همزمان با شروع پخش فصل جدید «زندگی پس از زندگی» به کارگردانی و تهیه کنندگی و همچنین اجرای عباس موزون موج جدیدی از انتقادات مثبت و منفی درباره این برنامه آغاز شده است.
فرارو- شبکه چهار با شروع ماه مبارک رمضان در ۱۲ اسفند ۱۴۰۳ برنامه « زندگی پس از زندگی » را در لحظات قبل از افطار پخش می کند. این برنامه داستان زندگی افرادی را روایت می‌کند که در تجربه‌ای نزدیک به مرگ، روحشان از بدن جدا شده و پس از مشاهده جنبه‌هایی از عالم غیب، دوباره به جسم خود بازگشته‌اند.
به گزارش فرارو، همزمان با شروع پخش فصل جدید «زندگی پس از زندگی» به کارگردانی و تهیه کنندگی و همچنین اجرای عباس موزون موج جدیدی از انتقادات مثبت و منفی درباره این برنامه آغاز شده است. در این مطلب به بررسی نقد های مثبت و منفی این برنامه خواهیم پرداخت.
بر اساس شایعات فضای مجازی ساخت برنامه «زندگی پس از زندگی» با واسطه یکی از تجربه گرا‌ها به عباس موزون تکلیف شده است و دلیل جذب مخاطب نیز همین است. عباس موزون درباره بینندگان این برنامه در سال ۱۴۰۲ گفته است: «مخاطبان هدف ما افرادی هستند که به توحید باور ندارند و سپس به سمت سایر گروه‌ها می‌رویم.»
گروهی از کاربران در توییت‌هایی بیان می‌کنند که شروع مجدد «زندگی پس از زندگی» باعث رشد معنوی شده است و در لحظات افطار بیشتر به فکر خدا و عاقبت کارهایشان هستند. یکی از طرفداران این برنامه آیت الله شب زنده دار، عضو شورای نگهبان است که در سال‌های اخیر به تمجید برنامه پرداخته و از ساخت آن تشکر کرده است.
آنچه مخاطب در این فصل از برنامه می‌بیند تکرار تجربه‌هایی ست که ساختار مشابهی دارند. بر اساس نظرات کاربران فضای مجازی اگر یک قسمت از برنامه راببینید، تقریبا می‌شود گفت همه قسمت‌ها را دیده‌اید و فقط شخصیت‌ها متفاوت است.
به نظر می‌رسد این برنامه یک رویکرد دینی داشته باشد و در تلاش است با پرداختن به تجربه‌های نزدیک به مرگ، مدرکی روشن برای تایید جهان بینی دینی فراهم کند و ذهن مردم را نسبت به جهان پس از مرگ درگیر کند، اما بر اساس نظرات کارشناسات قرآنی، مبانی نظری این برنامه ابهام زیادی دارد که در نسبت با آموزه‌های قرآنی به سمت خرافه می‌رود.
عباس موزون در سال ۱۴۰۱ درباره رفتن برنامه به سمت خرافه می‌گوید: «برای رهایی از برچسب خرافه گرایی از گفتمان تجربه گرایی استفاده می‌کنیم، به همین اذهان پوزیتیویستی نمی‌توانند آن را خرافه بدانند.» سید علی کشفی «کارشناس رسانه و فرهنگ» درباره این برنامه می‌گوید: «طبق فرموده قرآن تنها راویان معتبر عالم غیب پیامبران هستند و با توجه به اهمیت این جایگاه چگونه به خودمان اجازه می‌دهیم کسانی را روی صندلی پیامبر بنشانیم.»
در عین حال گروهی از پزشکان و پژوهشگران معتقد هستند که تجربه افراد از عالم غیب پایه ماورایی ندارد و حاصل تغییرات فیزیولوژیکی مغز است.
بر اساس نظریات مخاطبان در فضای مجازی، این برنامه توانسته است تا حدودی مورد استقبال مخاطبان تلویزیون قرار گیرد و در تلوبیون به بیش از ۶۵ هزار بازدید در هر قسمت برسد.
