما بایستی در هر دو عرصه امکانات غیرنظامی و نظامی قابلیت‌هایمان را به هم پیوند زنیم و آنها را ارتقا دهیم.
خود آلمان و فرانسه بر آن‌اند که سطح رابطه نظامی خود را بالاتر برند. نیروی نظامی مشترک آنها، که تا کنون در بالکان و افغانستان حضور داشته است، از این پس در هر دو کشور پایگاه مشترک خواهد داشت. این به معنای حضور پایدار گروهی از سربازان آلمانی در خاک فرانسه خواهد بود، امری که در دوره پس از جنگ جهانی دوم سابقه نداشته است.
ناتو و اتحادیه اروپا صدر اعظم آلمان و رئیس جمهور فرانسه خواهان آن هستند که چارچوبی گذاشته شود برای تلاش‌هایی که بویژه از طرف آمریکا می‌شود تا اتحادیه آتلانتیک شمالی (ناتو) را از یک اتحادیه دفاعی به یک نهاد امنیتی جهانی تبدیل کنند. چارچوب مورد نظر رؤسای حکومت در برلین و پاریس را همکاری اروپا و آمریکا ایجاد می‌کند. به نظر آنان با توجه به الزامات سده بیست و یکم می‌بایست همکاری آمریکا و اروپا در امور امنیتی و دفاعی تقویت شود. آنان مخالف آن‌اند که ناتو وجهه دفاعی خود را از دست دهد و خط مشی تازه‌ای پیش گیرد که با ماهیت آن نخواند.
مرکل و سارکوزی در فراخوان خود از همکاری با رئیس جمهور جدید آمریکا، باراک اوباما، ابراز خوشحالی کرده‌اند.
هر دو سیاستمدار تأکید کرده‌اند که ناتو و اتحادیه‌ی اروپا نمی‌باید با هم رقابت داشته باشند. آنان در مقاله مشترک خود نوشته‌اند که از نحوه پیشرفت همکاری ناتو و اتحادیه اروپا راضی نیستند. آنان این امر را ، بی آنکه توضیح مشخصی دهند، به برخی اختلاف نظرها برگردانده‌اند. امید و خواست آنان این است که ناتو و اتحادیه اروپا همدیگر را تکمیل کنند.
رابطه با روسیه
ماجرای گرجستان رابطه اتحادیه اروپا و نیز ناتو را با روسیه سرد کرده است. مرکل و سارکوزی اینک خواهان بهبود رابطه شده‌اند و تأکید کرده‌اند که با بازگشت به دوران جنگ سرد مخالف‌اند.
آنان گسترش ناتو و اتحادیه اروپا را روندی می‌دانند که بایستی با اعتماد متقابل میان روسیه و این دو نهاد همراه باشد. دو سیاستمدار از گفت‌وگو با روسیه و شنیدن پیشنهادهای سران آن برای امنیت اروپا استقبال می‌کنند.
ایران اتمی بخش پایانی فراخوان مشترک مرکل و سارکوزی به موضوع خلع سلاح و کنترل تسلیحاتی جهانی اختصاص دارد. آنان نوشته‌اند که خواهان کاهش تسلحیات اتمی هستند و حتا در چارچوب سیاست ایجاد ترس با سلاح اتمی هم لازم نمی‌بینند که زارداخانه‌ها به میزان کنونی از سلاح‌های اتمی آکنده باشند. دو سیاستمدار در این رابطه خواهان پیشبرد گفت‌وگو با روسیه شده‌اند.
آنان نوشته‌اند که در اجلاس ناتو مسائلی را نیز بررسی خواهند کرد که به خطر موشک‌های بالیستیک مربوط می‌شود واز خاورمیانه برمی‌خیزد.
مرکل و سارکوزی خواهان پایبندی اکید به امر پذیرفته منع گسترش سلاح‌های اتمی هستند. آنان نگران آن‌اند که تلاش‌های اتمی جمهوری اسلامی این توافق عمومی را نقض کند. آنان نوشته‌اند: «تهران ظاهرا به این خیال است که جهان در نهایت دست روی دست می‌گذارد و فقط نظاره‌گر تلاش‌های آن باقی می‌ماند. ما موجودیت‌یابی یک بمب هسته‌ای ایرانی را روا نمی‌دانیم، زیرا چنین چیزی تهدید صلح جهانی است.» آنان در ادامه نوشته‌اند که برای حل دیپلماتیک کشمکش اتمی با ایران تلاش خواهند کرد.
بخش مربوط به ایران در فراخوان مشترک مرکل و سارکوزی این گونه پایان می‌یابد: «ما در توافق با تلاش‌هایی که انتظار می‌رود حکومت جدید آمریکا بیاغازد، آماده هستیم به تهدید از سوی ایران با گفت‌وگوی بیشتر پاسخ گوییم و اگر لازم باشد با مجازات‌های تازه قاطع‌تری در برابر آن بایستیم.»