در آسیا بازی بلند مدت اقتصادی چین بر بازی کوتاه مدت نظامی امریکا غلبه خواهد کرد

فرارو- زیردریایی‌ها قابل شناسایی هستند، اما تجارت مخفیانه‌تر است. هر دو باعث ایجاد امنیت می‌شوند اولی از طریق بازدارندگی و دومی از طریق وابستگی متقابل. با این وجود، نوع امنیت ایجاد شده از طریق تجارت بیش‌تر دوام خواهد آورد.

به گزارش فرارو به نقل از فارین پالسی، از معاملات زیردریایی به راحتی می‌توان دور شد. تنها از فرانسه بپرسید که امسال قرارداد بلند مدت ارائه زیردریایی‌های تهاجمی به استرالیا را از دست داد. وابستگی متقابل اقتصادی ایجاد شده توسط معاملات تجاری دشوارتر قابل از بین رفتن است. تنها از ترامپ بپرسید که نتوانست توافق تجارت آزاد امریکای شمالی را در هم بشکند و مجبور شد به توافقی که مورد مذاکره مجدد قرار گرفته بود رضایت دهد.

این تضاد تفاوت بین بازی کوتاه مدت واشنگتن در اقیانوس هند و اقیانوس آرام و بازی بلند مدت چین را برجسته می‌سازد. امریکا روی پیمان امنیتی اوکوس که با استرالیا و بریتانیا امضا کرده شرط بندی می‌کند که ویژگی اصلی آن وعده تحویل زیردریایی‌ها به استرالیا است. چین روی استفاده از تجارت برای جلب همسایگان خود به ویژه اعضای اتحادیه کشور‌های جنوب شرق آسیا (آسه آن) که موفق‌ترین بلوک آسیایی است شرط بندی کرده است.

واشنگتن در یک مورد حق دارد. با نگاهی سطحی اعضای اوکوس ارتباطات قوی تری با یکدیگر دارند و از سوی دیگر، آسه آن سازمانی درهم و برهم به نظر می‌رسد که به سختی قادر به مدیریت وضعیت کشور‌های عضو خاطی مانند میانمار بوده است. هم چنین، این بلوک در حال تلاش برای اجماع بر سر یک پاسخ منطقه‌ای منسجم به رقابت رو به رشد میان امریکا و چین ناتوان بوده است.

هم چنین، آسه آن قادر نیست وضعیت آشفته در دریای چین جنوبی را آرام کند. با این وجود، اگرچه آسه آن برای تحمیل اراده خود بر اعضایش چه رسد به دیگران ضعیف به نظر می‌رسد این ضعف در عدم قابلیت تحمیل نظر نقطه قوت آن نیز محسوب می‌شود و به آن بلوک اجازه می‌دهد در منطقه و فراتر از آن اعتماد ایجاد کند.

اکنون برخلاف پنج دهه پیش، بی اعتمادی جدی‌ای میان اعضای آسه آن وجود ندارد و فرهنگ رایزنی و اجماع ایجاد شده است. پس از پایان جنگ ویتنام که طی آن آسه آن از امریکا حمایت کرد خصومت و بی اعتمادی بین ویتنام و آسه آن محسوس بود. با این وجود، از زمان پایان جنگ سرد، آسه آن ویتنام را در اقتصاد منطقه ادغام کرد و به آن کشور کمک کرد تا به عنوان یکی دیگر از معجزه‌های اقتصادی شرق آسیا ظاهر شود.

مهم‌ترین درسی که ویتنام از آسه آن گرفت آن بود که حتی با دشمنان اش تجارت کند درست مانند اعضای اصلی آسه آن که از طریق تجارت بر بی اعتمادی خود به یکدیگر غلبه کردند به همین دلیل است که تجارت میان هند و پاکستان از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۲۱ میلادی تنها سه برابر افزایش یافته در حالی که تجارت بین ویتنام و چین که در سال ۱۹۷۹ میلادی علیه یکدیگر جنگیده بودند ۶ هزار برابر افزایش یافته است. به طور خلاصه، فرهنگ آسه آن باعث ایجاد صلح و رفاه شد.

یکی دیگر از پیشرفت‌های مهم آسه آن ایجاد تعامل اقتصادی بیش‌تر بین ژاپن و کره جنوبی بود. اگرچه آن دو کشور هر دو متحد امریکا هستند، اما واشنگتن به سختی می‌تواند آنان را متقاعد کند که با یکدیگر گفتگو کنند. در واقع، در سال‌های اخیر بین سئول و توکیو نه رایزنی و نه اجماعی وجود داشته است.

با این وجود، آسه آن، آن دو همسایه شرق آسیا را متقاعد کرده که یک توافق نامه تجارت آزاد بین خود و با چین امضا کنند: توافق مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای (RCEP) که در سال ۲۰۲۰ توسط ده کشور عضو آسه آن امضا شد. استرالیا، نیوزیلند، چین، ژاپن و کره جنوبی از امضا کنندگان آن بودند. در واقع، ادغام اقتصادی اقتصاد‌های قدرتمند چین، ژاپن و کره جنوبی رونق اقتصادی این پیمان را تقویت کرده است. این آسه آن بود که باعث خلق چنین معجزه‌ای شد معجزه‌ای که کم‌تر مورد توجه قرار گرفت.

در اینجا یک پرسش وجود دارد که امریکا باید به آن پاسخ دهد در سخنرانی‌های بلینکن وزیر خارجه امریکا تا لوید آستین وزیر دفاع و جیک سالیوان مشاور امنیت ملی کاخ سفید و شخص بایدن رئیس جمهوری امریکا کدام واژگان بیش‌تر به چشم می‌خورند: آسه آن و اعضای آن یا استرالیا؟ پاسخ استرالیا خواهد بود.

