(تصاویر) گنجینه عکس‌های یک مامور موساد

فرارو- در ۸ اکتبر ۱۹۶۵، رئیس سرویس اطلاعات خارجی اسرائیل، موساد، طرحی را برای ترور چندین شبه نظامی برجسته فلسطینی مستقر در بیروت به نخست وزیر اسرائیل ارائه کرد.

به گزارش فرارو، مئیر عامیت، رئیس موساد، بر اساس متن‌هایی از دیدار با لوی اشکول، نخست‌وزیر، که توسط نیویورک تایمز منتشر شد، گفت: این کار را یک زن انجام می‌دهد. او گفت که مامور به بیروت سفر می‌کند و بمب‌ها را در پوشش پست ارسال می‌کند. در یک جلسه بعد، عامیت به نخست وزیر گفت که این زن مامور موساد با پاسپورت کانادایی بوده و به عنوان عکاس برای یک خبرگزاری فرانسه کار می‌کند.

هویت این زن، سیلویا رافائل، و چهره او بعداً زمانی که به عنوان عضوی از تیم موساد که قصد کشتن یک مبارز برجسته فلسطینی دیگر در نروژ را داشت، اما به مرد اشتباهی شلیک کرد، فاش شد و عکس او در سراسر جهان منتشر شد.

رافائل و بخش‌هایی از داستان زندگی او به طور گسترده‌ای شناخته شده است، اما کار او به عنوان یک عکاس مطبوعاتی، مستندی از دسترسی منحصر به فرد او در کشور‌هایی است که خارجی‌ها معمولاً از آن‌ها استقبال نمی‌کردند. در اردوگاه‌های آموزشی مخفی مورد استفاده مبارزان فلسطینی و همچنین اقامتگاه رهبران عرب.

آثار او پس از دهه‌ها نگهداری در یک چمدان قفل‌شده در آرشیو موساد، در قلب یکی از حفاظت‌شده‌ترین تأسیسات اسرائیل، برای اولین بار در مرکز اسحاق رابین در تل‌آویو، برای عموم باز خواهد شد.

این چمدان حاوی صد‌ها نگاتیو و مخاطبین مربوط به سال‌های کار او برای دالماس، یک خبرگزاری فرانسه بود که اکنون دیگر وجود ندارد.

کار رافائل به عنوان یک عکاس فقط پوششی برای فعالیت جاسوسی او بود، اما به گفته متصدیان نمایشگاه، عکس‌هایی که او گرفت، استعداد زیادی را نشان می‌دهد.

این تصاویر دریچه‌ای به دو زندگی یک زن به عنوان یک جاسوس و یک عکاس باز می‌کند. آن‌ها شامل پرتره‌هایی از رهبران منطقه مانند جمال عبدالناصر، رئیس جمهور مصر و جانشین او، انور سادات هستند، غافل از اینکه توسط یک مامور موساد از آن‌ها عکس گرفته شده است.

تصاویر دیگر صحنه‌هایی از سیل در یمن و ناآرامی‌های اجتماعی در جیبوتی و همچنین زندگی روزمره در کشور‌هایی مانند لبنان و اردن را نشان می‌دهند که برای هر اسرائیلی ممنوع بود، چه برسد به مامور موساد.

آن‌ها همچنین شامل تصاویری از ستاره‌های هالیوود مانند دنی کی، یول برینر، ونسا ردگریو و ایلای والاک هستند.

موتی کفیر، که در زمان استخدام و آموزش رافائل در آکادمی عملیات مخفی موساد به عنوان فرمانده آکادمی عملیات مخفی موساد خدمت می‌کرد، گفت: سیلویا فردی خاص بود. او استعداد قابل توجهی برای برقراری رابطه با هر کسی داشت و به او این احساس را می‌داد که بهترین دوستان او هستند.

ایلان شوارتز، یکی از متصدیان نمایشگاه که اولین کسی بود که به دنبال این مجموعه بود، گفت: داستان سیلویا مرا مجذوب خود کرد. او زنی بود که در سنین بسیار جوانی مخالف قرارداد‌ها بود، از آسایش و زندگی راحت خود دست کشید و پذیرفت که خیلی فداکاری کند.

وی افزود: وقتی شنیدم که او از پوشش یک عکاس در مناطق جنگی آفریقا و خاورمیانه استفاده کرده است، باور کردم که اگر بتوانیم آن عکس‌ها را پیدا کنیم، ممکن است ارزش هنری زیادی داشته باشند.

شوارتز گفت: اندکی پس از دستگیری رافائل در سال ۱۹۷۳ در نروژ، موساد عکس‌های او را به دست آورد.

این عکس‌ها وظایفی را که رافائل از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۱ روی آن‌ها کار می‌کرد، مستند می‌کند. برخی از عکس‌ها هنوز توسط موساد کاملاً محرمانه طبقه‌بندی شده‌اند و از نمایشگاه دور مانده‌اند.

رافائل که در سال ۲۰۰۵ درگذشت، در برخی از عکس‌ها دیده می‌شود. کفیر، افسر اطلاعاتی، گفت که چنین پرتره‌هایی یک روش معمول برای ماموران اطلاعاتی است که سعی می‌کنند بدون ایجاد سوءظن از مکان‌ها یا افراد عکس بگیرند.

رافائل در سال ۱۹۳۷ در آفریقای جنوبی از پدری یهودی و مادری غیریهودی به دنیا آمد، به این معنی که او طبق قوانین مذهبی یهودی نبود. با این حال، او وفاداری شدیدی به قوم یهود پیدا کرد، به اسرائیل مهاجرت کرد و به عنوان معلم شروع به کار کرد. رافائل مدتی بعد با موفقیت به خدمت موساد گرفته شد و تحت آموزش‌های سخت دو ساله به عنوان مامور قرار گرفت.

رافائل توانست در اردن به پادشاه حسین نزدیک شود و او را به خانه اش دعوت کرد تا از او و خانواده اش از جمله شاهزاده عبدالله، پادشاه فعلی عکس بگیرد.

موساد اجازه انتشار عکس‌هایی از آن سفر را نداد، اما اجازه انتشار عکس‌هایی از ناصر و سادات را داد که ثابت می‌کرد موساد چقدر به این دو رهبر مصری نزدیک بوده است.

رافائل همچنین به اردوگاه‌های آموزشی فتح نفوذ کرد، جنبشی که توسط یاسر عرفات تأسیس شد و بعداً با سازمان آزادیبخش فلسطین ادغام شد. مقامات ارشد این سازمان در سال ۱۹۶۵ هدف حمله بمب پستی از سوی رئیس موساد قرار گرفتند که در نهایت ناموفق بود.