فرارو- دور شدن از نسبت بحث برانگیز قد به وزن تا حدی از این واقعیت ناشی می‌شود که داده‌های اولیه صرفا براساس نسل‌های پیشین جمعیت‌های سفید پوست غیر اسپانیایی بودند.
به گزارش فرارو به نقل از یاهولایف، انجمن پزشکی امریکا در بیانیه خود اعلام کرده که "برسمیت شناختن تفاوت‌های نسبی شکل بدن و ترکیب در بین نژاد، گروه‌های قومیتی، جنسیتی و سنی امری ضروری است که هنگام استفاده از شاخص توده بدنی به عنوان معیاری برای سنجش باید در نظر گرفته شود و شاخص توده بدنی نباید به عنوان تنها معیار در این باره مورد استفاده قرار گیرد".
در عوض، انجمن پزشکی امریکا پیشنهاد می‌کند که شاخص توده بدنی باید همراه با معیار‌های دیگر مانند "اندازه گیری چربی احشایی، شاخص چاقی بدن، ترکیب بدن، توده چربی نسبی، دور کمر و عوامل ژنتیکی - متابولیکی برای اندازه گیری چاقی مورد استفاده قرار گیرد.
در سطح فردی شاخص توده بدنی دارای چندین اشکال است. با این وجود، ممکن است ابزار خوبی برای پیگیری افزایش یا کاهش نرخ چاقی در یک جمعیت باشد. یکی از دلایلی که افراد شاخص توده بدنی را دوست دارند سادگی آن است. برای ارزیابی شاخص توده بدنی خود وزن را برحسب کیلوگرم اندازه می‌گیرد و آن را بر مجذور قد خود برحسب متر تقسیم می‌کنید. افرادی که شاخص توده بدنی بین ۲۵ تا ۲۹.۹ دارند دچار اضافه بدن قلمداد می‌شوند در حالی که افراد در شاخص توده بدنی بالای ۳۰ در گروه چاق قرار می‌گیرند.
با این وجود، سادگی این فرمول باعث می‌شود که هنگام ارزیابی افراد مشکل ساز باشد. در شاخص توده بدنی عضله در مقابل چربی مورد محاسبه قرار نمی‌گیرد. برای مثال، یک ورزشکار ممکن است درصد چربی بدن اش کم باشد، اما به دلیل عضله شاخص توده بدنی بالایی داشته باشد.
زمانی که صحبت از سلامتی به میان می‌آید ممکن است اهمیت بیش تری داشته باشد که چربی را کجا حمل می‌کنید و این آن چیزی است که شاخص توده بدنی نمی‌تواند به شما بگوید. برای مثال، چربی شکم با فشار خون بالا، دیابت نوع ۲ و بیماری قلبی مرتبط است.
هم چنین، ممکن است شاخص توده بدنی بالاتر از حد متوسط داشته باشید و در کل سالم محسوب شوید وضعیتی که به آن چاقی خوش خیم متابولیک گفته می‌شود. این موضوع ممکن است دست کم تا حدی به دلیل آن باشد که بدن‌های مختلف واکنش‌های متفاوتی را به چربی نشان می‌دهند. گروه‌های نژادی و قومی مختلف نیز ممکن است وزن متفاوتی داشته باشند.
هم چنین یک دلیل اقتصادی مهم وجود دارد که چرا شاخص توده بدنی نباید نشانگر وزن و سلامتی باشد. شرکت‌های بیمه ممکن است هزینه‌های درمان افرادی را که در دسته بندی مناسب تحت شاخص توده بدنی قرار نمی‌گیرند پوشش دهند. برای مثال، روزنامه "واشنگتن پست" در ماه مه ۲۰۲۱ میلادی گزارش داد که به زنی سیاه پوست که از اختلال خوردن رنج می‌برد گفته شده بود که شاخص بدنی او برای پوشش بیمه اش بسیار بالا بوده و او باید ماهانه ۸۰۰ دلار از جیب اش پرداخت می‌کرد.
این معیار هم چنین ممکن است تعداد افراد چاق را دست کم بگیرد. نتیجه مطالعه‌ای تازه در نشست سالانه انجمن غدد درون ریز نشان می‌دهد که شاخص توده بدنی موارد چاقی را زمانی که چاقی بر اساس درصد چربی در مقابل عضله تعیین می‌شود نادیده می‌گیرد.
در حال حاضر، بهترین ابزاری که در هر کلینیک به راحتی در دسترس است غربالگری بر اساس شاخص توده بدنی می‌باشد.
تمرکز پزشکان بر شاخص توده بدنی می‌تواند منجر به گفتگو‌های غیرمولد مرتبط با وزن شود که رابطه پزشک و بیمار را مختل می‌کند و ممکن است باعث بی اعتمادی شود. این امر می‌تواند منجر به آن شود که بیماران تصمیم بگیرند از توصیه‌های پزشک پیروی نکنند حتی زمانی که توصیه‌ها بر روی وزن متمرکز نباشند و به دلیل اعتماد متزلزل که عنصری حیاتی در روابط موثر بین پزشک و بیمار است مراقبت‌های پزشکی بعدی را دنبال نکنند.
علاوه بر این، ارزیابی‌های نادرست مبتنی بر شاخص توده بدنی می‌تواند به طور غیر ضروری تمرکز پزشک را به سوی وزن بیمار منحرف کند که یک پیش فرض آسان برای توضیح وضعیت، اما اغلب نادرست برای علائم و نشانه‌های مختلف بوده و می‌تواند منجر به تشخیص نادرست و گاهی اوقات با پیامد‌های شدید شود.
علیرغم محدودیت‌ها شاخص توده بدنی ارتباط زیادی با چربی بدن دارد و افراد را به درستی در بیش از ۸۰ درصد مواقع به عنوان دارای چربی اضافه بدن دسته بندی می‌کند. اندازه گیری‌های ساده اضافی مانند دور کمر ممکن است حتی آموزنده‌تر باشند، زیرا اطلاعاتی در مورد محل توزیع چربی در بدن ارائه می‌دهند.
نسبت دور کمر به باسن یک فرد ابزار بهتری در مقایسه با شاخص توده بدنی برای استفاده است، زیرا ناحیه‌ای که چربی در آن به احتمال زیاد مشکل ساز است کمر را در نظر می‌گیرد. زمانی که ما چربی (چربی بدن) را در قسمت میانی خود حمل می‌کنیم خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و دیابت نوع ۲ افزایش می‌یابد.
برخی محققان باور دارند که شاخص توده چربی نسبی دقیق‌تر از شاخص توده بدنی است و می‌توان آن را صرفا با یک متر اندازه گیری کرد. بنابراین، مانند شاخص توده بدنی شما به مجموعه‌ای از مقیاس‌ها برای محاسبه آن نیازی ندارید. در مورد شاخص توده چربی نسبی فاصله دور کمرتان نسبت به قد و نه وزن شما اهمیت دارد. محققان می‌گویند که این شاخص ایده بهتری در مورد این که آیا چربی بدن یک فرد در سطح سالمی قرار دارد یا خیر ارائه می‌دهد.
افراد رنگین پوست و به ویژه سیاه پوستان شاخص توده بدنی را نادیده می‌گیرند و در مورد اضافه وزن با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی صحبت می‌کنند، زیرا هدف را اشتباه متوجه شده اند. هدف شخصی سازی نحوه استفاده از شاخص توده بدنی در تصمیم گیری‌های پزشکی و دوری از تعمیم‌های عمومی است که می‌تواند منجر به انگ زدن و سوگیری شود.
