آنقدر بحران اطراف استقلال دیده می‌شود که کمتر کسی این سوال را از خودش می‌پرسد فرشید سمیعی کجاست تا درباره‌ی قرارداد موسیمانه توضیح دهد.
فرارو؛ استقلال تهران در بحران به سر می‌برد و تکلیف نیمکت این تیم هنوز مشخص نیست. این البته اتفاق تکراریی نیست و استقلال در کمتر از هر یکسال یکبار در پنج شش سال اخیر با این پدیده دست و پنجه نرم کرده است. بیشتر مربی‌های این تیم نهایتا یک سال روی نیمکت آن نشسته‌اند و برخی مانند این فصل حتی چند هفته!
به گزارش فرارو، در چنین شرایطی هواداران استقلال بیش از هر وقتی فشار وارد می‌کنند تا تکلیف تیم مشخص شود. مسئله‌ای که گویا مدیران استقلال چندان روی آن حساسیتی ندارند و در آرامش کامل در حال سفر و مذاکره هستند تا ببینند چه کسی را به نیمکت این تیم وصل می‌کنند.
در پایان هم احتمالا اتلاف وقت و از دست دادن فرصت‌ها و نداشتن مهارت کافی مذاکره موجب می‌شود که تن به قراردادی بدهند که احتمالا همه جوره به ضرر تیم است. درست مثل اتفاقی که در ماجرای موسیمانه رخ داد. استقلالی‌ها چنان وقت تلف کردند که در نهایت به گزینه‌ای، چون موسیمانه رضایت دادند که مربی با کارنامه‌ای بود، اما مبلغی بیشتر از قیمت واقعی‌اش از استقلال گرفت. مردی که نهایتا با ۷۰۰ تا ۹۰۰ هزار دلار می‌تواند برای یک فصل روی نیمکت هر تیمی در منطقه خاورمیانه بنشیند با قراردادی ۱.۲ میلیون دلاری به استقلال آمد و در نهایت هم خیلی راحت قرارداد را فسخ و از تیم جدا شد.
استقلال تهران حالا بار دیگر در این لوپ قرار دارد و اتلاف وقت و از دست دادن گزینه‌ها آنها را نهایتا و احتمالا به یک مربی بیکار در منطقه خاورمیانه می‌رساند که چند برابر قیمت واقعی خودش از آنها پول می‌گیرد. قراردادی که به تازگی اسماعیل کارتال هم با پرسپولیس منعقد کرده چندان تفاوتی با این وضعیت ندارد و به گفته نشریات ترکیه‌ای او بهترین قرارداد مالی دوران ورزشی‌اش را با پرسپولیس منعقد کرده است.
اگر بخواهیم نگاهی به گذشته داشته باشیم و از آن درس بگیریم همین حالا وقتش است که مدیرانی که منجر به عقد قراردادی غیرمنطقی با موسیمانه شدند را مورد مواخذه قرار دهیم. فرشید سمیعی و احمد شهریاری الان کجا هستند که بگویند چرا چنین قرارداد غیرشفاف و ناعادلانه‌ای با موسیمانه امضا کرده‌اند که در آن کمترین چیزی که لحاظ شده اعتبار و آبروی استقلال است؟
اگر بخواهیم جلوی ضرر را بگیریم راهش همین الان و همین جا است. باید یکبار برای همیشه هزینه‌ای برای مدیران و تصمیم‌گیری‌های‌شان ایجاد کنیم که مدیران بعدی بدانند نشستن روی این صندلی به معنی حیف و میل کردن هزینه و بودجه باشگاه نیست. آن هم باشگاه‌هایی که یک صدم امکانات و زیرساخت‌های رقبای خودشان در همین حاشیه خلیج فارس را ندارند و سفرهای‌شان به عربستان با تحقیر و شکست‌های ۳ گله و ۴ گله همراه است!
