فروغی سخت دلبسته زبان فارسی بود و اعتقاد داشت که زبان فارسی، نماد هویت ایرانی است. البته این عقیده فروغی با تندروی همراه نبود و همواره سایر اقوام را مورد تحقیر قرار نمیداد. چنانکه خودش گفته «هیچگاه معتقد به تخفیف و تحقیر سایر اقوام نبودهام و همه وقت مساعی آنان را در راه ترقی و تمدن منظور داشته و تقدیم نمودهام».
فرارو- فروغی به عنوان سیاستمدار، ادیب، متفکر و یکی از شخصیتهای تاثیرگذار تاریخ ایران محسوب میشود. از این جهت که به عنوان سیاستمدار در صحنه بینالملل شناخته شده بود، از بنیانگذاران و مروجان فلسفه غرب در ایران بود و یکی از افرادی است که فرهنگستان ایران را پیریزی کرد.
به گزارش فرارو، محمدعلی فروغی دردشتی ملقب به ذکاالملک فرزند محمدحسین، تجددخواه سرشناس قاجار، مدیر دارالترجمه و مترجم عربی و فرانسه در وزارت انطباعات که بعدها خودش به عنوان ریاست دارالترجمه و همچنین وزارت انطباعات رسید. حال پسر کو ندارد نشان از پدر، فروغی پسر نیز چندین بار وزیر، نماینده مجلس شورای ملی و نخستوزیر شد.
فارغ از جنبههای سیاسی شخصیت فروغی جنبه فرهنگی هم داشت و خدماتی که به زبان و ادب فارسی کرد غیرقابل توصیف است. او نخستین فرهنگستان زبان را با هدف ترویج زبان فارسی و پالایش آن در سال ۱۳۱۴ شمسی ایجاد کرد. خودش در مورد این نهاد فرهنگی میگوید: «به عقیده من فرهنگستان هیئتی است که باید نگهدار زبان فارسی و فرهنگ ایرانی باشد که در نتیجه حافظ قومیت ایرانی است».
فروغی سخت دلبسته زبان فارسی بود و اعتقاد داشت که زبان فارسی، نماد هویت ایرانی است. البته این عقیده فروغی با تندروی همراه نبود و همواره سایر اقوام را مورد تحقیر قرار نمیداد. چنانکه خودش گفته «هیچگاه معتقد به تخفیف و تحقیر سایر اقوام نبودهام و همه وقت مساعی آنان را در راه ترقی و تمدن منظور داشته و تقدیم نمودهام».
فروغی به امر ترجمه نیز همت گماشت چراکه معتقد بود زبان یک کشور با استفاده از زبان کشور دیگر رو به «غنا و گسترش» میرود. او در خصوص زبان فارسی معتقد بود که ایرانیان به دلیل اینکه غرق در زبانهای اروپایی شده اند با زبان فارسی بیگانهاند؛ لذا باید ابتدا «ذهن خود را به فارسی صحیح فسیح مانوس» کنند. او در زمینه تصحح متون کهن فارسی همت گماشت که از نمونههای آن میتوان به تصحیح دیوان حافظ، گلستان سعدی و ... اشاره داشت.
به هر ترتیب فروغی به عنوان یکی از برجستهترین چهرههای اصلی روشنگری ایران به شمار میرود که در شبانگاه پنجم آذرماه ۱۳۲۱ شمسی و در حالی که در دهه ششم عمرش بر سر میبرد و سالها میتوانست به این مرز و بوم خدمت کند، چشم از جهان فروبست.