عادل فردوسی‌پور، مجری توانمند و محبوب سال‌های نه‌چندان دور تلویزیون، با یک غافلگیری بزرگ علاقه‌مندان به فوتبال را شوکه کرد. او در شرایطی که بسیاری از نزدیکان رسانه‌ای‌اش هم بی‌خبر بودند، به یک‌باره سه‌شنبه‌شب، سروکله‌اش پیدا شد و چند ساعت مانده به دیدار تیم‌های رئال مادرید و میلان در لیگ قهرمانان اروپا، وعده داد که قرار است این بازی را از دو سایت و بستر اینترنتی گزارش کند. همین خبر کوتاه کافی بود تا جنب‌و‌جوش در فضای مجازی به اوج خود برسد.
عادل، کسی که قریب به دو دهه پرمخاطب‌ترین برنامه تلویزیونی را ساخته بود بود، به یک‌باره بعد از قریب به شش سال تصمیم گرفته بود یک بازی فوتبال را گزارش کند؛ البته به‌طور دقیق‌تر بعد از پنج سال و شش ماه. او آخرین بار اسفند ۱۳۹۷ در تلویزیون گزارش کرده بود و بعد هم که اسیر آن کج‌سلیقگی محض شد و از همکاری با شبکه سه کنار رفت. پس از آن، با وجود اصرار و درخواست مکرر علاقه‌مندان به فوتبال در ایران، تلویزیون و مسئولان تصمیم‌گیرنده تلاش وافری برای نشنیدن صدای مخاطبان کردند تا به قول خود عادل، دوری و جدایی‌اش ۲۰۶۴ روز طول بکشد.
او وقتی گزارش این بازی را شروع کرد، به‌خوبی و با زیرکی در چند جمله کوتاه پیام‌های مهمی را فرستاد؛ از سلام گفتنش به مردم شجاع ایران گرفته تا تأکید خاص روی عدد ۲۰۶۴ روز که پر از معنا بود. با‌این‌حال، فردوسی‌پور یک مورد دیگر را هم در همان چند ثانیه نخست برجسته کرد: «صدای من را از ایران می‌شنوید». این یکی مشخصا اشاره‌ای به حضورش در کشور همسایه برای گزارش فینال لیگ قهرمانان آسیا بود که یک پایش پرسپولیس حضور داشت. عادل آن گزارش را برای اینستاگرام صفحه کنفدارسیون فوتبال آسیا انجام داد و به‌طرز عجیبی به افزایش دنبال‌کنندگان آن صفحه کمک کرد. با وجود این، همان‌طور‌که خودش گفته، او سه‌شنبه‌شب بعد از قریب به شش سال دوری و جدایی، در ایران یک بازی مهم فوتبالی از چارچوب لیگ قهرمانان اروپا را گزارش کرد تا دوباره نگاه‌ها را متوجه خودش و تفاوت عمده در امر گزارشگری کند. فردوسی‌پور بار‌ها از گزارشگری به عنوان عشق زندگی‌اش نام برده ولی عدم فعالیت در این عرصه و محدود‌کردن بیش از اندازه او برای انجام کاری که در آن تبحر دارد، باعث شده بود علاقه‌مندان به فوتبال از شنیدن صدای او در این عرصه محروم بمانند.
البته ایجاد محدودیت در این زمینه فقط یکی از گرفتاری‌هایی بود که پیش پای او گذاشتند. نباید فراموش کرد که عادل پیش از این درصدد ساخت و تولید برنامه‌ای شبیه به ۹۰ بر همان بستر اینترنت بود که با وجود چراغ سبز اولیه، مجوز انجام چنین کاری را به او ندادند. ضمن اینکه او در این مدت تهمت‌های ریزودرشتی را هم از طیف‌های خاص شنیده؛ تهمت‌هایی که مشخصا از روی بغض مطرح شدند. نمونه بارزش، به راه انداختن جو خبری نادرست درباره مهاجرت این مجری محبوب است. او همان زمان که راهی قطر شده بود تا فینال لیگ قهرمانان آسیا را گزارش کند، با این اتهام مواجه شد که در زمین غیر‌ایرانی‌ها بازی کرده و مقدمات مهاجرتش را فراهم کرده است.
البته این اولین بار نبود که عادل با چنین فضاسازی روبه‌رو می‌شد. او پیش‌تر نیز مشابه چنین نقد‌هایی را شنیده ولی هربار به‌شدت آن را تکذیب کرده بود. عادل، مردی که نخواست بر مدار علی فروغی، مدیر شبکه سه، بماند و راه دیگری در پیش گرفت، در ایران فرصت گزارشگری به دست نیاورد یا اگر هم به دست آورد به دلایل مختلفی آن را رد کرد. این نپذیرفتن‌ها یا نگذاشتن‌ها سرانجام سه‌شنبه به پایان رسید تا رنگ فوتبال برای علاقه‌مندان این رشته ورزشی در ایران خوش‌رنگ‌تر شود. او و تیم نزدیکش وعده داده‌اند گزارش‌های این‌چنینی در لیگ قهرمانان اروپا ادامه خواهد داشت. اگر چنین باشد و مانع جدیدی تراشیده نشود، از حالا به بعد می‌توان منتظر روز‌های سه‌شنبه و چهارشنبه ماند تا عادل با گزارش مهم‌ترین بازی هفته، طعم دوباره به فوتبال‌های خارجی دهد.
این مورد را البته نباید از یاد برد که همین حالا، اولین گزارش عادل فردوسی‌پور که بدون اطلاع قبلی انجام شد، با استقبال گسترده‌ای همراه شده و طبیعی است که به مرور زمان به طیف مخاطبان پلتفرم‌های مذکور هم اضافه شود. در همین پلتفرمی که عادل اخیرا گزارش کرده، پیش‌تر هم یکی دیگر از گزارشگران خوش‌آتیه فوتبال که دست بر قضا او هم به همکاری‌اش با تلویزیون پایان داده، گزارش کرده تا مشخص شود که برنامه‌های جدی‌تری در این حوزه قرار است به دست مخاطبان فوتبالی برسد. واضح است که مردم از شنیدن صدای مردی که آن را یکی از خودشان می‌دانند حسابی سر ذوق آمده‌اند ولی نگران واکنش‌های احتمالی هم هستند که نکند همین صدا، آنهایی را که دوقطبی‌بودن را دوست دارند، هراسان کند و مانع از انجام همین کار حداقلی شوند.
