فرارو - دکتر محمد قریب پدر طب اطفال ایران در ۱۴ تیر ۱۲۸۸ به دنیا آمد و در ۱ بهمن ۱۳۵۳ از دنیا رفت.
به گزارش فرارو، در شرح زندگی دکتر قریب آمده است که وی در سال ۱۲۸۸ در تهران چشم به جهان گشود و اصالت او به روستای گرکان در نزدیکی آشتیان اراک برمی‌گردد. او دوران دبیرستان را در دارالفنون تمام کرد. بعد از آن بود که با تأیید رضاشاه گروهی از محصلان این مدرسه در سال ۱۳۰۷ برای ادامه تحصیل به اروپا اعزام شدند و دکتر قریب نیز یکی از آنها بود.در آن زمان رشته پزشکی در پاریس میان دانشجویان اعزامی محبوب بود و دکتر قریب نیز همان رشته را انتخاب کرد. محمد قریب در سال ۱۳۱۲ نخستین ایرانی بود که با موفقیت توانست کنکور انترنای (تخصص) پاریس را پشت سر بگذارد.
پروفسور لاپلان درباره دکتر قریب این‌گونه نوشته است: «در فرانسه از هر ۴۰ تا ۵۰ دانشجو، یک نفر به انترنی بیمارستان‌های پاریس می‌رسید. محمد قریب به آسان‌ترین شکل ممکن در کنکور اکسترنا و سپس در سال ۱۹۳۵ در کنکور انترنای بیمارستان پاریس پذیرفته شد.»
دکتر قریب بعد از اتمام دوران تحصیلاتش به ایران برگشت و بعد از ازدواج دوباره رهسپار پاریس شد، اما نتوانست دوری از وطن را تحمل کند و به کشور بازگشت. صدیقه قریب خواهر دکتر قریب در این باره در مصاحبه کیهان فرهنگی می‌گوید: «محمد برادرم عاشق وطن بود و اعتقاد داشت حالا که با هزینه دولت درس‌خوانده است باید به کشور برگردد و به مردم خدمت نماید.»
یکی از اولین اقدامات دکتر قریب پس از بازگشت به ایران تأسیس مرکز انتقال خون بود و نخستین تعویض خون را نیز در این مرکز انجام دادند.
دکتر غلامرضا خاتمی در مصاحبه با کیهان فرهنگی می‌گوید: «دکتر محمد قریب اولین کسی بود که توضیح داد، برای از بین بردن میکروب‌ها دارو‌های جدیدی به نام آنتی‌بیوتیک ساخته شده است که ارزش آن بیشتر از دارو‌های قدیم است.»
غلامرضا خاتمی در جای دیگری از این مصاحبه درباره دکتر قریب می‌گوید: «یکی از اقدامات اساسی محمد قریب بنیانگذاری طب اطفال در ایران بود و علاوه بر این بیمارستانی نیز با همراهی دکتر اهری به همین نام بنا نهادند که امروزه به مرکز طبی کودکان شناخته می‌شود.»
کتاب «بیماری‌های اطفال» نوشته دکتر قریب اولین کتابی است در دوران معاصر به زبان فارسی درباره بیماری مربوط به نوزادان و کودکان نوشته شده است که ایشان سعی کرده است با بیانی شیوا و رسا مطالب را در اختیار دیگران بگذارد. او به‌پاس خدماتش نشان دانش از دانشگاه تهران و نشان عالی لژیون دونور را از دولت فرانسه کسب کرد.
دکتر قریب در دوران صنعت ملی نفت عضو جبهه ملی و از حامیان دکتر مصدق بود. او بعد از کودتای ۲۸ مرداد انتقاد‌های زیادی از دولت زاهدی داشت. او به همراه چند تن از اساتید دانشگاه و در اعتراض به قرارداد کنسرسیوم نفتی، بیانیه‌ای صادر کردند که به همین دلیل مدتی از کار در دانشگاه برکنار شد.
عباس شیبانی از شاگردان دکتر قریب درباره فعالیت‌های سیاسی ایشان گفته است: «در جلسات درس، با نیش و کنایه از رژیم محمدرضا شاه انتقاد می‌کرد.»
دکتر قریب روز‌های آخر عمرش لحظات اندوهناکی را گذراند، او که به درخواست خود در بیمارستان طبی کودکان بستری شده بود در اول بهمن ۱۳۵۳ پس از ۶۵ سال زندگی پربار و ثمربخش دار فانی را وداع گفت و در قبرستان شیخان قم چهره در نقاب خاک کشید.