یک عمل ویرانگرانه که در آن، درخت معروف چنار گَپ نورثامبِرلَند قطع شد، در طی هفتههای اخیر موجی از ابراز اندوه را در سراسر بریتانیا به همراه داشت. مردم محلی و گردشگران، خاطراتشان را از بَرندۀ ۳۰۰ سالۀ مسابقۀ درخت سال انگلستان که در شکافی در دیوار هادریان قد برافراشته بود به اشتراک گذاشتند.
بنابراین، به افتخار درخت چنار گَپ، در این مطلب به برخی از محبوبترین و پربازدیدترین درختهای جهان نگاهی انداختهایم.
مشهورترین درخت فهرست ما، یک سِکوُیای غولپیکر (Sequoiadendron giganteum) است که در خانه خود، جنگل غولپیکری در پارک ملی سکویا در کالیفرنیا زندگی میکند. قد شرمن کمی کمتر از ۸۴ متر است و سن آن بین ۲۲۰۰ تا ۲۷۰۰ سال تخمین زده میشود. این درخت اگرچه بزرگترین درخت ثبتشدهی تاریخ یا بلندترین درخت زنده نیست، اما تنومندترین درخت زنده از نظر حجم است که هنوز هم جای افتخار دارد.
نام شرمن برگرفته از نام ژنرال جنگ داخلی، ویلیام تکومسه شرمن است. با این حال، در قرن نوزدهم، این سرزمین توسط یک بخش سوسیالیستی که به نگرش سرکوبگرانه شرمن نسبت به قبایل بومی آمریکا اعتراض داشت، اشغال شد و نام درخت به کارل مارکس تغییر یافت، اما این تغییر دوام نیاورد.
رقیب دوستداشتنیترین درخت عظیم کالیفرنیا (ژنرال شرمن)، هایپریون است، سرخچوب ساحلی (Sequoia sempervirens)، بلندترین درخت زنده جهان با حدود ۱۱۵ متر ارتفاع. مکان دقیق آن مخفی نگه داشته شده است، اما جایی در پارک ملی سرخچوب است. کارآگاهان اینترنتی موفق شدهاند این پادشاه بلندقامت را ردیابی کنند و امروز هر کسی که بیش از حد به این درخت نزدیک شود ۵۰۰۰ دلار جریمه و ۶ ماه زندانی میشود.
در داستانی به غمانگیزیِ مرگ درخت چنار گپ، درخت پنبهای نمادین چند صد سالهای که به عنوان نماد آزادی و مقاومت در پایتخت سیرالئون، فریتاون قد برافراشته بود، اوایل سال جاری در طوفان از بین رفت. برخی معتقدند این درخت (Ceiba pentandra) که ۷۰ متر قد و ۱۵ متر عرض داشت، در پی جنگ انقلابی آمریکا توسط بردگان آزادشده کاشته شد.
سال ۱۹۶۱، پس از استقلال سیرالئون، الیزابت دوم از این درخت بازدید کرد، درختی که آن را غول نگهبان وسط شهر توصیف میکردند. وقتی این درخت پنبه ریشهکن شد، رئیس جمهور کشور برای از دست دادن آن عزادار شد و گفت که «هیچ نمادی قویتر از درخت پنبه در داستان ملی ما وجود نداشته است؛ آن درخت تجسمی فیزیکی از کشور ما بود».
گلیسینها (یا ویستریاها) از نظر فنی درخت مو هستند، اما در پارک گل آشیکاگا در شمال توکیو، یک نمونه ۱۵۰ساله آنها وجود دارد؛ یکی از دوستداشتنیترین درختان ژاپن با گلهایی به رنگ بنفش یاسی. این پارک با داشتن پیادهرویی از درختان گلیسین به طول ۸۰ متر و در مجموع حدود ۳۵۰ درخت، مقصدی بسیار دوستداشتنی است. قدیمیترین درخت ژاپن، جومون سوگی یاکوسگوگی قدرتمند که برخی قدمت آن را ۷۰۰۰ سال تخمین زدهاند، در جزیره یاکوشیما (یکی از سایتهای جهانی یونسکو) با ۲۵ متر قد و محیط ۱۶ متر، نمونه کاملا منحصربفردی است، اما در زیبایی رنگ به پای درخت آشیکاگا نمیرسد.
جاذبه سرو تنها شبیه درخت چنار گَپ است. این درخت روی یک رخنمون صخرهای با چشماندازی عالی از اقیانوس آرام، در امتداد جاده معروف ۱۷ مایلی مونتری قرار دارد.
پس از ژنرال شرمن و هایپریون، «سروِ تنها» به مدت ۲۵۰ سال شرایط اقیانوسی را تاب آورده است و این تابآوری موجب تغییرات مداوم در ظاهر آن شده است. این درخت از یک آتشسوزی در سال ۱۹۸۴ و طوفان شدید در سال ۲۰۱۹ جان سالم به در برده است. ظاهراً این یکی از درختهایی است که بیشترین عکسبرداری در آمریکای شمالی از آن شده است و عکسهای سلفی زیادی با آن در اینستاگرام به اشتراک گذاشته شده است.
درخت زندگی یک درخت کَهور (Prosopis cineraria) به ارتفاع ۹.۷۵ متر است که خانهاش به طرز معجزهآسایی در یک صحرای برهوت در بحرین است. مردم محلی در شگفت هستند که چگونه این درخت به مدت ۴۰۰ سال در منطقهای با بارش کم و بدون آب شیرین زنده مانده است، هرچند گفته میشود ریشههای آن ۵۰ متر عمق دارند.
حدود ۶۵۰۰۰ توریست هرساله از این درخت بازدید میکنند. در فیلم LA Story محصول سال ۱۹۹۱، شخصیت استیو مارتین به درخت زندگی به عنوان یکی از «عرفانیترین» مکانهای روی زمین اشاره میکند. این درخت خالی از فایده هم نیست: از صمغ آن برای ساختن شمع و آدامس استفاده میکنند و دانههای آن به غذا، مربا و شراب تبدیل میشود.
این تنها یک درخت نیست؛ خیابان بائوبابها یکی از محبوبترین جاذبههای گردشگری ماداگاسکار است. بیشهای شامل ۲۵ بائوباب گراندیدیر (Adansonia grandidieri) در امتداد جادهای به طول ۲۶۰ متر که قدمت آن به ۲۸۰۰ سال میرسد. سال ۲۰۱۵، خیابان بائوبابها به عنوان یک اثر ملی رسمی به ثبت رسید.
بلوط بزرگ یا Major Oak (بلوط انگلیسی، Quercus robur) سال ۲۰۱۴ در مسابقه Woodland Trust به عنوان درخت سال انگلستان انتخاب شد. تصور میشد رابین هود در تنه توخالی این درخت پناه گرفته است تا از دشمن اصلی خود، داروغۀ ناتینگهام، پنهان شود. نام این درخت در قلب جنگل شروود در ناتینگهام شایر که عمر آن را ۱۰۰۰ سال تخمین زدهاند، برگرفته از Major Hayman Rooke است که این درخت را در کتابی در مورد بلوطهای شروود که سال ۱۷۹۰ منتشر شد گنجانده است.
وزن تقریبی این درخت تنومند، ۲۳ تن است، سایبان آن ۲۸ متر عرض دارد و میزبان ۱۵۰۰۰۰ میوه بلوط است. از طرفداران این درخت میتوان به مت بیکر مجری تلویزیون اشاره کرد که زیر این درخت از همسرش خواستگاری کرد.
منبع:فرادید