«مردمی و انقلابی بودن دولت برای مردم آب و نان نمی‌شود»

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: اعتراض‌های پیوسته و دنباله‌دار عده‌ای از نمایندگان مجلس شورای اسلامی به گرانی‌ها و مشکلات معیشتی مردم، از یکطرف نشان دهنده این واقعیت است که آن‌ها با شنیدن گلایه‌های مردم و حتی دیدن گرفتاری‌های آن‌ها چاره‌ای غیر از مطرح کردن موضوع از تریبون مجلس ندیده‌اند و از طرف دیگر این سؤال را به وجود آورده که چرا این اعتراض‌ها نتیجه‌ای نداشته و هیچ اثری در توقف روند افزایشی آن نگذاشته است؟

با مطرح ساختن این موضوع و این سؤال، به هیچ وجه درصدد نیستیم این نکته را القا کنیم که مجلس باید با دولت همراه نباشد و این دو قوه باید در برابر همدیگر قرار بگیرند. این درست است که طبق مفاد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و براساس آنچه از روح قانون اساسی برمی‌آید، قوای سه‌گانه مقننه، مجریه و قضائیه مستقل در نظر گرفته شده‌اند و هیچکدام نباید تحت سیطره دیگری باشند، ولی این استقلال به معنای در مقابل همدیگر قرار داشتن نیست بلکه آن‌ها باید با همکاری و همراهی، مشکلات و موانع را برطرف نمایند و مدیریت کشور را آسان کنند.

حل مشکلات، برطرف کردن موانع و آسان شدن مدیریت کشور، ایجاب می‌کند وقتی مردم مشکلاتشان را از زبان نمایندگان مجلس مطرح می‌کنند، آثار مثبت و نتایج روشن آن را ببینند. اگر نمایندگان هر روز از گرانی‌ها ناله کنند و دولتمردان هیچ اقدامی برای حل مشکل گرانی انجام ندهند، نتیجه‌ای که مردم می‌گیرند اینست که مجلس در حل مشکلات آن‌ها قدرت عمل ندارد.

این نتیجه‌گیری هرچند عملاً با واقعیت منطبق است، ولی اینطور نیست که مجلس اگر به وظایف ذاتی خود عمل کند نتواند دولت را وادار به انجام خواسته‌های خود و مردم نماید. مجلس، علاوه بر قانونگذاری، وظیفه مهم دیگری دارد که استیضاح مسئولین اجرائی است.

حق استیضاح به این دلیل در اختیار نمایندگان مجلس قرار داده شده که بتوانند مسئولین ضعیف را برکنار و افراد قوی و کارآمدی را جایگزین آن‌ها نمایند. این، کاری است که در دولت‌های مختلف توسط مجالس مختلف صورت گرفته و به نتایجی نیز منجر شده است. استفاده نمایندگان مجلس از حق استیضاح، نه‌تن‌ها مخالفت با دولت نیست بلکه کمک به دولت برای برطرف شدن نقاط ضعف و تقویت قدرت اجرائی کشور است.

بنابراین، نمایندگان مجلس نباید به سخنرانی و اعتراض اکتفا کنند. آن‌ها هنگامی که نمی‌توانند نتیجه‌ای از گفتن‌ها و تذکر دادن‌ها بگیرند، باید به وظیفه قانونی خود که استیضاح است روی‌آور شوند و از این طریق به حل مشکلات مردم و کشور کمک کنند.

مجلس یازدهم نیز مانند مجالس گذشته درصدد انجام وظیفه قانونی استیضاح برآمده، ولی تاکنون نتوانسته برای تغییر آن دسته از وزرای دولت سیزدهم که ضعف و ناکارآمدی آن‌ها کاملاً مشهود است اقدامی به عمل آورد. بخشی از مشکلات اقتصادی کشور قطعاً به وزرای اقتصادی دولت مربوط می‌شود و اینطور نیست که تمام این مشکلات ناشی از تحریم‌ها باشند.

قطعاً رفع تحریم‌ها به حل مشکلات اقتصادی کشور کمک خواهد کرد، ولی تا زمانی که تحریم‌ها رفع نشده‌اند نمی‌توان ناکارآمدی‌ها را تحمل کرد و شاهد افزایش گرانی‌ها و شدیدتر شدن گرفتاری‌های معیشتی مردم بود. دولتمردان به کمک امکانات رسانه‌ای که در اختیار دارند وانمود می‌کنند که مردم با دریافت یارانه بیشتر از افزایش قیمت‌ها رضایت دارند در حالی که واقعیت خلاف این تبلیغات پرحجم است.

یارانه‌ها از حدود ۶.۵ درصد تا ۹ درصد افزایش یافته در حالی که قیمت از ۵۰ درصد تا ۲۵۰ درصد بالا رفته و زندگی بسیاری از خانواده‌ها را دچار مشکلات لاینحل کرده است. مردان اقتصادی دولت سیزدهم، نام این افزایش قیمت‌ها را جراحی اقتصادی گذاشته‌اند در حالی که جراحی اگر خون‌ریزی و ضعف اولیه دارد، در نهایت به بهبودی فرد جراحی‌شده مریض منجر می‌شود، ولی دهک‌های متوسط و پائین جامعه ما در اثر این باصطلاح جراحی همچنان دچار ضعف و خون‌ریزی هستند و خبری از بهبودی نیست و فقر گسترده‌تر می‌شود.

اینکه دولت با سفر‌ها و شعار‌ها و تبلیغات تلاش کند نام خود را مردمی و انقلابی بگذارد، برای مردم آب و نان نمی‌شود. مردمی بودن و انقلابی بودن هنگامی تحقق می‌یابد که رفاه خانواده‌ها تأمین و فقر از جامعه ریشه‌کن شود. مجلس نیز مخاطب این اعتراض است که مردمی و انقلابی بودن به حرف زدن و شعار دادن نیست، فقط وقتی می‌توانید خود را مردمی و انقلابی بنامید که مشکلات مردم را حل کرده باشید.