دهه هشتادیها بومیهای دیجیتالی هستند که شاید شناختی از قواعد پیچیده جهان سیاست نداشته باشند، اما رادیکالترین حوزه سیاست، یعنی اعتراضات خیابانی را برگزیدهاند
نسخه با حجم بالا (105مگابایت)
نسخه با حجم پایین (41 مگابایت)
فرارو- اوایل مهر ماه بود که محمدحسن آصفری، نایب رئیس کمیسیون امور داخلی مجلس گفت: اکثر دستگیرشدگان اعتراضات اخیر دانش آموز و نوجوان هستند. این یعنی اکثریت بازداشتشدگان؛ دهه هشتادیها یا همان نسل زد هستند که این روزها آوازهی برای خود دست و پا کردهاند.
بازداشتشدگانی که رسیدگی به جرایم برخیهایشان در دادگاه اطفال صورت میگیرد. آنها بومیهای دیجیتالی هستند که شاید شناختی از قواعد پیچیده جهان سیاست نداشته باشند، اما رادیکالترین حوزه سیاست، یعنی اعتراضات خیابانی را برگزیدهاند.
یادم هست قبل و اوایل انقلاب، کتاب های جنبش های چپ مثل انقلاب کوبا، الجزایر و مانند این ها خیلی رونق داشت. حالا هم دهه هشتاد ها همون نیازهای فرهنگی را احساس می کنند منتها در سطحی دیگر که بنا بر شرایط زمانی فعلی است.
دومین موضوع، اقتصاد هست. شما قطعا نمی توانید نسلی را که زور بزند شاید ماهیانه ۷۰۰ دلار درآمد می تواند داشته باشد با نسلی که وقتی وارد بازار کار می شد در ساده ترین حالت بالای ۱۵۰۰ دلار درآمد داشت مقایسه کنید.
این برچسب زدن به دهه هشتادی ها و هفتادی ها، بیشتر از مقایسه جامعه شناختی، شانه خالی کردن از شکست های اقتصادی و اجتماعی است. مسلم هست که بالاخره افراد دهه ۶۰ و ۵۰ و ۴۰ که زندگی تشکیل داده اند، انگیزه کمتر و توان کمتری برای اعتراض دارند و گرنه در ذات هیچ فرقی این گروه ها با هم ندارند