کهکشان راه شیری درون یک خوشه در صفحه ابرکهکشانی قرار دارد. اما کهکشان‌های مارپیچی دیگر به طور شگفت انگیزی در امتداد این صفحه غول پیکر نادر هستند، در حالی که کهکشان‌های بیضوی درخشان بسیاری وجود دارند.
اکنون، اخترشناسان حدس زده اند که تاریخچه‌ای خشونت‌آمیز از برخورد‌های مکرر کهکشانی، منطقه ما را پر از کهکشان‌های بیضوی کرده است. آن‌ها یافته‌های خود را در ۲۰ نوامبر در مجله نیچر استرونومی منتشر کردند.
کارلوس فرنک، استاد فیزیک دانشگاه دورهام در انگلیس طی بیانیه‌ای گفت: «توزیع کهکشان‌ها در صفحه ابرکهکشانی واقعاً قابل توجه است. شبیه‌سازی ما جزئیات دقیق شکل‌گیری کهکشان‌ها مانند تبدیل مارپیچ‌ها به بیضوی از طریق ادغام کهکشان‌ها را نشان می‌دهد.»
ابرخوشه محلی، شکل گیری کلوچه‌ای شکل از چندین خوشه کهکشانی عظیم شامل هزاران کهکشان است. کهکشان‌های درون این خوشه‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: کهکشان‌های بیضوی پر از ستاره‌های باستانی و دارای سیاه‌چاله‌های غول‌پیکرو کهکشان‌های مارپیچی مانند کهکشان ما، با سیاه‌چاله‌های ابرپرجرم کوچک‌تر در مرکزشان که بسیاری از ستاره‌های جوان هنوز در امتداد بازو‌های مارپیچی ظریف‌شان شکل می‌گیرند.
محققان در شبیه‌سازی خود مشاهده کردند که کهکشان‌های مارپیچی در خوشه‌های متراکم صفحه ابرکهکشانی اغلب در برخورد‌های فاجعه‌بار با یکدیگر برخورد می‌کنند که بازو‌های ظریف آن‌ها را شکسته و به شکل کهکشان‌های بیضوی صاف می‌کنند. این فرآیند همچنین ماده بیشتری را به درون سیاهچاله کلان جرم یک کهکشان وارد کرده و سیاهچاله‌ها را حتی بزرگتر می‌کند.