رونمایی از موشک ابومهدی سبب نگرانی رسانه‌های اسرائیلی شده است، اما این موشک کروز جدید نیروی دریایی چه ویژگی‌هایی دارد که اینچنین خبرساز شده است؟
بر اساس آنچه خبرگزاری تسنیم نوشته، موشک ابومهدی با استفاده از موشک فناوری هوش مصنوعی این قابلیت را دارد که در مسیر حرکت تغییرات در هدف را تشخیص دهد و با تغییر جهت حمله به هدف، توانایی فرمانده برای انتخاب هدف جدید در مسیر حرکت موشک و قابلیت حمله به یک هدف با چند موشک از جهات مختلف را داشته باشد.
اما یکی از مهمترین ویژگی‌های این موشک قابلیت شلیک آن از عمق کشور به سمت اهداف دریایی است. این بدان معنی است که این موشک علاوه بر توانایی دریایی از قابلیت تهاجم زمینی هم برخوردار است و به این ترتیب اولین موشک کروز کشور با قابلیت دوگانه محسوب می‌شود.
موشک‌های کروز تهاجم زمینی یا در اصطلاح LACM با موشک‌های کروز دریایی که در اصطلاح به آن‌ها SLCM گفته می‌شود، تفاوت قابل توجهی در حوزه هدایت و کنترل دارند.
موشک‌های کروز دریایی به دلیل به‌کارگیری در محیط مسطح و بدون عوارض دریا، نیازمند سیستم‌های هدایت و کنترل ساده‌تری مانند سامانه هدایت اینرسی می‌باشد. در این روش هدایت، موشک به حسگر‌هایی به نام ژیروسکوپ مجهز است؛ سرعت و موقعیت زاویه‌ای موشک نسبت به هدف را مشخص کرده و مسیر موشک به سمت هدف را تصحیح می‌کنند.
اما موشک‌های کروز تهاجم زمینی به دلیل حرکت در ارتفاع پایین برای در امان ماندن از دید رادار‌های دشمن می‌بایست به سیستم‌های هدایت پیچیده‌تری مجهز باشند تا بتوانند با عبور از عوارض زمین خود را به هدف مورد نظر برسانند. حال هرچه برد موشک بیشتر باشد این کار سخت‌تر می‌شود.
عمده موشک‌های کروز تهاجم زمینی از سامانه‌های هدایت ترکام و دیسمک (Tercom and DSMAC) به عنوان سامانه‌های مکمل هدایت اینرسی (INS) بهره می‌برند.
سیستم ترکام یا تکنیک تطبیق طرح با ناحیه نام دارد. این سیستم بر اساس اطلاعات دقیق توپوگرافی از زمین هدف استوار است. در این روش، محوطه‌ای از سطح زمین به طول ۱۰ و عرض ۲ کیلومتر به مربع‌های صدمتری تقسیم و ارتفاع متوسط در هر کدام از آن‌ها مشخص و به صورت ماتریس عددی به حافظه رایانه وارد می‌شود.
با رسیدن موشک به محوطه مورد نظر ارقام اندازه‌گیری شده، با ارقام ارسالی از رایانه موشک، مقایسه و با توجه به نتیجه حاصل از مقایسه، دستور بعدی از طریق دستگاه محاسبه، به سیستم کنترل اتوماتیک صادر می‌شود.
سیستم دیگر DSMAC یا مقایسه‌گر و تطبیق‌دهنده صحنه هدف با صحنه دیجیتالی آن موجود در حافظه، است. در این سیستم از فن تطبیق نقشه دو بعدی بهره گرفته می‌شود که از یک سیستم حسگر داخلی جهت دستیابی به تصاویر متوالی زمین استفاده می‌شود. پس از انجام عمل مقایسه و تطبیق، موشک موقعیت خود را تعیین و بعد از محاسبه انحراف مسیر و انجام اصلاحات، سرانجام خود را به هدف می‌رساند.
از سوی دیگر موشک‌های کروز بسته به نوع مأموریتشان به انواع حسگر‌های راداری، حرارتی و اپتیکی برای کشف نیز مجهز هستند. موشک کروز ابومهدی نیز به حسگر‌های دوگان یعنی ترکیبی از حسگر‌های راداری فعال و غیر فعال مجهز است تا بتواند در محیط‌های جنگ الکترونیک پایداری بیشتری داشته باشد. این قابلیت موجب می‌شود موشک ابومهدی تا نزدیک هدف با استفاده از حسگر غیرفعال خود و بدون انتشار امواج راداری و تنها با جذب امواج منتشر شده توسط راداری شناور به سمت آن حرکت کند و زمانی که به نزدیکی هدف رسید با روشن کردن رادار فعال خود محل دقیق شناور دشمن را کشف کرده و آن را منهدم کند.
به این ترتیب موشک ابومهدی زمانی رادار فعال خود را روشن می‌کند که سامانه‌های پدافندی شناور هدف، کمترین زمان ممکن برای شناسایی و درگیری با آن را داشته باشند.
تا پیش از این، موشک‌های کروز دریایی کشورمان تنها قادر به پرواز در سطح دریا بودند و در صورت شلیک از پرتابگر‌های ساحلی می‌بایست از نزدیکترین نقطه به ساحل شلیک می‌شدند. اما حالا نیرو‌های دریایی ارتش و سپاه قادر خواهند بود اهداف خود را از عمق خاک کشور و از جهات مختلف هدف قرار دهند.
