هرچند فرصت انتقام از عبدالرشید سعدالله‌یف گرفته شد، اما با حذف شیرینی، برنج و آرد، و با سختی فراوان خودش را به مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی رساند تا نشان دهد همچنان کُت تن کیست!
عبدالرشید سعدالله‌یف سخت‌ترین سال‌های عمر ورزشی‌اش را در ایام محرومیت روس‌ها گذراند. او که بیشتر از همه قهرمانان امروز روسیه، از این محرومیت ضرر کرد و اگر این اتفاقات رخ نداده بود، شاید یک طلای المپیک و دو طلای جهانی بیشتر از اکنون داشت و بدون وقفه، در مسیر جاودانگی حرکت می‌کرد.
او در مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی، ششمین طلای جهانی‌اش را گرفت، در حالیکه دو طلای المپیک هم در کارنامه داشت. اگر محرومیت سال ۲۰۲۲ روس‌ها نبود، او به حتم طلای این جهانی را از آن خود می‌کرد و سال ۲۰۲۳ هم اخمد تاج‌الدینوف با عبدالرشید آماده و سرحالی که روتین در مسابقه و تمرین شرکت داشت، نمی‌توانست حرفی برای گفتن داشته باشد.
پس از آن، طلای المپیک پاریس را هم می‌گرفت، اما هیچ‌کدام اینها اتفاق نیفتاد. جهانی ۲۰۲۲ و المپیک ۲۰۲۴ را به دلیل محرومیت از دست داد و برای جهانی ۲۰۲۳ هم دقیقه نود به او مجوز شرکت در مسابقه داده شد، در حالیکه حتی تا یک ماه مانده به مسابقه هم روس‌ها هنوز نمیدانستند کدامیک از آنها از سوی نهاد بین‌المللی IOC جواز کشتی گرفتن در صربستان را خواهد گرفت و عدم تمرین مداوم و وقفه‌ای که در کار او ایجاد شده بود، به آسیب‌دیدگی گردنش منجر شده و کشتی با حریف روسی‌الاصل خود از بحرین را در حالیکه عقب بود، نیمه‌تمام رها کرد و به مسکو برگشت.
بعد از حضور روس‌ها به اسم بی‌طرف و عدم احتساب امتیاز تیمی در جهانی سال ۲۰۲۳، کسی فکرش را نمی‌کرد آنها برای ورود به المپیک هم با مانع جدی مواجه شوند، اما این اتفاق افتاد و این ممانعت‌ها بیشتر از همه نصیب سعدالله‌یف شد که رومانی برخوردی تحقیرآمیز با او در فرودگاه بخارست داشت و بعد از چند ساعت معطلی، به او ویزا نداد.
بعد از آن هم سعدالله‌یف را به مسابقات گزینشی اروپایی در باکو راه ندادند و علیخان جبرئیلوف بود که در آذربایجان سهمیه ۹۷ کیلوگرم را برای روسیه گرفت و در نهایت هم روسیه در پی اینهمه ممانعت و عدم صدور مجوز حضور ستاره‌هایش در پاریس، المپیک ۲۰۲۴ را تحریم کرد تا فرصت کسب یک مدال و البته انتقام سعدالله‌یف از حریف هموطنش گرفته شود.
سعدالله‌یف، اما زمانی که متوجه شد روس‌ها می‌توانند در مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی شرکت کنند، در حالیکه برای کشتی گرفتن در ۹۷ کیلو، حداقل ۱۰۰ کیلوگرم وزن داشت، به گفته خودش با حذف شیرینی، برنج و آرد از حدودا یک ماه پیش از مسابقات، اقدام به کاهش وزن بدنش کرد و ناگفته پیداست که چقدر برای آنکه بتواند در وزن پایین به آلبانی بیاید، سختی کشیده است.
او با عبور از همه حریفانش و از قرعه‌ای بسیار دشوار که شروعش با دیوید تیلور قهرمان وزن ۸۶ کیلوگرم جهان و المپیک بود و نیمه‌نهایی‌اش با کامران قاسمپور دارنده دو مدال طلای وزن ۹۲ کیلوگرم جهان، در حالیکه نبرد با ابوبکر آباکاروف آذربایجانی و میرانی میسورادزه گرجستانی که نفر اول رنکینگ این وزن محسوب می‌شود هم کار چندان ساده‌ای نبود. آنهم در شرایطی که وزن زیادی از بدنش را برای این مسابقات از دست داده بود و این قطعاً روی کارایی او تأثیر می‌گذاشت، اما با این وجود، کلاس کشتی عبدالرشید آنقدر بالا بود که در نهایت نشان طلا را مقتدرانه از آن خود کرد.
حالا کار نیمه‌تمام او، انتقام گرفتن از اخمد تاج‌الدینوف است که هرگز تا امروز کشتی‌گیر ششدانگی به نظر نرسیده و چه بسا اگر امیرعلی آذرپیرا در ۴۰ ثانیه پایانی اسیر اسم و عنوان او قرار نمی‌گرفت و هنر حفظ نتیجه و کنترل کشتی را بیشتر فراگرفته بود، می‌توانست در همان مبارزه ابتدایی المپیک شکستش دهد.
محمدحسین محمدیان هم در قهرمانی آسیای ۲۰۲۴ فقط یک بار فقط اقدام به زیرگیری کرد و نتیجه گرفت. عبدالرشید سعدالله‌یف که حتی در وزن پایین، جایی که باید برایش حدودا ۸ کیلو از وزن بدنش را کم می‌کرد، نشان داد انگیزه‌هایش برای انتقام بسیار قوی است، کار ناتمامی دارد که در مسابقات جهانی ۲۰۲۵ زاگرب به دنبال آن است: جبران شکست مقابل تاج‌الدینوف؛ و البته در کنارش رسیدن به هفتمین طلای جهانی و نهمین طلای زندگی قهرمانی‌اش. او تأکید کرده که قصد خداحافظی ندارد و کارش را ادامه خواهد داد تا نشان دهد «کُت تن کیست».
منبع: تابناک