فیلم «قلب‌های تپنده» در هفتاد و هفتمین جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد و اگرچه با واکنش‌های متفاوتی از سوی منتقدان مواجه شد، اما در پنجاهمین دوره جوایز سزار نامزد ۱۳ جایزه از جمله بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر زن (آدل اگزارکوپولوس) و بهترین بازیگر مرد (فرانسوا سیویل) شد.
درامی عاشقانه که در دو دهه جریان دارد، «قلب‌های تپنده» داستان دلدادگی دو نوجوان از طبقات اجتماعی متفاوت را روایت می‌کند که درگیر سرنوشتی تراژیک می‌شوند. او به خلافکاری روی می‌آورد و ۱۲ سال زندان مسیر زندگی‌شان را دگرگون می‌کند، اما آیا عشق آنها از پس زمان و سرنوشت برمی‌آید؟
به گزارش راهنماتو، باید از خود بپرسیم که عشق تا کجا دوام می‌آورد؟ آیا می‌تواند از حصارهای طبقاتی، زمان و حتی زندان عبور کند؟
قلب‌های تپنده (L'Amour ouf) به کارگردانی ژیل للوش، یک درام عاشقانه پرشور است که سرنوشت دو نوجوان را به تصویر می‌کشد؛ دختری از خانواده‌ای مرفه و پسری از طبقه کارگر که عشقشان در برابر سختی‌های زندگی رنگ می‌بازد.
زمانی که پسر به مسیر جرم کشیده شده و ۱۲ سال از زندگی‌اش را پشت میله‌های زندان سپری می‌کند، این سؤال پیش می‌آید: آیا عشقی که روزی دیوانه‌وار بوده، پس از این همه سال زخم و دوری هنوز هم می‌تپد؟
این فیلم که اقتباسی از رمان Jackie Loves Johnser OK? اثر نویل تامپسون است، در بستری از هیجان، احساس و تلخی، داستانی عمیق و فراموش‌نشدنی را روایت می‌کند. در این مطلب از راهنمای فیلم، بازیگران، خلاصه داستان، حواشی و نقدهای وارد به این فیلم جنجالی را بررسی می کنیم.
فیلم «قلب‌های تپنده» داستان عشق پیچیده و پر از بحران‌های اجتماعی و فردی میان جکی و کلوتر را روایت می‌کند. کلوتر، پسری از یک محله کارگری در شمال فرانسه، پس از آشنایی با جکی، دختری از طبقه بالای جامعه، به سرعت وارد دنیای جرم و جنایت می‌شود و در نهایت به جرم دخالت در قتل یک نگهبان به زندان می‌افتد.
پس از ده سال، او از زندان آزاد می‌شود و با دنیای جدیدی روبرو می‌شود؛ جکی که حالا ازدواج کرده و زندگی متفاوتی دارد. در این میان، کلوتر در تلاش است تا روابط گذشته‌اش را دوباره احیا کند، اما مشکلاتش با دنیای تبهکاری، عشق و احساسات پیچیده‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کرد.
فیلم به بررسی مسیر پر تلاطم عشق، انتقام، و کشمکش‌های داخلی قهرمانانش می‌پردازد، در حالی که از سطوح مختلف وفاداری، خیانت و تلاش برای بازسازی زندگی سخن می‌گوید.
این‌ها بازیگران فیلم «قلب‌های تپنده» هستند و نقش‌های آنها به شرح زیر است:
آدل اگزاکوپولوس، بازیگر فرانسوی متولد ۲۲ نوامبر ۱۹۹۳، با بازی در فیلم «آبی گرم‌ترین رنگ است» (۲۰۱۳) به شهرت جهانی رسید و در جشنواره فیلم کن همان سال به همراه هم‌بازی‌اش، لیا سیدو، جایزه پل دو اور را دریافت کرد. او در این فیلم به عنوان جوان‌ترین فرد تاریخ جشنواره کن این جایزه را کسب کرد.
زندگی شخصی او شامل روابطی با برخی از شخصیت‌های مشهور و همچنین فعالیت‌های اجتماعی، از جمله امضای نامه‌ای برای حمایت از فلسطین، بوده است.
اگزاکوپولوس برای بازی در این فیلم و همچنین در فیلم‌های دیگر مانند «صورت‌های شما» (۲۰۲۳) دو جایزه سزار به عنوان بهترین بازیگر مکمل و بهترین بازیگر نوظهور دریافت کرده است. او در طول دوران حرفه‌ای خود در فیلم‌هایی همچون، «رقصنده سفید» (۲۰۱۸)، «سیبل» (۲۰۱۹) و «شیطان‌های پنج» (۲۰۲۲) حضور داشت و به خاطر بازی‌های برجسته‌اش مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.
