اسم موسیمانه، شغل گردن‌نگیر!

نیازی به پیگیری نزدیک و لحظه به لحظه فوتبال ایران نیست تا متوجه اوضاع نامساعد استقلال شد. تیمی که همواره در رقابت برای رسیدن به عنوان قهرمانی است و هوادارانش عادت به بالانشینی دارند، این روز‌ها چنان جایگاهشان در جدول رده‌بندی نازل است که نگرانی از پیوستن به جمع قعرنشینان، طرفداران این باشگاه را آزرده کرده است. استقلال برای اینکه در چنین ورطه‌ای نیفتد، در تصمیمی که صحیح و غلط بودنش این روز‌ها چندان قابل تمییز نیست، جواد نکونام را خیلی زود از کار برکنار کرد تا سکان هدایتش را به یک سرمربی خارجی به اسم پیتسو موسیمانه بسپارد. استقلالی‌ها به هوای اینکه چنین شوکی می‌تواند تیم‌شان را از احوالات شبه‌بحرانی که در آن گیر آمده برهاند، از کالای ایرانی به جنس خارجی رسیدند ولی حالا پس از ۱۶ هفته، برای آنها در همچنان روی یک پاشنه می‌چرخد.

عجیب‌تر از همه آنها اینکه پیتسو موسیمانه، سرمربی جدید آبی‌ها هم گویی یک‌سری جملات از بر کرده و هر بار که مورد انتقاد قرار می‌گیرد، چشم را می‌بندد و همان‌ها را تکرار می‌کند. او ابتدای ورودش به استقلال و پس از شکست عجیب برابر خیبر از این گفت که وضعیت جسمانی بازیکنانش خوب نیست، در تعطیلات بدن‌سازی مناسبی صورت نگرفته و به لحاظ روحی هم شرایط بازیکنان این تیم نیاز به ریکاوری جدی دارد. جملاتی که شبیه به آنها را درست بعد از شکست اخیر استقلال مقابل شمس‌آذر در ورزشگاه آزادی به زبان آورد و از این گفت که شرایط روحی بازیکنانش خوب نیست.

اینکه تقصیر‌ها همیشه به گردن دیگری بیفتد، عادت ناپسندی است که نزد تعدادی از ایرانی‌ها وجود دارد، ولی ظاهرا این عادت ناپسند خیلی زود به خلق‌و‌خوی موسیمانه هم رسیده و او در «گردن‌نگیر‌ترین حالت ممکن» همچنان از پذیرش اینکه بخشی از اوضاع آشفته این روز‌های استقلال مستقیما تقصیر او است، طفره می‌رود. واقعیت ولی حالا بسیار روشن است. استقلالِ موسیمانه، نه نتیجه می‌گیرد و نه دست بر قضا خوب بازی می‌کند که بتوان از نتایج کنونی به عنوان بدشانسی نام برد. برای تشریح این آمار که شبیه به فاجعه است، کافی است نتایج این تیم در پنج هفته اخیر در لیگ برتر مورد ارزیابی قرار بگیرد؛ استقلال با موسیمانه در این مدت چهار بار مساوی کرده و یک بار هم باخته است. این به آن معناست که از ۱۵ امتیاز ممکن، استقلال با تفکرات سرمربی جدید فقط چهار امتیاز کسب کرده است.

 البته که شرایط بدتر از این موارد هم هست؛ تیم آبی‌پوش تهرانی که فصل گذشته تا پای قهرمانی هم پیش رفت و دست آخر به عنوان نایب‌قهرمانی رسید، آن‌قدر بی‌اثر بازی می‌کند که راه‌های رسیدن به گل را هم فراموش کرده است. استقلال حتی در فاز هجومی در حد و اندازه‌های یک تیم میانه‌جدولی هم نیست و حاصل آن فقط دو گل زده در پنج بازی اخیر بوده است. در مجموع ۱۳ مسابقه‌ای که پیتسو موسیمانه هدایت استقلال در تمام رقابت‌ها را بر عهده داشته هم آبی‌پوشان فقط ۹ گل به ثمر رسانده‌اند که چهار گل آن در دو مسابقه ردوبدل شده است.

اینکه پس از قریب به سه ماه از حضور موسیمانه در این باشگاه او همچنان به دنبال دادن آدرس غیرواقعی برای ناکامی‌های استقلال است، از آن دست اتفاقات نادر در سطح بین‌المللی و پرتکرار در ایران است که انگار دیگر بخشی از وجود این مربی هم شده است. عجیب آنکه موسیمانه با علم و آگاهی نسبت به شرایط بد بدنی بازیکنان تیمش، میزان تعطیلی تمرین این باشگاه را هم به طرز غریبی بالا برده تا سردرگمی ناباورانه‌ای به وجود بیاورد. او در ۸۸ روز حضوش در باشگاه استقلال ۲۳ روز تمرینات این تیم را تعطیل کرده است. از همه بدتر اینکه هشت روز آنها در نیم‌فصل بود که زمان بسیار مساعدی برای بهبود شرایط جسمانی بازیکنان به نظر می‌رسید.

البته این مرد آفریقایی از چنین انتقاداتی برآشفته و گفته که از خیابان نیامده و یک مربی حرفه‌ای است. او گفته در این هشت روز بی‌کار نبوده و مشغول ارزیابی شرایط شده است. اما خروجی این ارزیابی و عدم بی‌کاری‌اش چندان دردی از استقلال دوا نکرده؛ آنها هنوز به لحاظ بدنی ضعف دارند، از لحاظ روحی آشفته به نظر می‌رسند، بحران خط دفاعی را از سر نگذرانده و در خط حمله هم که آمار فاجعه‌آمیزی دارند.

واضح است که برای رساندن استقلال به این بحران آزاردهنده، موسیمانه به تنهایی نقش نداشته و قطعا مدیریت این باشگاه هم دخالت داشته است، ولی اصرار بر عدم دست‌داشتن در چنین فاجعه‌ای و تأکید بر اینکه همه چیز تقصیر قبلی‌هاست، دیگر جواب نمی‌دهد. حداقل برای این هوادارانی که عادت به حضور در جمع مدعیان داشته‌اند، این بهانه‌ها قفل است.