بیچاره جواد نکونام!

این روز‌ها که نمایش‌های خوب علیرضا کوشکی خیلی‌ها را به وجد آورده، همه در حال شمردن گل‌ها و پاس گل‌های پیاپی او در مسابقات مختلف هستند و فیلم دریبل کشویی این بازیکن ۲۵ ساله برابر ستارگان النصر در فضای مجازی وایرال می‌شود، منصفانه و صادقانه اش این است که یادآوری کنیم او هم خرید جواد نکونام بود؛ مردی که هنوز هم به خاطر بستن استقلال در ابتدای فصل مورد انتقاد بسیاری از هواداران است، اما به این ابعاد از کار او هیچ توجهی نمی‌شود.

نکونام عیب و ایراد زیاد داشت و همین جا هم بار‌ها نقدش کردیم. تیم او دفاعی بازی می‌کرد، تماشاگرپسند نبود، رد پای توسل به خرافات در آن به چشم می‌آمد و حتی ابایی از چرخیدن به سمت ضد فوتبال و حربه‌هایی همچون وقت کشی‌های آشکار نداشت. اینها که به دفعات گفته شده و اصلا اخراج جواد و سکوت و خانه نشینی طولانی مدتش هم ناشی از همین برداشت‌های جمعی بوده است. با این حال امروز حق این است که یادآوری کنیم تیمی که او بست، آن‌قدر‌ها هم وحشتناک و بی مایه نبود. بخش زیادی از انتقادات از جواد نکونام، بابت خرید همین علیرضا کوشکی انجام می‌شد، اما حالا می‌بینیم که هواداران روی سکو‌ها از او طلب پیراهن می‌کنند و این بازیکن به امید استقلالی‌ها در فاز هجومی تبدیل شده است. 

محمدحسین اسلامی دیگر خرید نسبتا گمنام جواد بود که البته آن‌قدر مصدوم شد و آن‌قدر تحت تاثیر تحولات تیم قرار گرفت که نتوانست خودش را نشان بدهد. از سوی دیگر اگر امروز از هواداران استقلال بپرسید سه بازیکن برتر آنها در این فصل چه کسانی بوده‌اند، احتمالا شمار زیادی از آنها به اسم اندونگ اشاره خواهند کرد که این هافبک دفاعی استاندارد هم خرید جواد بود، مثل رامین رضاییان که به هر حال از نظر فنی رد پای او در خیلی از برنامه‌های هجومی استقلال به چشم می‌خورد.

اجازه بدهید یادآوری کنیم حتی کاکوتا هم اصلا خرید بدی نبود و جنس کارش نشان می‌داد «فوتبال بلد» است. چه بسا اگر ثبات فنی بر تیم حاکم می‌بود، این هافبک پیشین چلسی هم بهتر می‌توانست خودش را نشان بدهد، اما بالاخره در کشاکش آیند و روند این همه مربی، کاکوتا هم جدا شد و رفت. توصیف مشابهی را در مورد میلاد زکی پور هم می‌توان داشت که به هر حال بازیکن بدی نبود و همین حالا هم در سپاهان فیکس است. می‌بینید که این تیم، آن‌قدر‌ها فاجعه بار بسته نشد و در شرایط بهتر، می‌توانست ثمربخشی بالاتری هم داشته باشد، اما نشد و البته که بخشی از گناه این «نشدن» هم متوجه خود نکونام بود.