با توجه به آمار منتشر شده مشخص شد که ایران بیش از هر تیم دیگری به یک بازیکن خود در جام جهانی اتکا داشته است.
به نقل از یاهو، با توجه به اینکه نیمار به دلیل آسیب دیدگی در ادامه جام جهانی نمی‌تواند تیم ملی برزیل را همراهی کند، سلسائو در شرایط بسیار بدی قرار گرفته است زیرا از ابتدای جام بسیاری بر این باور بودند که برزیل وابستگی زیادی به نیمار دارد. این فقط برزیل نبوده که به یک بازیکن وابسته بود بلکه تیم‌هایی هم بودند که به برخی بازیکنانشان اتکای زیادی داشتند.
در جدول زیر میزان وابستگی تیم‌ها به برخی از بازیکنانشان نشان داده شده است:
نکته جالب توجه در این آمار این است که بازیکنانی که تیم‌ها به آنها اتکای بیشتری داشته‌اند عملکرد موفق‌تری هم از خود ارائه کرده‌اند. برای مثال تیم‌های آرژانتین و هلند که به نیمه نهایی جام رسیده‌اند، اتکای بیشتری به لیونل مسی و آرین روبن داشته‌اند که آمار گلزنی و ساخت موقعیت‌ها از سوی این دو بازیکن به ترتیب 25 و 27 درصد از کل تیم‌هایشان بوده است.
در واقع، تمامی تیم‌هایی که در مرحله گروهی حذف شدند ساخت موقعیت‌های گل روی دروازه حریفان را با درصد بیشتری بین بازیکنان خود تقسیم کرده‌اند. البته این آمار دو استثنا هم دارد. یکی بوسنی و هرزگوین که 25 درصد روی توانایی‌های میرالم پیانیچ تکیه داشته و دیگری هم تیم ملی ایران بوده است.
ایرانی‌ها با 35 درصد اتکا روی اشکان دژاگه آمار بالایی را به خود اختصاص دادند. نکته کلیدی این موضوع این است که ایران تنها تیم حاضر در جام جهانی بود که بیش از 30 درصد به گلزنی دژاگه اتکا داشت.
این موضوع سوالی را به ذهن متبادر می‌کند که آیا ایران بیش از اندازه به دژاگه وابسته بود؟ با توجه به اینکه آمار نشان می‌دهد حضور بازیکنان بزرگ نقشی محوری در موفقیت تیم‌ها دارد، سوال دیگر این است که اگر ایران تا این حد به دژاگه اتکا نداشت نمی‌توانست سرنوشت دیگری در جام جهانی برای خود رقم بزند؟