فرارو- مرتضی واعظ، از میان نوازندگان نسل جوان موسیقی ایرانی کمتر کسانی پیدا می شوند که به لحن و شیوه شخصی در نوازندگی رسیده باشند. این می تواند به دلایل مختلف از جمله محدودیت تعلیم موسیقی در دهه اول بعد از انقلاب و عدم دسترسی مستمر به استادان طراز اول به ویژه برای نوازندگان تار و سه تار باشد.
با این حال بهداد بابایی به دلیل ارتباط نزدیک خانوادگی با مرحوم پرویز مشکاتیان از کودکی از آموزه های این استاد بی بدیل موسیقی ایرانی بهره برد. محمد فیروزی، زیدالله طلوعی، داریوش پیرنیاکان معلمان بعدی او بودند و از کلاس های تئوری موسیقی محمدرضا درویشی و جواب آواز شجریان نیز استفاده کرده است.
لحن جدید و پر انرژی او در نوازندگی سه تار موجب ورود او را به جمع اعضای گروه عارف در سال 73 شد و همراهی وی با آواز شجریان در آلبوم «در خیال» در سال 75 او را بر سر زبانها انداخت. شجریان در این اثر با سه تار بابایی یکی از بهترین آوازهای صد ساله اخیر موسیقی ایرانی را اجرا کرده است.
او در فستیوال موسیقی روح زمین در کشور انگلستان که جایزه اول نصیب ایران شد، همراه مشکاتیان بود و در آخرین کنسرت گروه عارف پیش از یک دهه سکوت در سال 76 آواز حمیدرضا نوربخش را همراهی کرد. در سال 87 به عنوان یکی از سه نوازنده اجرای ارکسترال ترکمن با حسین علیزاده و مسعود شعاری با ارکستر اوکراینی در تالار وزارت کشور به صحنه رفت.
در همین سال آلبوم دو نوازی او به همراه نوید افقه به نام «جوی نقره مهتاب» منتشر شد. او در این اثر نشان داد که لحن نوازندگی او به طمانینه بیشتری رسیده است. از میان قطعات این مجموعه قطعه «ضربان خسته تکرار» وجوه آهنگسازی او را بیشتر نشان می دهد.
قطعه با مضراب هایی به شکل صدای تکراری ضربان قلب شروع می شود و ضربه های تنبک آن را تکمیل می کند. فراز و فرود کل قطعه می تواند تمثیلی از کل زندگی باشد. شتاب پایانی قطعه با پاساژی سریع به موتیف ابتدایی می رسد آرام آرام با کند شدن مفهوم مرگ را تداعی می کند.