فرارو- پیشروی تکفیریها به سمت شمال غربی عراق لبه تیز شمشیر را بر فهم مشترک میان جوامعی که از پس نسل ها جان به در برده اند، قرار داده است.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از گاردین، اطراف زمین های کلیسای جامع اسقف اعظم بشار ورده، آخرین مسیحیان شمال عراق سعی می کنند پناهگاهی برای خود بیابند. برخی زیر درختچه های خشک جای گرفته اند و برخی دیگر همگام با سایه دفتر کلیسا که آنها را از آفتاب سوزان در امان می دارد، حرکت می کنند. زنان و کودکان در نزدیکی سالن غذاخوری موقتی جمع شده اند و مردان بیکار به گوشه ای خیره شده اند. چهار هزار انسان ناامید در زمین های این کلیسا سرگردانند و به نظر می رسد همه از بودن در این مکان شوکه هستند.
در داخل کلیسا، اسقف اعظم به یک هفته ای که فکر می کند که به همزیستی در شمال غرب عراق پایان داده است. درک چندقومی و چنددینی که توانسته هزاران سال جنگ و شورش را پشت سر بگذارد، نمی تواند پاکسازی اخیر به دست تکفیری‌های بی رحم داعش را تاب بیاورد.
بشار ورده در مورد گستره زمین های اطراف موصل که نسل های متمادی به عنوان مهد تمدن ستایش شده می گوید: «هرگز فکر نمی کردیم که یک روز موصل خالی از مسیحیان و دشت های نینوا خالی از اقلیت ها شود. اعتماد میان جوامع شکسته شده، به خصوص اعتماد به اعراب. طی دو هزار سال گذشته تمام این اقلیت ها در کنار هم زندگی کرده اند.»
وی در ادامه افزود: «این مردم می توانند به شما بگویند افرادی که نزدیک به 40 سال همسایه شان بودند، اولین کسانی بودند که از خانه آنها دزدی کرده و آمدن داعش را جشن گرفتند.»
تا چهارشنبه گذشته حدود 70 هزار مسیحی در کنار 200 هزار ایزدی و شیعه شبک و ترکن در موصل و نینوا مانده بودند. حال تقریبا تمام آنها گریخته اند و تنها حدود 40 هزار ایزدی به کوهی در نزدیکی شهر سنجار که چندین هزار سال موطن شان بود، سر گذاشته اند.
روند غذا و آب رسانی به این ایزدی ها طی روزهای اخیر کند شده اما با توجه به اینکه جنگجویان داعش در پی کشتن آنها هستند، آنها راهی برای پائین آمدن از کوه ندارند. بر اساس گزارش جامعه ایزدی، برخی افراد که در میان آنها کودکان نیز به چشم می خورند، از یکشنبه گذشته که داعشی ها به شهر سنجار حمله کردند، جان باخته اند.
احتمالا آینده ای مشابه نیز در انتظار مسیحیان نینوا است: اسقف کلدانی در اربیل نیز گفت تنها 30 تا 35 مسیحی در شهر بغدیدا که تا روز پنج شنبه محل زندگی 50 هزار مسیحی بوده- بزرگترین مرکز شهری مسیحی در عراق- مانده اند. وی در ادامه افزود: «هیچ مسیحی در موصل نمانده اند. این پایان کار است.»
وی گفت :«شاید برخی بتوانند در نهایت به خانه های خود بازگردند اما بازسازی اعتمادی که از بین رفته چندان آسان نیست. انتظار بروز بحران جدی در این زمینه را داریم چراکه می دانیم داعش از مردم موصل پول زیادی دریافت کرده است. و اخیرا نیز مطلع شدیم که برخی افراد به دلیل مسیحی بودن از کار خود اخراج شده اند.»
در حالیکه مسیحیان موصل برای نجات جان خود به اربیل فرار کردند، هنوز این اعتقاد وجود دارد که نیروهای کردی که به مناطق آنها اعزام شده اند می توانند مانع شورشیان داعش شوند. اما نیروهای کرد تسلیم شدند، نخست یکشنبه گذشته در سنجار و بعد روز پنجشنبه در اطراف شهرهای مسیحی نشین. پس از آن پیشمرگه ها گامی به جلو گذاشتند تا خلا ایجاد شده در شمال غربی عراق را پر کنند اما آنها نیز گریختند تا ترس از اینکه حتی اربیل هم امن نباشد، افزایش بیابد.
با وجود آرامشی که فعلا در اربیل وجود دارد، مجاورت این شهر با جنگ، زندگی بیش از یک میلیون و 200 هزار نفری که به این شهر پناه آورده اند را ناآرام و مغشوش کرده است. عرب های غیرمسیحی عراقی که در شمال کردنشین این کشور زندگی کرده اند یا به این شهر نقل مکان کرده اند، با بازرسی های بسیار بیشتری روبرو هستند. کسانی که در منازل خود اسلحه داشته باشند، با این سوءظن که ممکن است از برای داعشی ها کار کنند، دستگیر و زندانی شوند.
یک مرد سنی در از بغداد که از اعلام هویت خود بسیار هراس داشت گفت :«اصلا وقت خوبی برای عرب بودن در این منطقه کردنشین نیست. و اصلا وقت خوبی برای عراقی بودن نیست.»
اين چه دنيايي كه در آن زندگي مي‌كنيم.
بايدبه اين پيشمرگه ها گفت جان انسان چه ارزشي دارد درمقابل دفاع از آب و خاك و ناموس و وطن، مردانه در مقابل دشمنان و داعشيان وحشي بايستيد و دلاورانه از آب و خاك و ناموس خود دفاع كنيد كه اگر بميريد هم آيندگان به شما افتخار مي كنند نه اينكه ذليلانه زندگي كنيد و مورد لعنت همه قرار گيريد.
اگر لیاقتش رو داشته باشیم، ما هم جان خود را فدای ایران عزیز میکنیم تا شاید آیندگان این منطقه نفسی به راحتی بکشند.
راستشو بخوای اصلا وقت خوبی برای زندگی در این دنیا نیست...
یا ارحم الراحمین خودت رحم کن به همه...