فرانسوا سیویل، بازیگر فرانسوی، در ۲۹ ژانویه ۱۹۹۰ در پاریس به دنیا آمد. او به دلیل بازی در فیلم‌هایی مانند «فرانک» (۲۰۱۴)، «بالا و پایین» (۲۰۱۴)، «عشق در نگاه اول» (۲۰۱۹) و «آژیر سرخ» (۲۰۲۱) شناخته شده است.
همچنین در نسخه فرانسوی فیلم انیمیشن «لایت‌یر» (۲۰۲۲) صداپیشگی شخصیت باز لایت‌ییر را بر عهده داشت. سیویل به زبان‌های فرانسوی، انگلیسی، اسپانیایی و اندکی ایتالیایی مسلط است و در کنار حرفه بازیگری به عکاسی و موسیقی نیز علاقه دارد. او جوایزی مانند جایزه چوپار در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۹ را کسب کرده و در سال ۲۰۲۳ به عنوان بازیگر سال از سوی GQ فرانسه شناخته شد.
آلن شابات، بازیگر، کمدین، کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده فرانسوی، در ۲۴ نوامبر ۱۹۵۸ در اوران، الجزایر به دنیا آمد. او ابتدا به عنوان یکی از اعضای گروه کمدی «لس نول» شناخته شد و در فیلم مشهور «شهر ترس» (۱۹۹۴) نویسنده و بازیگر اصلی بود.
شابات سپس به عنوان کارگردان و نویسنده در فیلم‌های کمدی محبوبی مانند «آستریکس و اوبلیکس: ماموریت کلئوپاترا» (۲۰۰۲)، «آر آر آر آر!!!» (۲۰۰۴) و «هوبا! در مسیر مارسوپیلامی» (۲۰۱۲) فعالیت کرد. او همچنین در فیلم‌های «چرخش فرانسوی» (۱۹۹۵)، «طعم دیگران» (۲۰۰۰) و مجموعه تلویزیونی «کاملوت» (۲۰۰۵) حضور داشت.
شابات در نسخه فرانسوی فیلم‌های «شرک»، صداپیشگی شخصیت اصلی را بر عهده داشت و در سال ۱۹۹۸ جایزه سزار برای بهترین فیلم‌اول را به خاطر فیلم «دیدیه» دریافت کرد.
بنوآ پولورد، بازیگر و کمدین بلژیکی، در ۲۲ سپتامبر ۱۹۶۴ به دنیا آمد. او در ابتدا در رشته‌های طراحی گرافیک و عکاسی تحصیل کرد و در دوران دانشجویی با رمی بلو و آندره بونزل آشنا شد. پولورد با این دو نفر فیلم کوتاه "Pas de C4 pour Daniel Daniel" را ساخت که آغازگر همکاری‌های هنری مشترک آنها بود.
او با فیلم «C'est arrivé près de chez vous» (۱۹۹۲) که بعدها به یکی از فیلم‌های کالت و موفق تبدیل شد، شناخته شد. پولورد سپس در فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی ایفای نقش کرد و در فرانسه و بلژیک مشهور شد.
نقش‌هایش در فیلم‌هایی مانند «آستریکس در بازی‌های المپیک» (۲۰۰۸) و «ایمونتفی آنونیم» (۲۰۱۰) باعث شهرت بیشتر او شد. او همچنین در سال ۲۰۱۳ جایزه بهترین بازیگر را برای فیلم «یک مکان در زمین» دریافت کرد. پولورد در زندگی شخصی خود از اختلال دو قطبی رنج می‌برد.
فیلم "قلب تپنده" (Beating Hearts) به کارگردانی ژیل لولوچ با واکنش‌های مختلف و حواشی زیادی روبه‌رو شد. در اینجا چند حاشیه مهم در مورد فیلم ذکر می‌شود:
در ابتدا فیلم با مدت زمان حدوداً 4 ساعت به‌طور اولیه ساخته شد، اما پس از نمایش در جشنواره فیلم کن، ژیل لولوچ تصمیم به کوتاه کردن آن گرفت. فیلم پس از تعدادی اصلاحات و حذف صحنه‌ها، به نسخه‌ای با مدت زمان 2 ساعت و 41 دقیقه رسید که در نهایت به سینماها راه پیدا کرد.
این فیلم در جشنواره فیلم کن 2024، پایین‌ترین امتیاز را در میان فیلم‌های شرکت‌کننده دریافت کرد. منتقدان از جمله اسکرین دیلی و گاردین فیلم را به خاطر طولانی بودن، ضعف در ایجاد ارتباط عاطفی میان بازیگران و استفاده بی‌وقفه از خشونت و موسیقی‌های دهه‌های 80 و 90 مورد انتقاد قرار دادند.
فیلم به شدت تحت تاثیر استفاده از خشونت، صحنه‌های رقص و رنگ‌های اشباع‌شده قرار دارد که برخی از منتقدان آن را بیش از حد زیاده‌روی و بی‌منطق توصیف کرده‌اند. برخی معتقدند که این زیاده‌روی‌ها به جای افزودن به جذابیت داستان، آن را به یک نمایش بی‌پایان از تصاویر بی‌معنی تبدیل کرده‌اند.
