هیچ‌گاه نامزد‌های دولت‌های مختلف حتی در شعار، وعده‌ای برای محیط زیست بهتر، جلوگیری از تخریب منابع طبیعی، حفظ منافع بین نسلی و در یک کلام «توسعه پایدار» نداده‌اند.
به گزارش دنیای اقتصاد، مساله‌ای که می‌تواند نشأت‌گرفته از شرایط همواره دچار چالش اقتصاد ایران باشد؛ اقتصادی وابسته به منابع طبیعی که به‌صورت مستمر با مسائل و چالش‌های جدی نظیر تورم، بیکاری، فقر، عدم توزیع متناسب درآمد و... روبه‌رو بوده مجالی برای پرداختن به سایر جنبه‌های سیاستگذاری را فراهم نساخته است.
شاید به‌دلیل این تعدد مسائل و مشکلات بوده که از نگاه بسیاری از دولت‌ها و نامزد‌های ریاست‌جمهوری، مساله محیط زیست مساله‌ای لوکس و غیرضروری محسوب می‌شده است.
غافل از اینکه کشوری که درگیر نفرین منابع است تا زمانی که مساله ساختار اقتصادی منابع‌محور آن حل نشود، فقر در آن کشور ریشه‌کن نخواهد شد.
در آستانه انتخاب دولت چهاردهم، انباشت مسائل و مشکلات متعدد محیط زیستی به‌گونه‌ای است که هر دولتی بر سر کار آید، به‌طور عاجل و فوری باید برای حل این مسائل و مشکلات چاره‌اندیشی کند؛ در غیر این صورت باید خود را با بحران‌های جدی نشأت‌گرفته از این موضوع نظیر بحران‌های اقتصادی، سیاسی، امنیتی، اجتماعی و... آماده سازد.