شریعتمداری: از چین بپرسید آیا حاکمیت چین بر تایوان را هم قابل مناقشه می‌دانید؟!

فارس نوشت: در پی صدور بیانیه مشترک و تامل برانگیز رئیس جمهور چین و سران کشور‌های عرب عضو شورای همکاری خلیج فارس خبرنگار ما با حسین شریعتمداری مدیر مسئول کیهان تماس گرفته و نظر او را در این زمینه جویا شد.

شریعتمداری گفت: همانگونه که اشاره کردید این بیانیه در پایان سفر سه روزه «شین جینگ پین» رئیس جمهور چین به عربستان صادر شده و در بند دوازدهم آن آمده است «رهبران (چین و کشور‌های عضو شورای همکاری خلیج فارس) از تمامی تلاش‌های مسالمت‌آمیز شامل ابتکارها، پیشنهاد‌های امارات برای رسیدن به راهکار صلح آمیز برای حل مسئله سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی، از راه مذاکرات ۲جانبه بر مبنای قوانین بین‌المللی حمایت می‌کنند»!.

وی در ادامه ابراز داشت: امضای این بیانیه از جانب رئیس جمهور چین در حالی است که تمامی اسناد بین المللی از مالکیت ایران بر سه جزیره «تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی» حکایت می‌کند.

مدیر مسئول کیهان در پاسخ خبرنگار فارس که خواستار اشاره به این اسناد شده بود، گفت: پیش از این در یکی از یادداشت‌های کیهان با عنوان «آواز کوچه باغی» به اسنادی اشاره کرده بودیم که از مالکیت قطعی و بلا منازع ایران بر جزایر سه گانه حکایت دارد.

شریعتمداری در ادامه به چند نمونه از آن اسناد که در یادداشت کیهان آورده بود اشاره کرده و افزود:

۱ ــ در حقوق بین الملل و قوانین مربوط به مرز‌ها و سرزمین ها، حاکمیت یک کشور بر یک منطقه از چند راه به اثبات می‌رسد. از جمله «مالکیت تاریخی»، حاکمیت موثر- یعنی افراشته بودن پرچم، نصب حکام، حضور نیروی نظامی و…- که تمامی این ملاک‌ها و معیار‌های حقوقی از حاکمیت قطعی ایران بر جزایر سه گانه حکایت دارند.

۲ ــ علاوه بر نقشه‌های متعددی که از دوران یونان باستان – قبل از میلاد مسیح- برجای مانده و در آن‌ها از تمامی جزایر خلیج فارس با عنوان بخشی از سرزمین ایران یاد شده است، در سده‌های اخیر نیز تمامی نقشه‌های رسمی که از سوی کشور‌هایی نظیر انگلستان، فرانسه، روسیه، پرتغال، اسپانیا و… تهیه شده و به عنوان اسناد رسمی نگهداری می‌شوند، جزایر خلیج فارس- از جمله سه جزیره تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی- را بخشی از خاک ایران دانسته اند. از جمله دولت انگلیس که بیش از دو سده در منطقه حضور داشته و در مواردی نیز با دولت‌های وقت ایران درگیر بوده است، در مجموع ۲۳ نقشه رسمی از منطقه تهیه کرده که در تمامی آنها- بدون استثناء- جزایر سه گانه متعلق به ایران است.

۳- در سال ۱۸۳۰ کاپیتان جی. بی. بروکس GBBRUCKS از سوی کمپانی هند شرقی- وابسته به دولت استعماری انگلیس- نقشه‌ای رنگی از خلیج فارس تهیه می‌کند. در این نقشه رنگی که نسخه‌هایی از آن در وزارت خارجه انگلیس و مخزن اسناد سازمان ملل متحد نگهداری می‌شود، ۳ جزیره تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی به رنگ خاک ایران ترسیم شده است. کاپیتان بروکس نزدیک به ۱۲ سال برای تهیه این نقشه در منطقه خلیج فارس بود.

۴- در سال ۱۸۳۵ «ساموئل هنل» از سوی دولت انگلیس مأمور تعیین حدود کشور‌ها در خلیج فارس می‌شود. هنل در نقشه خود یک خط فرضی در آب‌های خلیج فارس ترسیم می‌کند که جزایر سه گانه در قسمت فوقانی- شمالی- این خط فرضی قرار داشته و متعلق به ایران دانسته شده است.