علاقه واشنگتن به استرالیا واقعی است و تا حد زیادی دلیل شکل گیری اوکوس را مشخص می‌سازد. با این وجود، ژئوپولیتیک یک تجارت بیرحمانه است که در آن احساسات نقطه ضعف رقابتی ایجاد می‌کند. اگر پکن بر آسه آن و مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای تمرکز کند و واشنگتن تمرکزش بر استرالیا و اوکوس باشد پکن در نهایت برنده خواهد شد.

در اینجا مشخص می‌شود که چرا بازی بزرگ اقتصادی برنده خواهد بود نه بازی نظامی. در سال ۲۰۰۰ میلادی، تجارت امریکا با آسه آن ۱۳۵ میلیارد دلار بود که بیش از سه برابر تجارت ۴۰ میلیارد دلاری چین محسوب می‌شود. تا سال ۲۰۲۰ میلادی، تجارت ۶۵۸ میلیارد دلاری چین با آسه آن تقریبا دو برابر تجارت ۳۶۲ میلیارد دلاری امریکا بوده است.

هم چنین، واشنگتن، ژاپن را یک ابر قدرت اقتصادی می‌داند و در سال ۲۰۰۰ میلادی اقتصاد ژاپن هشت برابر بزرگتر از اقتصاد آسه آن بود. با این وجود، تا سال ۲۰۲۰ میلادی اقتصاد آن کشور تنها ۱.۵ برابر بزرگتر از آسه آن بوده و تا سال ۲۰۳۰ میلادی اقتصاد ژاپن کوچک‌تر از اقتصاد آسه آن خواهد بود.

تعامل چین با آسه آن عملی و گسترده است. خطوط راه آهن پرسرعت توسط چین در اندونزی، لائوس، مالزی و تایلند ساخته می‌شوند. به طور شگفت انگیزی علیرغم وجود بی اعتمادی بین هانوی و پکن، سیستم مترو در هانوی نیز توسط چین ساخته می‌شود و زمانی که جنوب شرقی آسیا به دنبال واکسن بود واکسن‌های چینی در اولویت قرار گرفتند. «جوکو ویدودو» رئیس جمهوری اندونزی از رهبران کلیدی منطقه با خوشحالی با واکسن‌های چینی واکسینه شد. تردیدی نیست که روابط بین چین و چندین کشور عضو آسه آن پیچیده است و با چالش‌هایی مواجه خواهد بود. با این وجود، نمی‌توان دامنه و عمق تلاش برای همکاری‌ها را انکار کرد.

روابط اقتصادی قوی‌تر خواهد شد، زیرا داستان رشد معجزه اقتصادی آسه آن تازه آغاز شده است. بسیاری از اقتصاد‌های منطقه در نقطه اوج تبدیل شدن به جوامع طبقه متوسط هستند. استرالیا ۲۵ میلیون نفر عضو در طبقه متوسط خود دارد. آسه آن به زودی چند میلیون عضو طبقه متوسط خواهد داشت. در اینجا یک شاخص اصلی وجود دارد: در سال ۲۰۲۰ میلادی، اقتصاد دیجیتال آسه ان حدود ۱۷۰ میلیارد دلار ارزش داشت و سال ۲۰۳۰ میلادی می‌تواند به ۱ تریلیون دلار برسد. این انفجار عظیم اقتصاد دیجیتال منطقه به نوبه خود شبکه تازه‌ای از وابستگی متقابل را ایجاد می‌کند و اکوسیستم عظیم وابستگی متقابل در حال توسعه در منطقه را بیش‌تر تقویت خواهد کرد.

بنابراین، در نهایت این انتخاب استراتژیکی است که واشنگتن باید با آن مواجه شود این که بر فروش زیردریایی به استرالیا تمرکز کند و یا با کشور‌های شرق و جنوب شرقی آسیا قرارداد‌های تجارت آزاد را امضا نماید. نکته اصلی در اینجاست: مشارکت ترنس پاسیفیک اساسا محصول مذاکره کنندگان با استعداد واشنگتن بود که یک توافق تجاری واقعی را ایجاد کردند. پس از خروج امریکا از آن توافق در سال ۲۰۱۷ میلادی، اما امریکا دیگر حتی نمی‌تواند امکان پیوستن مجدد به آن را در خواب ببیند. در مقابل، چین برای پیوستن به آن پیمان درخواست ارائه کرده است.

پرسش آخر آن که آیا واشنگتن می‌تواند دوباره وارد بازی بزرگ اقتصادی آسیا شود؟ بله امکان پذیر است امریکا هنوز مقداری سرمایه برای این کار دارد. اگرچه چین بسیار بیش‌تر با آسه آن تجارت می‌کند سرمایه گذاری خصوصی امریکا در آسه آن از شدت سرمایه گذاری چین می‌کاهد.

کل سهام سرمایه گذاری مستقیم خارجی تحت کنترل امریکا در آسه آن در سال ۲۰۱۹ میلادی حدود ۳۱۸ میلیارد دلار بود و سرمایه گذاری چین تنها حدود ۱۱۰ میلیارد دلار بوده است. با توجه به ظرفیت رشد انفجار منطقه‌ای آسه آن، واشنگتن باید راه‌های خلاقانه‌ای برای هدایت سرمایه گذاری بیش‌تر در آسه آن پیدا کند آن هم با بهره گیری از ذخایر عظیم حسن نیت نسبت به امریکا که هنوز در منطقه وجود دارد.

به طور خلاصه، احمق! مسئله بر سر اقتصاد است. روی فروش زیردریایی تمرکز نکنید. بر روی تشویق سرمایه گذاری و تجارت امریکا در اقیانوس هند و اقیانوس آرام تمرکز کنید.

منبع: فارین پالسی

ترجمه: فرارو