باستان‌شناسان تایلندی از وجود یک شهر باستانی ناشناخته در زیر مرکز تاریخی ناخون راتچاسیما در شمال شرقی تایلند خبر داده‌اند. این کشف که بر اساس تصاویر هوایی دهه ۱۹۵۰ انجام شده، نشان می‌دهد که این شهر احتمالا پیش از تاریخ شناخته‌شده این منطقه، وجود داشته است.
به گزارش ایرنا، یک مطالعه جدید به سرپرستی پروفسور دکتر سانتی پایلوپلی از دانشگاه چولالونگکورن، از وجود یک شهر باستانی در زیر مرکز تاریخی ناخون راتچاسیما در شمال شرقی تایلند پرده برداشته است. این کشف، که بر تصاویر هوایی دهه ۱۹۵۰ استوار است، نشان می‌دهد که یک حصار خاکی چهارضلعی گسترده که به‌نظر می‌رسد شهری گمشده را احاطه کرده بوده، ممکن است در این منطقه وجود داشته باشد.
پروفسور پایلوپلی و تیم او این تحقیق را در چارچوب پروژه‌ای با عنوان «ترکیب اطلاعات زمین‌شناسی و آمار درباره خندق‌های باستانی شمال شرقی تایلند» انجام دادند. با تجزیه‌وتحلیل تصاویر هوایی سال ۱۹۵۴، آنها نشانه‌هایی از یک حصار خطی را در شمال، غرب و شرق کانال تاکهونگ شناسایی کردند. به‌نظر می‌رسد این حصار در زیر مرکز تاریخی ناخون راتچاسیما قرار گرفته باشد، که نشان می‌دهد این شهر و کانال تاکهونگ – که در دوران آیوتایا و تحت حکومت پادشاه نارای کبیر (۱۶۵۶ تا ۱۶۸۸ میلادی) ساخته شد – بر روی سازه‌ای قدیمی‌تر بنا شده‌اند.
این حصار خاکی جدیداً شناسایی‌شده، نشان‌دهنده وجود یک جامعه باستانی بزرگ در این منطقه است. تخمین زده می‌شود که این سکونتگاه با مساحت تقریبی ۳.۴ کیلومتر مربع، دو برابر بزرگ‌تر از شهر قدیمی کنونی ناخون راتچاسیما باشد و از تمام دیگر شهر‌های شناخته‌شده با حصار خاکی در این منطقه بزرگ‌تر باشد.
این حصار خاکی با جاده چومپول، که از دروازه چومفون در غرب تا دروازه فون لان در شرق امتداد دارد، هم‌راستا است. این موضوع باعث شده است که پروفسور پایلوپلی فرض کند که حصار جنوبی اصلی، ممکن است بعداً به جاده مرکزی شهر تبدیل شده باشد. او در این رابطه می‌گوید: این حصار ممکن است ابتدا به‌عنوان مرز یک جامعه عمل می‌کرده، اما بعد‌ها به جاده اصلی مرکز شهر ناخون راتچاسیما تغییر کاربری داده شده باشد.
بررسی‌های جغرافیایی منطقه نشان می‌دهد که این حصار احتمالاً مسیر جریان آب را به سمت دیگر سکونتگاه‌های باستانی در شمال شرقی تایلند، مانند مناطقی در استان‌های بوری‌رام و ساکون ناخون، هدایت می‌کرده است. در فصل بارندگی، آب از رودخانه قدیمی لام تاکهونگ احتمالاً توسط این حصار مسدود و به سمت کانال‌های زهکشی باریک‌تر هدایت می‌شد. این الگو باعث فرسایش و تشکیل مناطق پست‌تر شد که بعد‌ها به تالاب‌ها یا دریاچه‌هایی مانند مخزن آسادانگ امروزی تبدیل شدند.
این کشف پرسش‌هایی را درباره تاریخ شهر ناخون راتچاسیما ایجاد کرده و نشان می‌دهد که این منطقه ممکن است زودتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، یک سکونتگاه مهم بوده باشد. بااین‌حال، پروفسور پایلوپلی تأکید می‌کند که این یافته‌ها بر اساس داده‌های سنجش از دور است و برای تأیید این نظریه، بررسی‌های باستان‌شناسی و کاوش‌های میدانی ضروری خواهد بود.
در صورت تأیید این کشف از طریق حفاری‌های باستان‌شناسی، این شهر گمشده می‌تواند سهم قابل توجهی در غنای تاریخی و باستان‌شناسی تایلند داشته باشد.