تک فرزندها گاهی با برچسبهای ناخوشایندی مواجه میشوند، چیزهایی مثل لوس بودن، خودخواه بودن یا تنها بودن.
به گزارش روزیاتو، اما جالب است بدانید که مهاتما گاندی نیز تک فرزند بود؛ و آیا به نظر شما او شخصی خودبین بود؟
از گذشته کلیشههایی در خصوص فرزند چندم خانواده بودن و داشتن یا نداشتن خواهر و برادر وجود داشته است.
گرچه مدرک اندکی در اثبات برخی از آنها وجود دارد، اما برخی از آنها هم قابل اعتنا هستند.
خوشبختانه خبرهای بدی درمورد تک فرزندها وجود ندارد. بلکه آنها از ویژگی بخصوصی برخوردارند که آنها را منحصر به فرد ساخته است.
حتماً شنیده اید که میگویند تک فرزند بودن، شما را لوس میکند.
هر چه نباشد، در نبود هیچ خواهر و برادر دیگری که توجه والدین تان را به خود جلب کند، شما به مرکز توجه تبدیل میشوید.
اما این بدان معنا نیست که شما اینگونه بزرگ میشوید که همیشه منتظر باشید دیگران کارهایتان را انجام دهند.
حقیقت آن است که والدین ما شبانه روزی حی و حاضر نیستند. به علاوه، آنها نگاه متفاوتی نسبت به زندگی در مقایسه با فرزند خود دارند.
به همین دلیل آنها همیشه نمیتوانند نیازهای ما را برآورده کنند؛ بنابراین در نبود خواهر و برادری که بتوان به آنها تکیه کرد، همه چیز با خودتان است.
کودکانی که به گونهای بزرگ شده اند که مجبور بودند خودشان را سرگرم کنند، به تنهایی بازی کنند و مشکلات شان را حل کنند، در آینده به فردی خودکفا و کاربلد تبدیل میشوند.
تک فرزندها میتوانند به رهبران بسیار خوبی تبدیل شوند.
وقتی خواهر و برادر دارید، ممکن است احساس کنید که افکار و احساسات زیاد سرکوب میشوند.
گرچه این امر میتواند درس ارزشمندی به ما در خصوص مدیریت روابط مان در آینده و نحوهی رفتار با دیگران دهد، اما میتواند به اعتماد به نفس ما لطمه بزند و باعث شود و در بیان درونیات خود کمرویی بیشتری پیدا کنیم.
تک فرزندها، اما همیشه در معرض آن انتقاد و عدم پذیرش شدیدی که فرزندان خواهر و برادر دار ممکن است تجربه کنند، نیستند.
این امر به آنها راحتی و اعتماد به نفس بیشتری برای در میان گذاشتن افکار خود میدهد.
مصاحبت با بزرگترها از سن اندک، پختگی به دنبال دارد.
درست است که دوستانی همسن و سال خودتان دارید، اما در فضای خانه در معرض پختگی زیادی قرار دارید که بسیاری از اوقات منتقل میشود.
ممکن است از سن کم مهارتهای عاطفی بسیار پیچیده و پختهای را یاد گرفته باشید، چیزهایی مثل همدلی، تفکر و آگاهی و مهارتهای حساس بین فردی.
ترکیب همهی اینها با یکدیگر شخصی همه فن حریف میسازد که داناییای فراتر از سن خود دارد.
تک فرزندها اغلب انتظارات بالایی از خود دارند، امری که از سنین کم آغاز میشود.
دلیلش این است که وقتی تک فرزند هستید، تمام توجه والدین تان به شما است. این امر گرچه مزیتهایی دارد، اما فشار زیادی هم ایجاد میکند.
آنها توجه زیادی به عملکرد و موفقیت تان در زندگی دارند. آنها بهترینها را برای شما میخواهند و زمان بیشتری را تنها صرف شما میکنند تا از موفقیت شما مطمئن شوند.
تک فرزندها از سنین پایین یاد میگیرند که خود را به جلو سوق دهند و از دیگران بهتر باشند.
تعجبی ندارد که بسیاری از داستانهای موفقیت تاریخ، دربارهی چهرههای مشهوری مانند لئوناردو داوینچی، جیمز لنون، رابرت دنیرو و غیره، تک فرزند هستند.
تعجبی ندارد، چون به آن عادت کرده اند.
بسیاری از افراد در تنهایی احساس راحتی نمیکنند. آنها میگویند که حوصله شان سر میرود یا احساس تنهایی میکنند.
اما تک فرزندها از سن بسیار کم لذت خلوت کردن با خود را چشیده اند.
وقتی تک فرزند هستید هرگز مجبور نمیشوید اتاق تان را با کسی شریک شوید. شما خواهر و برادری ندارید که همیشه روی مصاحبت با او حساب کنید. شما مجبور هستید به نحوی با خود دوست شوید.
این امر در دوران بزرگسالی با مزایای زیادی همراه است.
خلوت کردن با خود به ما فرصت بیشتری برای تعمق در خود و کشف خود میبخشد. همچنین شما این فرصت را پیدا میکنید که به احساسات خود تعادل بخشید و آرام بگیرید.
تک فرزند بودن خلاقیت را در شما به سطح بالاتری میرساند.
دانشمندان در پژوهشی به بررسی اسکن مغزی صدها دانشجو پرداختند که نیمی از آنها تک فرزند بودند. آنها همچنین شخصیت، خلاقیت و هوش این دانشجویان را مورد بررسی قرار دادند.
دانشمندان پی بردند که تک فرزندها در مقایسه با آنهایی که خواهر و برادر داشتند، در بحث خلاقیت، از عملکرد بهتری برخوردار بودند.
تصاویر اسکن مغزی نشان داد تک فرزندها در آن نواحی مغز که با انعطاف پذیری ذهنی و تخیل مرتبط هستند، مادهی خاکستری بیشتری داشتند.
دانشمندان این امر را یکی دیگر از نتایج ارتباط زیاد تک فرزندها با والدین خود و ترکیب آن با انتظارات بالایی که از آنها وجود دارد، حدس زده اند.