بسیاری از منتقدان به داستان پایه‌ای فیلم یعنی یک عشق پرتنش و پیچیده اشاره کرده‌اند، اما در عین حال، آن را سطحی و بی‌روح دانسته‌اند. همانطور که در نقدهای منتشر شده آمده، داستان به اندازه‌ای ساده و پیش‌پاافتاده است که حتی بازیگران اصلی نمی‌توانند به‌خوبی آن را به تصویر بکشند.
فیلم قلب‌های تپنده (Beating Hearts) ساخته گیل لولوچ، در واقع یک درام جنایی اپرا-گونه است که داستان عشق و احساسات پیچیده‌ی دو شخصیت اصلی، کلوتر و جکی، را دنبال می‌کند.
این فیلم به طور خاص با الهام از رمان Jackie Loves Johnser OK? نوشته نویسنده ایرلندی، نویل تامپسون، که در آن زمان در داهلیه‌ی دابلین می‌گذشت، اما به شمال فرانسه منتقل شده است. این انتقال به مکان جدید، تأثیر زیادی در تغییر فضای فیلم و تعاملات شخصیت‌ها دارد.
داستان از یک دیدگاه ابتدایی جذاب به نظر می‌رسد، با دو شخصیت اصلی، کلوتر (با بازی مالیک فریکه و فرانسوا سیویل) و جکی (با بازی مالوری وانه‌ک و آدل اکسارکوپولوس)، که در دوران نوجوانی روابط پرهیجان و تپنده‌ای با یکدیگر دارند.
این صحنه‌ها در ابتدا جذاب و پراحساس هستند و لولوچ با استفاده از دیالوگ‌های جوانانه و حالات شورشی، انرژی و روحی تازه به فیلم می‌بخشد. اما به تدریج، مشکلاتی در داستان و اجرا پدیدار می‌شوند که باعث می‌شود فیلم از مسیر اصلی خود منحرف شود.
یکی از مشکلات اصلی قلب‌های تپنده، فقدان ظرافت در پردازش موضوعات و حجم زیاد درام است. شخصیت‌ها به طور مکرر با خشونت، ناراحتی‌ها و احساسات افراطی روبه‌رو می‌شوند، که این می‌تواند در نهایت تکراری و کسل‌کننده شود.
لولوچ، که با همکاری آدری دیوان و احمد حمیدی در نوشتن فیلمنامه مشارکت داشته، تمایل دارد تا فیلم را بیش از حد با صحنه‌های احساسی و درام‌های بزرگ بارگذاری کند، که در نتیجه باعث ضعف در جریان طبیعی داستان می‌شود.
اگرچه بازی‌های فوق‌العاده‌ای از جمله عملکردهای مالیک فریکه و مالوری وانه‌ک در بخش‌های ابتدایی فیلم قابل تحسین هستند، اما در قسمت‌های بعدی و به خصوص در بخش‌های بزرگسالانه، این تماس میان شخصیت‌ها کاهش یافته و نتیجه‌گیری‌های داستان به سختی قابل پذیرش می‌شوند.
در نهایت، فیلم به سمت یک پایان احساسی و سرشار از احساسات غیرقابل باور حرکت می‌کند که برای بسیاری از تماشاگران ممکن است بیش از حد آرمانی و سطحی به نظر برسد.
از دیدگاه انتقادی، این فیلم بیشتر به دنبال آن است که یک داستان عاشقانه‌ی پرشور و پر از خشونت را به نمایش بگذارد، اما در این مسیر نتواسته است تعادلی میان احساسات و عقلانیت برقرار کند.
در نهایت، قلب‌های تپنده از نظر ژانر و سبک به نظر می‌رسد که سعی دارد از فیلم‌هایی چون مگنولیا و گودفلاز الهام بگیرد، اما این تلاش‌ها در نهایت منجر به فیلمی می‌شود که به دلیل اغراق در صحنه‌ها و بحران‌های غیرواقعی، توانسته است خود را از جذابیت‌های اصلی دور کند.
با وجود تلاش‌های خوب در زمینه بازیگری و انرژی اولیه فیلم، قلب‌های تپنده به دلیل ضعف در ساختار و داستان‌گویی، نمی‌تواند تمام پتانسیل خود را به نمایش بگذارد.
اگر به دنبال یک درام عاشقانه و جنایی با تم‌های خشونت‌آمیز و احساساتی هستید، شاید این فیلم بتواند توجه شما را جلب کند.
اما اگر توقع دارید که فیلمی ظریف و منسجم ببینید، احتمالاً از تماشای آن راضی نخواهید بود.
بنابراین، قلب‌های تپنده ممکن است برای طرفداران سبک خاص گیل لولوچ جذاب باشد، اما در کل، به نظر نمی‌رسد که فیلمی باشد که ارزش صرف سه ساعت از وقتتان را داشته باشد.
