زندگینامه‌نویسان جی. دی. سلینجر ادعا می‌کنند بالاخره راز این نویسنده منزوی کشف کرده‌اند.
به گزارش گاردین، نویسندگان زندگینامه جدید جی. دی. سلینجر ادعا می‌کنند بالاخره پرده از یکی از بزرگترین رازهای ادبی برداشته‌اند، اینکه نویسنده «ناتوردشت» در حدود 50 سال گذشته مشغول چه کاری بوده است.
قرار است مجموعه‌ای از داستان‌های منتشرنشده سلینجر پس از سال 2015 منتشر شود، این حرف را دیوید شیلدز و شین سالرنو می‌زنند که کتاب‌شان با عنوان «سلینجر» 3سپتامبر امسال منتشر می‌شود. از طرفی فیلم مستند سالرنو درباره نویسنده نیز ششم سپتامبر روی پرده می‌رود.
گفته می‌شود این کتاب، مفصل‌ترین اثر درباره سلینجر باشد و اغلب مطالب آن پیشتر هیچ کجا منتشر نشده، نویسندگان کتاب مدعی هستند دو منبع موثق برای مطالب کتاب خود داشته‌اند که صحت تمامی مطالب ذکرشده در «سلینجر» را تائید کرده‌اند.
در این کتاب دوباره با هولدن کالفید، قهرمان رمان «ناتوردشت» دیدار می‌کنیم و از تجربیات سلینجر از جنگ جهانی دوم باخبر می‌شویم و همچنین می‌فهمیم او درباره دین و مذهب چه نظری داشته است. در این کتاب همچنین اخباری دست‌اول درباره خانواده گلاس از کتاب «فرنی و زوئی» و دیگر داستان‌های سلینجر، می‌خوانیم.
کتاب زندگینامه سلینجر به راحتی ناشر پیدا نکرد. تری آدامز، سخنگوی «لیتل براون» که ناشر «ناتور دشت» و سه کتاب دیگر سلینجر است درباره نپذیرفتن انتشار کتاب حرفی نزد. مت سلینجر، پسر نویسنده نیز که وکیل و میراث‌دار سلینجر نویسنده است، برای نظر دادن حاضر نشد.
اگر کتاب منتشر شود، بدون دردسر نخواهد بود. در میانه دهه 1990 سلینجر موافقت کرد ناشری کوچک در ویرجینیا رمان کوتاه او «شماره 16 هپ‌ورث، سال 1924» را منتشر کند، این رمان پیشتر در سال 1965 در نشریه نیویورکر منتشر شده بود. اما وقتی خبر این کار در روزنامه‌ها منتشر شد، سلینجر نظرش را عوض کرد.
سلینجر که از مطبوعات بیزار بود پس از اوایل دهه 1960 دیگر کتابی منتشر نکرد، و به عنوان نویسنده از دنیای ادبی فاصله گرفت. در 50 سال گذشته تصورات و احتمال‌های بسیاری درباره او و کاری که مشغول آن بوده زبان به زبان چرخید، اما هیچکدام تائید نشد. اما اینکه سلینجر به نوشتن ادامه داده است، تائید شده. این نویسنده سال 1974 به نیویورک تایمز گفت، هر روز چیزی می‌نویسد اما فقط برای خودش.
با این حال هیچ‌کس نمی‌داند سلینجر مشغول نوشتن چه چیزی بوده و هیچ مدرکی هم نیست که نویسنده در گاوصندوقش در خانه‌اش در کورنیش در نیوهمپشایر چه چیزی پنهان کرده بود. حتی مت سلینجر و کالین اونیل، بیوه نویسنده نیز از زمان مرگ نویسنده در ژانویه 2010 درمورد این موضوع سکوت کرده‌اند. این دو حتی با سالرنو و شیلدز نیز همکاری نکردند.
سالرنو و شیلدز هیچ سابقه‌ای مرتبط با سلینجر ندارند. سالرنو فیلمنامه‌نویسی هالیوودی است که «آرماگدون» و «وحشی‌ها» الیور استون را نوشته و قرار است فیلمنامه دنباله «آواتار» را برای جیمز کامرون بنویسد. شیلدز نیز نویسنده 13 کتاب داستانی و غیرداستانی است.
زندگینامه 700 صفحه‌ای سالرنو و شیلدز همچنین شامل نامه‌ها و عکس‌های کمیاب بسیاری است؛ جزئیات ناشنیده‌ای درباره تجربه نویسنده در جنگ جهانی دوم و ازدواج کوتاه مدت اول او دارد؛ مصاحبه‌ای افشاگرانه با جین میلر در آن چاپ شده، میلر منبع الهام داستان «تقدیم به ازمه با عشق و نکبت» بود؛ و همچنین اشاره شده سلینجری که همیشه دست هالیوود را از اقتباس سینمایی آثارش کوتاه کرده بود چطور با اقتباس از داستان «تقدیم به ازمه با عشق و نکبت» موافقت کرده بود.
سالرنو از زمان مرگ سلینجر درباره نوشتن این زندگینامه و فیلم مستند صحبت کرده بود. سالرنو برای ساختن فیلم با کمپانی وینساتین قراردادی پرسود رست و خودش به اندازه سلینجر مخفی‌کاری کرد و کمتر کسی اصلا خبر داشت چنین فیلمی در حال ساخته شدن است. سالرنو برای پیدا کردن موادخام زندگینامه و فیلم مستند دو میلیون دلار از جیب خودش هزینه کرد و اروپا و آمریکا را زیر پا گذاشت.
سلینجر هیچ وقت به نوشتن زندگینامه یا اینکه کسی زندگینامه‌اش را بنویسد، رضایت نداد اما در 30 سال گذشته کتاب‌های زندگینامه‌ای تائیدنشده متعددی درباره او چاپ شد که معروف‌ترین آنها نوشته یان همیلتون بود. اما سلینجر سال 1987 موفق شد جلوی انتشار «جی. دی. سلینجر: زندگی یک نویسنده» همیلتون را بگیرد و بهانه‌اش انتشار نامه‌های منتشرنشده او در این کتاب بود. همیلتون شرح تلاش‌هایش برای انتشار کتاب را در کتابی با عنوان «در جستجوی جی. دی. سلینجر» در سال 1988 به رشته تحریر در آورد.