جی‌دی سلینجر نویسنده فقید آمریکایی نگذاشت چندان شناخته شود و همین موجب شده تا افسون او همچنان نویسندگان را به خود جلب کند و خود وی موضوع کتاب‌های جدید شود.
به گزارش بوک نیوز، هر چند بسیاری از کتاب‌هایی که درباره وی نوشته شده به نوعی تکرار همان واقعیت‌های پراکنده است که نویسندگان پبشین نوشته‌اند، اما این مساله ای ست که توماس بلر سعی می‌کند از آن اجتناب کند.
کتاب «جی.دی سلینجر: هنرمند فراری» نوشته این نویسنده، بیوگرافی ای متفاوت است که قرین موفقیت شده است.
کتاب دیگری با عنوان «سال سلینجری من» نوشته جوانا ریکاف نیز خاطرات جدید و اغلب جذاب و تغزلی است که در آن نگاه متفاوتی به سلینجر شده است.
هر دوی این نویسندگان رمان نویسان تحسین شده آمریکایی هستند و در کتاب‌هایشان از زوایای متفاوت به سلینجر توجه کرده اند.
ریکاف که از دستیاران شاغل در آژانس ادبی نیویورک و همان موسسه‌ای بود که کتاب های سلینجر را منتشر کرده، از تجربیاتش در این آژانس و از برخورد با مردمی که به دلایل مختلف به آنجا مراجعه می کردند تا نشانی از این نویسنده منزوی به دست بیاورند نوشته است.
او می نویسد: آنها می آیند و می گویند با او کار دارند... می خواهند با او مصاحبه کنند یا به او جایزه بدهند، یا یک درجه افتخاری یا هر چیز دیگر. با چشمانی باریک شبیه یک گانگستر کاریکاتور وار... و رییس آژانس نیز می گوید: چیزی به آنها نگویی...
سلینجر با انتشار کتاب «ناتور دشت» در سال 1951 به یکی از مشهورترین نویسندگان آمریکا بدل شد و کتابش هنوز هم از کتاب‌های پرفروش در آمریکا و دیگر نقاط جهان است. این کتاب اولین کتاب جدی برای چندین نسل از آمریکایی ها و دانش آموزان دبیرستان های آمریکا بوده است.
هنوز مدت زیادی از انتشار «ناتور دشت» نگذشته بود که سلینجر به کورنیش نقل مکان کرد و از رسانه ها فاصله گرفت و تنها اجازه داد تا تصورات موجود از وی بال و پر بگیرد.
سلینجر چهار دهه از تبعید خودخواسته اش در نیوهمپشایر را پشت سر می گذاشت که ریکاف در موسسه انتشارتی که نامش را در کتابش نیاورده است، مشغول به کار شد؛ موسسه انتشاراتی نیویورک به سبک قدیمی که هنوز در آنجا سیگار بسیار کشیده می‌شود و قراردادهای کتاب‌ها را سر میز نهار می بندند. او در کتابش می نویسد که سال 1996 و زمانی که مدتی از رسیدن اینترنت گذشته است، در این انتشاراتی حتی یک کامپیوتر وجود ندارد و همه مطالب با ماشین آی‌بی‌ام تایپ می شود و او بعد از مدتی می فهمد که چون سلینجر از کامپیوتر متنفر است، این انتشاراتی نیز به کامپیوتر روی خوش نشان نداده است.
اما ریکاف سرانجام سلینجر را در این انتشاراتی می بیند؛ با موهایی مثل نقره که هنوز به سبک دهه 50 و 60 روغن خورده‌اند.
در کتاب «هنرمند فراری» بلر که رابطه بیشتری با زندگی سلینجر دارد، مطالب مختلفی گرد آوری شده است. توماس بلر داستان‌نویسی کهنه کار و نویسنده مجله و از بنیانگذاران مجله «اوپن سیتی» است. او هرگز سلینجر را ندیده است، اما در کتابش موفق شده تا دیدگاه صمیمانه اش نسبت به زندگی سلینجر را بیان کند.
نتیجه این که کتاب او مجموعه ای از مصاحبه ها و رویدادهایی است که بسیاری از آنها در کتاب های دیگر نیز آمده اند، اما در کنار هم در کتاب بلر، سفری همه جانبه را به زندگی سلینجر فراهم می‌کنند؛ سفری که حتی تا آپارتمان سلینجر در منهتن که او در آنجا با خانواده اش زندگی می‌کرد نیز کشیده می شود.
کتاب «جی.دی سلینجر هنرمند فراری» از سوی انتشارات هاروست در 192 صفحه و به قیمت 20 دلار منتشر شده است.
کتاب «سال سلینجری من» از سوی انتشارات آلفرد ناپف در 272 صفحه و به قیمت 25.95 دلار منتشر شده است.