دایی نه تنها به عنوان یک فوتبالیست بزرگ بلکه به عنوان یک چهره ملی و محبوب در ایران شناخته می‌شود. رفتار دبیر در این زمینه نشان‌دهنده‌ی نگرش نادرست برخی از مسئولان ورزشی به بزرگان ورزش است. این‌گونه اظهارات تنها فضای تنش و تفرقه ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که جامعه ورزشی به جای تمرکز بر مسائل اصلی، درگیر حواشی شود.
عبدالرضا خزایی؛ علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی، اخیراً در دیدار با نصرالله خادم، رئیس بسیج ورزشکاران تهران، گفت: «همه چیزتان خوب است جز این فامیلی، عوضش کنید!» این اظهارنظر نه تنها بی‌احترامی به فرد مقابل محسوب می‌شود، بلکه به‌طور غیرمستقیم به جامعه ورزشی و مردم ایران نیز توهین می‌کند چرا که نام «خادم» در کشتی ایران همواره به عنوان یک نماد از افتخار و اعتبار شناخته شده است.
در تاریخ کشتی ایران، رسول خادم جایگاه ویژه‌ای دارد و هیچ‌گونه تلاش برای حاشیه‌سازی نمی‌تواند این جایگاه را از دل مردم بگیرد. در حقیقت چنین اظهاراتی نه تنها اعتبار گوینده را زیر سوال می‌برد، بلکه به اعتبار رشته‌ای آسیب می‌زند که دبیر خود مسئول آن است به ویژه وقتی که در نظر بگیریم نام خادم نه تنها برای کشتی بلکه برای مردم کشور نمادی از فداکاری و دستگیری و تلاش است.
حتی اگر کسانی مانند دبیر بخواهند این نام را بی‌احترام کنند، باید بدانند که مردم ایران همواره برای پیشکسوتانی، چون رسول خادم و علی دایی احترام قائل‌اند و هیچ حاشیه‌ای نمی‌تواند این احترام و اعتبار را از قلب مردم بزداید. اما نکته تنها به توهین دبیر به خادم محدود نمی‌شود، دبیر سابقه‌ی بی‌احترامی به علی دایی، اسطوره فوتبال ایران را نیز دارد.
دایی نه تنها به عنوان یک فوتبالیست بزرگ بلکه به عنوان یک چهره ملی و محبوب در ایران شناخته می‌شود. رفتار دبیر در این زمینه نشان‌دهنده‌ی نگرش نادرست برخی از مسئولان ورزشی به بزرگان ورزش است. این‌گونه اظهارات تنها فضای تنش و تفرقه ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که جامعه ورزشی به جای تمرکز بر مسائل اصلی، درگیر حواشی شود. دبیر که باید به عنوان رئیس فدراسیون کشتی با تلاش و تمرکز بر مسائل کلیدی کشتی کشور، وضعیت بحرانی این رشته را اصلاح و انرژی خود را صرف حل مشکلات کشتی کند، بیشتر درگیر حواشی و تخریب شخصیت‌های بزرگ ورزشی است.
کشتی ایران در سال‌های اخیر با افت نتایج در میادین بین‌المللی مواجه بوده و جایگاه این رشته به‌طور فزاینده‌ای در معرض خطر قرار گرفته است. در چنین شرایطی، مسئولان ورزشی باید تمام انرژی خود را برای حل این مشکلات و بازسازی کشتی ایران به کار گیرند، اما دبیر گویا تمام وقت و انرژی خود را صرف ایجاد حاشیه‌های بی‌مورد می‌کند.
احترام به پیشکسوتان و بزرگان ورزش باید به عنوان یک اصل در فرهنگ ورزشی کشور مورد تأکید قرار گیرد، چرا که بزرگان ورزش ایران، از جمله رسول خادم و علی دایی، همواره در دل مردم ایران جایگاه ویژه‌ای دارند و هیچ حاشیه‌ای نمی‌تواند این جایگاه را کم‌رنگ کند.
اگر دبیر همچنان به دنبال سیاست بازی، هجمه و حاشیه‌سازی است، بهتر است که کشتی را رها کرده و به دنیای سیاست یا هر علاقه‌مندی دیگری که دارد وارد شود. کشتی ایران به فردی نیاز دارد که تمام توجه و انرژی خود را صرف اصلاح وضعیت بحرانی این رشته و ارتقاء جایگاه آن در سطح جهانی کند. دبیر باید متوجه شود که سیاست‌های حاشیه‌ساز و تخریب شخصیت‌های بزرگ نه تنها کمکی به بهبود وضعیت کشتی نمی‌کند، بلکه تنها به تضعیف فضای ورزشی، ایجاد تفرقه در جامعه و البته خودتحقیری می‌انجامد.
