در یادداشت حسین شریعتمداری در روزنامه کیهان آمده است: یکی از ترفند‌های گمراه‌کننده دشمن که برای پیشگیری از انتخاب نامزد‌های شایسته به کار می‌برد، تحریف دو واژه «تندرو» و «میانه‌رو» است. دشمنان بیرونی و جریانات غربگرای داخلی اصرار دارند افرادی را که در اعتقادات و باور‌های خود به اسلام و انقلاب ثابت قدم هستند «تندرو»! معرفی کنند و در مقابل، از کسانی که در تندباد‌های مخالف از اصول و مبانی کوتاه می‌آیند و منافع ملی را نادیده می‌گیرند، «میانه‌رو»! می‌نامند. این عده که متاسفانه بعضاً بر اثر غفلت در میان نیرو‌های معتقد به اسلام و انقلاب نیز دیده می‌شوند، به این نکته بدیهی از ترفند موذیانه دشمن توجه ندارند که «میانه‌روی»، نقطه مقابل «تندروی» نیست. اگر تندروی را به معنای تاکید و پایداری بر اصول و مبانی بدانیم-که چنین نیز هست- نقطه مقابل آن «انحراف» است نه «میانه‌روی». چرا؟ بخوانید!
دشمن در ادبیاتی که از طریق رسانه‌های خود و جریانات سیاسی همسو با خود به فرهنگ سیاسی ما تزریق کرده و می‌کند، اصرار دارد که میانه‌روی را «اعتدال» ترجمه کند! و متاسفانه برخی از غفلت‌زدگان و ساده‌اندیشان نیز این ترجمه غلط را می‌پذیرند و حتی برای اثبات آن از کلام خدا و احادیث معصومان علیهم‌السلام نیز سند می‌آورند. مثلاً ادعا می‌کنند در کلام خدا آمده است: «وَ کَذلِکَ جَعَلنکُم اُمَّةً وَسَطًا... ما شما را امت وسط قرار داده‌ایم»؛ و یا به کلام حضرت امیرالمؤمنین (ع) در نهج‌البلاغه اشاره می‌کنند که فرموده‌اند «اَلیَمینُ وَ الشِّمالُ مَضَلَّةٌ وَ الطَّریقُ الوُسطی هِیَ الجادَّة ... راست و چپ گمراهی است و طریق وسط، جاده (راه اصلی) است».
این کلام حضرت امیر علیه‌السلام به معنای آن است که انحراف به چپ یا راست (و هرچه بیرون از مبانی و صراط مستقیم الهی باشد) گمراهی است. دقیقاً شبیه این شعار حکیمانه و پذیرفته شده انقلاب که «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی». مفسران بزرگ قرآن نیز «امت وسط» را به معنای امتی دانسته‌اند که در صراط الهی حرکت می‌کند و به چپ و راست جاده و این سوی و آن سوی منحرف نمی‌شود.
حالا به شرح حکیمانه‌ای از رهبر معظم انقلاب که در اسفند ماه سال ۹۴ در جمع مردم نجف‌آباد مطرح فرموده‌اند، دقت کنید؛ «ما از ادبیّات سیاسی دشمن استفاده نکنیم، من این مسئله را، بخصوص به دوستان و برادران محترم خودمان در مشاغل گوناگون سیاسی و دولتی و غیر‌دولتی و مانند این‌ها تأکید می‌کنم، از ادبیّات دشمن استفاده نکنید. دشمنان انقلاب از روز اوّل آمدند تعبیر ادبیّات تندرو و میانه‌رو را مطرح کردند؛ فلانی تندرو است، فلان جریان تندرو است، فلان جریان میانه‌رو است. آن روز، از همه تندروتر هم از نظر آنها امام بزرگوار بود، امروز هم از همه تندروتر، به نظر آنها این بنده حقیر هستم.
میانه‌رو حرف قشنگی است، امّا اسلام این‌جوری حرف نمی‌زند، بفهمیم معارف اسلامی را. اسلام، طرف‌دار میانه و طرف‌دار «وسط» است: وَ کَذلِکَ جَعَلنکُم اُمَّةً وَسَطًا. امّا «وسط» در اسلام چیست؟ در مقابل تندرو است؟ نه، «وسط» در مقابل منحرف است: اَلیَمینُ وَ الشِّمالُ مَضَلَّةٌ وَ الطَّریقُ الوُسطی هِیَ الجادَّة».
بازهم به قول حضرت آقا: «تند رفتن در صراط مستقیم چیز بدی نیست، سابِقوا اِلی مَغفِرَةٍ مِن رَبِّکُم؛ جلوتر بروید. آن‌هایی که امروز در بیرون از مرز‌های کشور می‌گویند تندرو، مقصودی دارند. دوستان ما و برادران ما در داخل مراقب باشند آنچه مقصود او است تکرار نکنند. آن‌هایی که می‌گویند تندرو، منظورشان کسانی است که در راه انقلاب مصمّم‌تر و پایدارترند، حزب‌اللّهی‌ها را می‌گویند تندرو. میانه‌رو [هم]کسی است که در مقابل آنها تسلیم باشد».
حالا نگاهی به تاریخ ۴۵ ساله انقلاب بیندازید! چه می‌بینید؟! فداکاری‌ها، ثبات قدم‌ها، مردم دوستی‌ها و پاکدستی‌ها را در میان چه کسانی می‌یابید؟ آنان که شعار میانه‌روی می‌دادند؟! و یا در قاموس و کارنامه کسانی که بر ایستادگی در برابر دشمنان و فداکاری و مردم دوستی تاکید داشته‌اند و از سوی دشمنان بیرونی و جریانات غربگرا و... «تندرو» نامیده می‌شدند؟!
و بالاخره اشاره به این آیه از کلام الله نیز بی‌مناسبت نیست. آنجا که خدای مهربان خطاب به رسول خدا می‌فرماید؛ «وَإِنْ کَادُوا لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ لِتَفْتَرِیَ عَلَیْنَا غَیْرَهُ وَإِذًا لَاتَّخَذُوکَ خَلِیلًا... نزدیک بود، تو را از آنچه که به تو وحی کرده‌ایم غافل کنند تا چیز دیگری غیر از آن را به ما نسبت بدهی. [در آن صورت]به یقین تو را به دوستی برمی‌گزیدند» (سوره اسرا- آیه ۷۳).