در شهر اصفهان بازاری به نام بازار چیت‌سازان بود که در آن، صنعتگران پارچه‌های قلمکار تهیه می‌کردند. در قرن هجدهم میلادی، پارچه‌های ابریشمی قلمکار ایران، شهرت چشمگیری در دنیا به دست آورده بود. هنرمندان و صنعتگران ایرانی، در قرن‌های 10 تا 13 هـ.ق، صدها گونه پارچه گلدوزی قلمکار و نفیس تولید می‌کردند. بخشی از این صنایع دستی به بازارهای دنیا روانه می‌شد و هم‌اکنون بسیاری از آنها زینت‌بخش موزه‌های دنیاست.
اهمیت نساجی در ایران عصر صفوی به حدی بود که ملک‌التجار که رییس بازرگانان پایتخت بود و به اختلافات تجار رسیدگی می‌کرد، سرپرستی کارگاه‌های سلطنتی را در کنار چند کارگاه دیگر به عهده داشت.
ارزش و نفاست پارچه‌های زربفت و پارچه‌های ابریشمی زردوزی شده به حدی بود که شاهان صفوی به خارجیانی که به دیار آنها آمده بودند مقدار زیادی از این پارچه‌ها را که در کارگاه‌های سلطنتی تهیه شده بود، هدیه می‌کردند. استادان کارگاه‌های درباری، در میان پیشه‌وران واجد مزایایی بودند. در این کارگاه‌ها نه بردگان (مانند عصر مغول) بلکه پیشه‌وران آزادی که حقوق می‌گرفتند، خدمت می‌کردند.