فعال سیاسی اصلاح‌طلب با بیان اینکه «آب مجلس و دولت به یک جوی نمی‌رود»، گفت: «سیاست وفاق به این معنا که دولت و مجلس روی یک‌سری سیاست‌های مشخص با هم به توافق برسند، جواب نداده و فکر هم نمی‌کنم که جواب بدهد. شکاف آنقدر زیاد است که قابل پل زدن نیست.»
تاکنون درباره نقش وزیر اقتصاد در شاخص‌های اقتصادی صحبت‌های زیادی شده است. برخی بر این باورند که وقتی ساختار و مسیر اقتصاد سیاسی کشور در جهت گیری رفع تحریم‌ها و حل و فصل موانعی مثل FATF نباشد، وزیر اقتصاد نمی‌تواند نقش آفرینی کند، رفتن یک وزیر اقتصاد هم نمی‌تواند خبر‌های خوشی برای آینده به ارمغان بیاورد.
به گزارش خبرآنلاین، از لحظه به ثمر نشستن استیضاح وزیر اقتصاد تا کنون بسیاری آن را پروژه‌ای سیاسی خوانده‌اند. مضافا آنکه محمدجواد ظریف معاون راهبردی دولت پزشکیان نیز همان شب استعفا داد. از این رو این دسته از تحلیل گران معتقدند این استعفا در تکمیل پروژه بر هم زدن وفاق با دولت از سوی جریان تندرو شکل گرفته است.
توصیه این دسته از تحلیل‌گران به پزشکیان که در تشکیل کابینه خود از نیرو‌های جناح رقیب نیز استفاده کرد آن است که از دادن امتیازات بیشتر به رقیب خودداری کند؛ چرا که امتیاز دادن بیشتر می‌تواند نمی‌تواند ولع مخالفان برای گرفتن امتیاز‌ها و سهم‌های بیشتر را سیراب کند، حتی ممکن است کار به سوال و استیضاح از رئیس جمهور نیز کشیده شود.
اخیرا یکی از نمایندگان مجلس نیز همین موضوع را تایید کرد و از تحرکات گروه تندرو مجلس برای استیضاح سایر وزرای اصلاح طلب خبر داد. رضا سپهوند، عضو مجمع نمایندگان استان لرستان گفت: یک عده به دنبال استیضاح وزرای اصلاح طلب کابینه از جمله آقای میدری، ظفرقندی و صالحی امیری هستند.
این نماینده مجلس در حالی از تلاش تندرو‌ها برای استیضاح سایر وزرای اصلاح طلب دولت پزشکیان خبر داده است که غلامحسین کرباسچی در همان روز جدایی همتی و ظریف از دولت به طعنه نوشت: فکر کنم میدری و ظفرقندی هم بروند، وفاق کامل می‌شود.
احمد زیدآبادی، روزنامه نگار اصلاح طلب که در انتخابات ۱۴۰۳ حامی پزشکیان بود، می‌گوید: وفاق دیگر جواب نمی‌دهد.
زیدآبادی با بیان اینکه آب مجلس و دولت به یک جوی نمی‌رود ادامه می‌دهد: سیاست وفاق به این معنا که دولت و مجلس روی یک سری سیاست‌های مشخص با هم به توافق برسند، جواب نداده و فکر هم نمی‌کنم که جواب بدهد. شکاف آنقدر زیاد است که قابل پل زدن نیست.
این روزنامه نگار می‌گوید: استیضاحی که از طرف مجلس صورت گرفت نشان می‌دهد که توازن نسبی‌ای که بین قوای مجریه و مقننه شکل گرفته بود، فعلا به نفع مجلس به هم خورده و طبیعی است که مجلس با همین مسیر جلو بیاید و بقیه خواسته هایش را نیز از طریق استیضاح، سوال و تحمیل فشار بر دولت دنبال کند.
