این یادداشت ارسالی مخاطبان فرارو است.
محمدسلیم عباسی؛ عیار تشخیص فاصله ملت و حاکمیت انتخابات است، چند انتخابات اخیر و میزان مشارکت‌های نسبتا پایین مردمی که اتفاق افتاد نشان از بروز خلاء بین ملت و حاکمیت دارد. چاره این شکاف پادزهری از جنس همین انتخابات است. انتخاباتی که به وفاق ملی بیانجامد و از تبدیل شدن این فاصله به گسلی عمیق جلوگیری کند.
وقتی از انتخابات سخن می‌گوییم منظور ما انتخاباتی آزاد بر پایه مشارکت همه مردم، بدون پیش‌شرط و فاقد ساز و کار‌های غیردموکراتیک است.
تجزیه و تحلیل آمار شرکت کنندگان در آخرین انتخابات کشور که اسفندماه ۱۴۰۲ برای تعین ۲۹۰ کرسی مجلس شورای اسلامی برگزار شد حاوی نکات نگران کننده‌ای بود که از یک مرزبندی حکایت داشت. در این مرزبندی جمعیت حداقلی که دارای قدرت و اختیارات بسیار حاکمیتی بودند عرصه را چنان بر جمعیت حداکثری تنگ کردند که گروه دوم رغبتی ازخود برای شرکت در انتخابات نشان نداد.
نیم نگاهی به تائید صلاحیت چهره‌های جبهه اصلاحات، اعتدال و دگر اندیش در گذشته نشان می‌دهد که در حالیکه متولیان پالایش کاندیدا‌ها که تقریبا همگی یک سرچشمه فکری داشته و متعلق به یک جناح خاص سیاسی هستند. علاوه بر آینده‌نگری و تدارک افراد از ذره‌بین‌های دقیقتری به منظور رصد گذشته و حال آن‌ها استفاده می‌کنند و حتی قیف تنگتری برای پالایش آنان در نظر می‌گیرند و صدالبته این محدودیت نتیجه‌ای بجز کاهش مشارکت به دنبال ندارد!
بنظر می‌رسد در این انتخابات، تائید صلاحیت مسعود پزشکیان چراغ سبزی از جنس درک واقعیت کاهش مشارکت در انتخابات‌های اخیر است. چراغ سبزی که طیف مخاطب باید آنرا به فال نیک بگیرد و با سازماندهی سرمایه‌های اجتماعی خود به فرصت تبدیل کند. پزشکیان مردی از جنس پل است که به مرزبندی مردم ایران به خودی و غیرخودی اعتقادی ندارد و بدون تردید اگر انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری هشتم تیر ماه آخرین انتخابات از این دست نباشد، می‌توان به آینده سیاسی کشور بسیار امیدوار بود.