اعضای بدن شما چند ساله‌اند؟ پاسخ این سوال ممکن است با سن تقویمی شما مطابقت نداشته باشدــ و اکنون بررسی جدیدی نشان می‌دهد که سن زیستی یک عضو می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند سرطان، زوال عقل و بیماری‌های قلبی را پیش‌بینی کند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از واشینگتن پست، این بررسی که در نشریه لنست دیجیتال هلث (Lancet Digital Health) منتشر شده است، داده‌های پژوهش وایت‌هال ۲ را تجزیه و تحلیل کرده است. وایت‌هال ۲ پژوهشی بلندمدت در بریتانیا درباره روند پیری بوده که بیش از ۱۰ هزار فرد بزرگسال بریتانیایی را به‌مدت بیش از ۳۵ سال تحت نظر داشته است.
در پژوهش وایت‌هال، بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹، نمونه‌های پلاسمای خون شرکت‌کنندگان در سنین ۴۵ تا ۶۹ سالگی جمع‌آوری شد.
در پژوهش جدید، نمونه‌های خونی جمع‌آوری‌شده و داده‌های پیگیری وضعیت ۶ هزار و ۲۳۵ شرکت‌کننده در پژوهش وایت‌هال را که اکنون بین ۶۵ تا ۸۹ سال سن دارند، تجزیه و تحلیل شده است.
پژوهشگران از این تحلیل برای اندازه‌گیری تفاوت بین سن تقویمی افراد و سن زیستی ۹ عضو بدن آن‌ها استفاده کردند: قلب، رگ‌های خونی، کبد، سیستم ایمنی، لوزالمعده، کلیه‌ها، ریه‌ها، روده‌ها و مغز. سپس، داده‌های پیگیری را بررسی کردند تا مشخص شود که شرکت‌کنندگان طی دو دهه بعد به چه بیماری‌هایی مبتلا شده‌اند.
نتایج نشان داد که اعضای بدن در افراد مختلف با سرعت متفاوتی پیر می‌شوند. همچنین، افرادی که اعضای بدنشان «سریع‌تر پیر می‌شد» بیشتر در معرض خطر ابتلا به ۳۰ مورد از ۴۵ بیماری مرتبط با افزایش سن بودند.
در برخی موارد، پیری سریع‌تر عضو با بیماری‌های مرتبط با همان عضو مرتبط بود؛ برای مثال، افرادی که ریه‌هایشان سریع‌تر پیر شده بود طی دو دهه بعد بیشتر احتمال داشت به بیماری‌های تنفسی مبتلا شوند.
اما در برخی موارد، این ارتباط مستقیم نبود. به‌ویژه، پیری سریع‌تر کلیه‌ها نه تنها با بیماری‌های کلیوی، بلکه با بیماری‌های سایر اعضا مانند کبد و لوزالمعده نیز مرتبط بود. همچنین، پیری سریع چندین عضو بدن خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش می‌داد.
به گفته پژوهشگران، زوال عقل بیش از آنکه با پیری سریع مغز قابل پیش‌بینی باشد، با سن زیستی سیستم ایمنی مرتبط بود.
آن‌ها معتقدند این بررسی نشان می‌دهد که آزمایش خون خاص اعضای بدن شیوه‌ای موثر و در عین حال ساده‌تر از روش‌های قبلی خواهد بود.
میکا کیویماکی، استاد دانشکده علوم مغز در یوسی‌ال (کالج دانشگاهی لندن) و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت چنین آزمایش‌هایی می‌توانند «مشخص کنند که آیا فرد به مراقبت بهتر از یک عضو خاص نیاز دارد یا خیر، و حتی ممکن است به‌عنوان هشدار زودهنگام خطر ابتلا به یک بیماری خاص عمل کنند».