ناصر ایمانی فعال سیاسی اصولگرا، اما حذف همتی و ظریف از دولت را بی‌ربط به موضوع وفاق می‌داند و معتقد است وفاق را نباید به گونه‌ای تعریف کرد که با حذف یک وزیر بگوییم وفاق به هم خورده است.
این فعال سیاسی اصولگرا می‌گوید: به نظر من استیضاح همتی و استعفای ظریف ارتباطی با وفاق ندارد. اگر ما بخواهیم وفاق را آنقدر کوچک معنا کنیم که با یک استیضاح در مجلس بگوییم وفاق به هم خورد، معنایش این است که هرچه که دولت می‌گوید باید همان شود و تا آخر اجرا شود.
ایمانی ادامه می‌دهد: این چنین تعریف کردن وفاق یعنی آنکه مجلس، قوه قضاییه یا نهاد‌های دیگر حق ندارند دست به فلان کار بزنند، چون وفاق به هم می‌خورد. اما وفاق به این معنا نیست.
این فعال سیاسی پایین آمدن ارزش پول ملی و تمکین به قانون به کارگیری مشاغل حساس را دلیل کناره گیری همتی و ظریف از دولت می‌داند و می‌گوید: باید به این نکته مغفول توجه داشته باشید که در طی سه ماه ارزش پول ملی کشور توسط خود دولت پایین آمد. چرا به موضوع به این مهمی توجهی نمی‌کنید؟ در حالی که پایین آمدن ارزش پول ملی کشور در اثر تحولات جهانی نبود و مجلس قاعدتا باید عکس العملی به این موضوع نشان می‌داد.
او با بیان اینکه رای آوردن استیضاح یک موضوع دیگر است ادامه می‌دهد: هیچ کدام از این‌ها به معنای به هم خوردن وفاق نیست. باید ببینیم چه تعریفی از وفاق ارائه می‌کنیم و آیا در تعریف مان اگر یک وزیر استیضاح شود یعنی وفاق به هم خورده یا قدم بعدی خود رئیس جمهور است؟
او با تاکید بر آنکه باید عملکرد وزرا را هم در نظر گرفت می‌گوید: اگر الان یک وزیر دیگر بعد از شش ماه و یک سال عملکرد نامطلوب داشته باشد و مجلس او را استیضاح کند به معنای آن است که وفاق به هم خورده است؟
این اظهارات از سوی این کنشگر سیاسی در حالی است که برخی بر این باورند که جریان تندرو حتی با گروه‌های نزدیک به خود نیز وفاق نمی‌کنند. نزدیک‌ترین مصداق این موضوع هم انتشار و افشاگری‌های طیف‌های نزدیک به سعید جلیلی و محمدباقر قالیباف است که همدیگر را در سخنانی متهم کننده دلیل اصلی ناتوانی در اجماع در انتخابات و شکست خود می‌دانند.
از سوی دیگر به نظر می‌رسد مسعود پزشکیان شخصا سیگنال‌های شکسته شدن وفاق از سوی مخالفانش دریافت کرده است. اگر این ادعای نماینده مشهد که مدعی شده «رئیس جمهور گفته که من اصلا وزیر معرفی نمی‌کنم و خود مجلس وزیر معرفی کند» صحت داشته باشد یکی از علائم دریافت این سیگنال هاست.
همچنین محمدجعفر قائم پناه معاون اجرایی رئیس جمهور در ارتباط با فشار گروه‌های تندرو برای اجرای قانون عفاف و حجاب روایت کرده است که پزشکیان گفته «قانون عفاف و حجاب را نمی‌توانم اجرا کنم. چون برای مردم مشکل ایجاد می‌کند. من در مقابل مردم نخواهم ایستاد.»
به نظر می‌رسد این اظهارات پزشکیان را در کنار هم بتوان معنادار تلقی کرد. باید منتظر ماند و و دید که آیا پزشکیان سیاست هایش را در مورد مخالفانش تغییر می‌دهد؟
