به طور کلی، سوخو ۲۷ یکی از بهترین جنگندههای نسل چهارم با برد و ظرفیت تسلیحاتی عالی است. فقدان ویژگیهای پنهانکاری آن یک ضعف قابل توجه برای آن است، اما همچنان عنصر مهمی از نیروی هوایی روسیه است و باید در ارزیابی قابلیتهای رزمی هوا به هوا به طور جدی مورد توجه قرار گیرد.
سوخو ۲۷ Flanker برای رقابت با F-۱۵ Eagle و F-۱۴ Tomcat آمریکایی طراحی شده بود و ۴۰ سال پیش به خوبی با خواسته سازندگانش مطابقت داشت. این جنگنده هنوز در نیروی هوایی روسیه در حال پرواز است و یک جنگنده آزمایش شده است.
به گزارش خبرآنلاین، فلانکر قادر به اجرای مانورهای ظریف است، قبلاً جنگنده مورد استفاده تیم هوازی شوالیههای روسی نیروی هوایی روسیه بود.
این جنگنده همیشه مورد علاقه جمعیت در نمایشهای هوایی بوده است، اگرچه در سالهای ۱۹۹۵ و ۲۰۰۹ در طول مأموریتهای شوالیه روسی، تصادفات مرگبار فلانکر رخ داد و همچنین در طول توسعه جنگنده، چندین خلبان در جریان آزمایش کشته شدند، اما سوخو ۲۷ بیش از ۳۰ رکورد جهانی برای عملکردهای مختلف در ارتفاع و محموله ثبت کرده است.
سوخو ۲۷ برد بسیار خوبی دارد، زیرا قرار بود بتواند با بمب افکنهای B-۵۲ و B-۱ آمریکایی درگیر شود؛ میتواند تا ۱۰ موشک یا ترکیبی از بمب و موشک را همراه با توپ ۳۰ میلی متری خود حمل کند. Flanker میتواند با سرعت ۲.۳۵ ماخ پرواز کند. جنگندههای روسی دوران جنگ سرد مانند MiG-۲۹ گرفتار تجهیزات الکترونیکی بدی بودند، بنابراین Flanker یک سیستم اویونیک پیشرفته را دریافت کرد.
در کمال تعجب، سوخو ۲۷ شاهد جنگ کمی بوده است؛ نوع Su-۲۷ M برای قابلیتهای هوا به زمین بهتر با اقدامات متقابل بهبود یافته راهاندازی شد.
اگرچه Su-۲۷ عملکرد بالایی دارد و هواپیمای مناسبی برای F-۱۵ است، اما Su-۲۷ با جنگندههای رادارگریز آمریکایی F-۳۵ و F-۲۲ قابل مقایسه نیست.
هیچ برنامهای برای پوشاندن فلانکر با مواد رادارگریز بر روی بالها و بدنه وجود ندارد. با این حال، موتورهای بردار رانش قدرتمندی دارد و میتواند مانورهایی را انجام دهد که برای جنگندههای رادارگریز آمریکایی چالش برانگیز است.
سوخو ۲۷ یک جنگنده توانمند و یکی از بهترین جنگندههای نسل ۴ در جهان است. برد بالا و ظرفیت بالایی برای سلاح دارد. فقدان قابلیتهای رادار گریز به عنوان یک ضعف برجسته آن تلقی میشود.