۵- در ژانویه سال بعد- ۱۸۳۶- سرگرد «موریسن» جانشین ساموئل هنل، مأموریت او را پی می‌گیرد و پس از مذاکره با شیوخ خلیج فارس نقشه‌ای که به تأیید آن‌ها رسیده بود را تهیه می‌کند. در این نقشه، جزایر سه گانه در عمق بیشتری از قلمرو ایران قرار گرفته است.

۶- در سال ۱۸۸۱ نیروی دریایی انگلیس بار دیگر نقشه‌ای از منطقه خلیج فارس تهیه می‌کند که در آن جزایر سه گانه و خاک ایران، رنگ مشترکی دارند.

۷- در سال ۱۸۸۶ دایره اطلاعات دولت انگلیس نقشه ایران را با رنگ یکسان جزایر و خاک ایران تهیه کرده و در ۱۲ ژوئن همان سال این نقشه از سوی وزیر مختار انگلیس در تهران به ن اصرالدین شاه تحویل می‌شود.

۸- در سال ۱۹۰۸، دولت ایران امتیاز استخراج خاک سرخ -سنگ آهن- ابوموسی را به ونگهاوس آلمانی می‌دهد که دولت انگلیس به دلیل تیرگی روابط خود با آلمان، به ایران اعتراض می‌کند، دولت انگلیس در اعتراض خود خواهان کسب امتیاز استخراج خاک سرخ برای شرکت‌های انگلیسی است یعنی تاکید بر حاکمیت ایران…

مدیر مسئول کیهان در ادامه تصریح کرد: اصلی ترین- و تنهاترین- سندی که امارات برای اثبات ادعای خود ارائه می‌کند نامه‌ای است که شیخ یوسف فرماندار ایرانی بندرلنگه در سال ۱۸۸۲ به شیخ حمید القاسمی حاکم رأس الخیمه می‌نویسد و در آن به عنوان تعارف و ابراز ادب- که آن هنگام بسیار متداول بوده و در بسیاری از نامه‌های مشابه دیده می‌شود- نوشته بود؛ ابوموسی از آن شماست (در خدمت شما هستیم!).

شریعتمداری تاکید کرد: نکته درخور توجه این که شیخ یوسف در ادامه همین نامه خطاب به حاکم رأس الخیمه می‌نویسد «بلد لنجه بلدکم» یعنی شهر بندرلنگه هم شهر شماست و عجیب آن که اماراتی‌ها وقتی به این نامه استناد می‌کنند جمله اخیر را که به وضوح نشان می‌دهد جمله قبلی فقط یک تعارف بوده است، حذف می‌کنند!.

وی افزود: اگرچه وزارت خارجه کشورمان این بیانیه را بی پاسخ نگذاشته است، ولی کاش وزیر خارجه کشورمان در واکنش به این بیانیه ضمن توبیخ شدید امضاء کنندگان بیانیه و اشاره به اسنادی که از آن یاد کردیم، روی دو نکته دیگر نیز تاکید می‌کردند، اول آن که به دولت بحرین به عنوان یکی از امضاء کنندگان بیانیه گوشزد کند که بحرین بخش جدائی ناپذیری از خاک ایران است و رژیم آمریکائی پهلوی حق واگذاری آن را به آل خلیفه که در بیابان‌های نجد به راهزنی مشغول بوده اند، نداشته است و دوم آن که از رئیس جمهور چین بپرسد آیا امضای شما پای بیانیه یاد شده نشانه آن نیست که حاکمیت چین بر تایوان را هم قابل مناقشه می‌دانید؟!

مدیر مسئول روزنامه کیهان اضافه کرد: شما با کشور‌های هم پیمان آمریکا در تردید نسبت به حاکمیت مسلم و قطعی ایران بر جزایر سه گانه همصدا شده اید! آیا این همصدائی به مفهوم و معنای آن نیست که به آمریکا نیز حق می‌دهید حاکمیت چین بر تایوان را مورد تردید قرار داده و قابل مذاکره بداند؟! آقای جینگ پین! مطالعات شما در جغرافیای سیاسی ضعیف است و یا مشاوران غیر قابل اعتمادی دارید؟!