‌مذاکره

آقایِ پزشکیان! این روانشناسیِ زرد به‌دردِ دهه‌هایِ پیشین می‌خورد که چیزی داشتیم و اگر می‌خواستیم، می‌توانستیم؛ نه به دردِ امروز که چیزِ چندانی نداریم و اگر هم بخواهیم، نمی‌توانیم؛ هرچند، گذرِ زمان نشانمان داده که این دُژشعر‌ها (ادب گزاردم) به کارِ آن دهه‌ها هم نیامده که کار به این‌جا و کارد به استخوان رسیده است. پس، هر دانه که می‌خواهید بکارید، بر زمینِ سفت بپاشید تا از پاششِ آن دریابید که بیخِ کار تا کجا گندیده و جایی برای گفتارِ بی‌کار نمانده است وگرنه ما که سال‌هاست در خیالِ خام و زبانِ بی‌لُگامِ خودمان، قدرتِ نخستِ منطقه‌ایم.

پس از تصمیم آمریکا برای بازگرداندن فشار حداکثری و پاسخ صریح رهبری، بسیاری از فعالان سیاسی و رسانه‌ها به این مهم پرداختند. برداشت آنان از این رفتار دوگانه ترامپ این بود که او به‌دنبال مذاکره عادلانه نیست. او می‌خواهد ایران را تا حدی ضعیف پای میز مذاکره بنشاند که به تمام خواسته‌هایش برسد و در نهایت پیروز این میدان باشد.

ما وارد زمانی شده‌ایم که احتمال گفت‌و‌گو بین ایران و دولت جدید آمریکا، بیش از هفته‌های گذشته است و شانس گفت‌و‌گو بالا رفته است. در نتیجه بعید می‌دانم در این مرحله، شاهد یک برخورد قهرآمیز و تنش آفرین با آمریکا باشیم؛ البته مشروط بر آن که شرایط عادی پیش برود. افراد تندرو همیشه بوده‌اند و خواهند بود. تندرو‌ها همه جای دنیا هستند؛ مهم این است که نظام چه تصمیمی گرفته باشد. به اعتقاد من با توجه به صحبت‌هایی که این روز‌ها از مقامات می‌شنویم (به ویژه آخرین صحبت‌های رئیس جمهور)، آنچه که رئیس جمهور و شورای عالی امنیت با تایید رهبری انجام خواهند داد، در نهایت، پیش خواهد رفت.

سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه، در حاشیه نشست هیئت دولت در جمع خبرنگاران اظهار داشت: «ما الان با اروپایی‌ها مذاکرات هسته‌ای داشتیم و غیر از مذاکره هسته‌ای با اروپا فعلاً مذاکره دیگری نداریم.» صحبت او در این زمینه را در این ویدئو ببینید.

معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رئیس جمهور از پخش «پیام مهم» مسعود پزشکیان، فردا از شبکه آمریکایی NBC خبر داد.

فعال سیاسی اصلاح‌طلب درباره مذاکره ایران و آمریکا گفت: «الان شواهدی برای مذاکره با آمریکا مشاهده نمی‌کنیم، مگر آنکه چانه‌زنی جدی بوده و رهبری اجازه بدهند.»

«فرصت سوزی در این میان به نفع هیچ کس نیست و رسیدن به مراحل حساس می‌تواند از طرفی ایران را دوباره در چاه فصل هفت منشور سازمان ملل و قطعنامه‌های شورای امنیت بیندازد و طرف مقابل را نیز با اجرای تهدیدات ایران مبنی بر خروج از ان پی تی و حتی تغییر دکترین هسته‌ای مواجه کند. هیچ کدام از این گزینه‌ها مطلوب هیچ یک از طرفین غیر از تندرو‌ها نیست.»