عصر ایران در یادداشتی به ماجرای جلسات کمیسیون امنیت ملی برای بررسی انتصاب ظریف در دولت و قانون مشاغل حساس پرداخته است، این جلسات در حالی برگزار می‌شود که رژیم اسرائیل و حامیانش در حال تهدید کشور هستند و کشورهای منطقه هم به فکر تصاحب جزایر سه‌گانه افتاده‌اند.
در این یادداشت آمده است:
در پیچیده‌ترین وضعیت امنیتی منطقه و مشخصاً ایران که اسرائیل مدام در حال تهدید کشورمان است و نیرو‌های مسلح نیز در آماده باش هستند تا هر گونه تجاوزی را پاسخ دهند و جنگ ایران و اسرائیل وارد مرحله‌ای جدی و جدید شود، فکر می‌کنید کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس چه دغدعه‌ای دارد؟ مثلاً درباره تجهیز نیرو‌های دفاعی ایران جلسه می‌گذارند؟ تهدیدی که متوجه کشور است را بررسی می‌کنند؟ درباره نحوه پدافند صحبت می‌کنند؟ در خصوص ابعاد پاسخ ایران حرف می‌زنند؟ درباره روش‌های دیپلماتیک رفع خطر همفکری می‌کنند؟ یا ...؟
خیر! جلسه گذاشته اند که چطور محمدجواد ظریف را از معاونت راهبردی رئیس جمهور عزل کنند؟ مصوبه گذرانده اند که انتصاب ظریف را به صحن علنی بفرستند تا اگر مجلس رأی داد، پرونده او و پزشکیان را به عنوان تخلف از اجرای قانون به قوه قضاییه بفرستند تا بدون نوبت رسیدگی شود.
آنها معتقدند که انتصاب ظریف خلاف قانون است، چون فرزندانش زمانی که او در آمریکا تحصیل و کار می‌کرده، به دنیا آمده اند و، چون تابعیت در آمریکا بر اساس سیستم خاک است، آنها تابعیت مضاعف دارند و لذا پدرشان نمی‌تواند در ایران پست حساس بگیرد.
این که قانون چه می‌گوید و آیا درباره ظریف رعایت شده یا خیر، موضوع دیگری است که در جای خود باید بدان پرداخت ولی آیا سر بزنگاه تهدیدات اسرائیل و ادعای بایدن که حتی زمان و مکان‌های مورد حمله را می‌داند و شرایط واقعاً خاص و خطیر حاضر، اولویت کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی، باید انتصاب یا عدم انتصاب یک معاون رئیس جمهور، آن هم در حوزه داخلی و نه امنیتی و خارجی باشد؟ اگر هم قرار به رسیدگی باشد - که حق مجلس است و باید هم رسیدگی شود - قاعدتاً باید کمیسیون سیاست داخلی به موضوع ورود کند نه سیاست خارجی؛ گویا یادشان رفته، ظریف، خیلی وقت است که وزیر خارجه نیست!
وقتی اولویت‌ها جابجا شوند، حال خوب کشور نیز با حال بد، جابجا می‌شود؛ فهم اش سخت نیست!