فرارو- سال جاری میلادی سالی است که مردم انگلیس دریافتند رهبران منتخب دموکراتیک دیگر نمی توانند از آنها حمایت کنند. بحران اقتصادی، هک شدن تلفن ها و حال شورش و ناآرامی. جایی که مردم ممکن بود روزی خشم و تغیر را احساس کنند، حال تنها ناتوانی رهبران احساس می شود.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از گاردین، زنی در حال فرار از شعله های آتش ساختمان است، صاحبان فروشگاه های خانوادگی می بینند که تمام زندگی شان به خاکستر تبدیل شده، نوجوان زخمی که هنوز کوله بر دوش است. دیدن مردمی که ساختمان ها را ترک می کنند در حالی که تعداد اندکی از آنها زنده مانده اند. دیدن چنین صحنه هایی احساسات انسان را بر می انگیزد و آنچه قابل توجه است عادت کردن به انتشار چنین اخبارهایی به خصوص در سال 2011 است، سالی که انتشار چنین اخبارهایی پایانی ندارد.
مهمترین گزارش هایی که از ناآرامی ها لندن به گوش می رسد، ناتوانی پلیس در متوقف کردن مردم در حالی که همچنان به سوزان و دزدی ادامه می دهند، است. برای مردم انگلیس بسیار دردناک است زمانیکه می بینند افرادی که قرار بود از آنها حمایت و محافظت کنند، ناتوان مانده و عقب نشینی کرده اند. نگاهی به موضوع مسائل مطرح شده از سوی این رهبران در شبکه های اجتماعی مانند توییتر بیاندازید که با عباراتی مانند «این ناآرامی ها باید متوقف شود» یا «توقف آشوبگران به ضرب گلوله» همراه بوده، و آنگاه به خوبی ضعف و ناتوانی آنها و تقاضای ناامیدانه شان از افراد دیگر برای اینکه کاری انجام دهند را درک خواهید کرد.
گاردین در ادامه گزارش خود می نویسد: «مشکل اینجا است که ما در حال عادت کردن به چنین واکنش هایی هستیم. اخباری که چندی پیش برای جای گرفتن بر روی تابلوهای اعلانات رقابت می کرد، بحران اقتصادی جهان بود، بازارهای سهام در لندن و دیگر نقاط اروپا به شدت رو به سقوط بود و بار دیگر مسئولان این امر از مقابله با چنین شرایطی ناتوان ماندند.
روز دوشنبه باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا که گمان می شد نیرومندترین دولت جهان را اداره می کند، با تاکید بر این که آمریکا همواره کشوری با رتبه اعتباری AAA می ماند، تلاش کرد از شدت ناکامی اقتصادی دولتش بکاهد اما سخنرانی وی هیچ نتیجه ای نداشت و وال استریت با سقوط روبرو شد. ماه گذشته سران اروپایی در بروکسل گردهم آمدند تا با بحران یورو مقابله کنند، با ارائه تمام ایده های ممکن تنها توانستند صلحی دو هفته ای را در بازارها ایجاد کنند اما پس از دو هفته مشکلات بار دیگر نمود یافتند. آرامشی که طی روزهای اخیر اروپا بدان دست یافته بود نتیجه فعالیت مردان انتخاب نشده بانک مرکزی اروپا بود.
عملکرد بازارها در اروپا و آمریکا نشان می دهد که دولت های منتخب نمی توانند آنچه را در این شرایط لازم است انجام دهند. مطمئناً همین قضاوت منجر به تنزل رتبه اعتباری آمریکا از سوی استاندارد اند پورز شد. این موسسه بر این عقیده بود که نظام آمریکایی بدان حد ناکاآمد شده که نمی توان بر آن تکیه کرد و حتی مزایای خود را از دست داده است.»
در ادامه این گزارش آمده است: «سطح سیاسی در هر کشوری به طور معمول با چنین قضاوت هایی مقابله می کند. از این رو فراخوان وزرا و شهردار لندن برای کنار گذاشتن تعطیلات، و از سویی دیگر فراخوان پنج شنبه مجلس، امیدهایی را در مورد اینکه سیاست مداران بتوانند مشکل موجود را حل کنند به وجود آورد. اما تردیدها در مورد توانایی سیاست مداران دموکراتیک و سیاست های دموکراتیک در میان آشوب گران به چشم می خورد. مطمئناً هیچ کس خارج از رسانه ملی ایران این افراد را «معترضان» نمی نامند، البته لفظ «شورشی» هم به نظر چندان درست نمی رسد چراکه نشانه هایی از اهداف سیاسی در میان این افراد به چشم می خورد. برای برخی، به خصوص در آغاز این جریان از تاتنهام، ابعاد سیاسی وجود داشت، چراکه رفتار پلیس دلیل خشم آنها بود. اما بسیاری از اقدامات و میمون صفتی ها در لندن و دیگر نقاط نشان از تمایل فرصت طلبان برای دزدیدن و فرار کردن دارد. با نگاهی دقیق می توان دریافت که هدف آشوب های اخیر شهرداری یا اماکن سیاسی نبود اما شعب فروشگاه های مختلف از این ناآرامی ها در امان نماندند.
در حالیکه تغییر جهت ناآرامی به سمت غارت، بسیار گسترده بوده و دو دستگی در آن به چشم می خورد، می توان گفت ناتوانی سیاست مداران نیز به شدت گسترش یافته است. یکی از ابعاد رسوایی هک کردن تلفن ها که بسیار مورد توجه قرار گرفت، آشکار شدن این حقیقت بود که ممکن است کسانی که از نظر ما اعمال کنندگان قدرت هستند، مانند پلیس و سیاست مداران، در واقع کاملاً سست و ناتوان باشند. قدرت محض نیوز کورپ بر خلاف رفتار بزدلانه آنهایی است که ما انتخاب کردیم و اعتماد داشتیم که مراقب ما خواهند بود.»
گاردین ادامه می دهد: «حتی اگر چند سال اخیر منجر به انتشار چنین حجم متراکمی از اخبار در سال 2011 شده باشد، مشکل پیش از این نیز وجود داشته، سابقه مشخص آن به سال 1981 باز می گردد. اما در دوره های قبل اگر کشور با بی ثباتی روبرو می شد، مردم می پنداشتند که اگر قدرت سیاسی در دستان کس دیگری بود یا اگر نهادهای کلیدی مانند پلیس به گونه ای دیگر رفتار می کردند، شرایط به مراتب بهتر بود. اما در شرایط فعلی نهادهای دموکراتیک لندن خود به نظر ضعیف و در هم شکسته می آیند.
طنز و کنایه تمام اتفاقات اخیر این است که خارج از انگلیس، اروپا و آمریکا، داستان شگفت سال 2011 بهار عرب بوده، درحالیکه مردم سوریه، یمن و دیگر کشورهای منطقه به خیابان ها آمده اند. به نظر می رسد در شرایطی که این کشورها خواهان دست یافتن به ابزار دموکراسی هستند، این ابزار در دستان ما در حال زنگ زدن و کند شدن هستند.»