The Sevmash Shipyard، شش زیردریایی از هفت زیردریایی ساخته شده در پروژه ۹۴۱ زیردریایی (یا آنچه غرب آن را زیردریایی کلاس تایفون) می‌نامد را برای نیروی دریایی روسیه ساخته و تمام آن‌ها در ناوگان شمالی عملیاتی شدند.
به گزارش خبرآنلاین، کرملین در ماه فوریه اعلام کرد که زیردریایی دمیتری دانسکوی (TK-۲۰۸)، بزرگترین زیردریایی هسته‌ای دنیا، از رده خارج شده است.
ساخت زیردریایی بالستیک هسته‌ای سنگین پروژه ۹۴۱ نیروی دریایی روسیه از کلاس آکولا (که در گزارش ناتو، تایفون نام گرفته) در ژوئن سال ۱۹۷۶ آغاز شد و در سال ۱۹۸۴ به بهره‌برداری رسید. اما حالا و تقریبا بعد از ۴۰ سال خدمت بازنشسته شده است.
ولادیمیر مالتسف، رئیس جنبش حمایت از نیروی دریایی روسیه به خبرگزاری TASS گفت: «رزمناو زیردریایی دمیتری دانسکوی از نیروی دریایی روسیه خارج شده و در یک پایگاه دریایی در Severodvinsk و همراه با دو واحد دیگر از این پروژه، مورد استفاده می‌گیرد.»
این زیردریایی که در ابتدا TK-۲۰۸ نامگذاری شده بود، کشتی اصلی نسل سوم شوروی در کلاس Akula (به معنی کوسه در زبان روسی) بود و پس از ۱۲ سال تعمیرات اساسی و بازسازی که در سال ۱۹۹۰ آغاز شده بود، در سال ۲۰۰۲ دوباره به خدمت گرفته شد. نام این زیردریایی (دمیتری دانسکوی) از نام دوک بزرگ مسکو یعنی دمیتری دانسکوی (متولد سال ۱۳۵۹ میلادی و درگذشته در ۱۳۸۹ میلادی) و بنیانگذار مشهور شهر مسکو گرفته شده است.
بازنشستگی این زیردریایی به منزله تغییر مسیر در سیاست‌های نیروی دریایی روسیه به نظر می‌رسد؛ چرا که پیش از این گفته شده بود که این زیردریایی دست کم تا سال ۲۰۲۶ به خدمتش ادامه خواهد داد.
Sevmash Shipyard شش تا از هفت زیردریایی برنامه‌ریزی شده در پروژه زیردریایی ۹۴۱ را ساخت؛ همان زیردریایی‌ای که غربی‌ها آن را کلاس تایفون می‌نامند ودر نیروی دریایی روسیه مشغول به خدمت بوده و همگی در ناوگان شمالی فعالیت داشتند. زیردریایی دمیتری دانسکوی آخرین زیردریایی از این کلاس بود که همچنان به خدمت گرفته می‌شد.
زیردریایی‌های TK-۲۰۲، TK-۱۲ (که بعد‌ها به سیمبیرسک تغییر نام داد) و T-۱۳ بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۹ از سرویس خارج شدند و با حمایت مالی آمریکا کنار گذاشته شدند. دو زیردریایی دیگر یعنی TK-۱۷/Arkhangelsk و TK-۲۰/Severstal تا سال ۲۰۱۳ که از رده خارج شدند به سرویس‌دهی می‌پرداختند.
گفتنی است، هفتمین زیردریایی یعنی TK-۲۱۰ نیز قبل از تکمیل از بین رفت.
زیردریایی‌های کلاس تایفون با قابلیت جابجایی ۴۸ هزار تن بار و طول ۱۷۵ متر و پرتوی ۲۳ متری و آبکشی ۱۲ متری، بزرگترین زیردریایی است که تاکنون ساخته شده است. زیردریایی‌های کلاس تایفون که با بدنه‌های فشار متعدد از جمله پنج بدنه داخلی که در یک ساختار فوق‌العاده از دو بدنه اصلی موازی قرار گرفته‌اند، عریض‌تر از هر زیردریایی دیگری که تا به امروز ساخته شده هستند.
هر یک شامل نوزده محفظه از جمله یک ماژول تقویت شده بود که اتاق کنترل اصلی و یک محفظه تجهیزات الکترونیکی در بالای بدنه اصلی و پشت لوله‌های پرتاب موشک قرار داشت. حتی گزارش شده بود که در آن یک سونا و یک استخر کوچک برای خدمه قرار داده شده بود. ابعاد این زیردریایی به اندازه‌ای بود که می‌توانست پذیرای تقریبا ۱۶۰ ملوان که در سفر‌های ۱۲۰ روزه و حتی طولانی‌تر حضور می‌یافتند باشد.
زیردریایی‌های کلاس تایفون برای مقابله با زیرساخت‌های کلاس اوهایوی نیروی دریایی آمریکا که قادر به حمل ۱۹۲ کلاهک هسته‌ای ۱۰۰ کیلوتنی بودند، طراحی شده بودند. از سوی دیگر تایفون‌های شوروی این قابلیت را داشتند که مخفیگاه اولیه موشک بالستیک ۲۰ RSM-۵۲ SLBMs (موشک‌های بالستیک زیردریایی) را حمل کنند که هرکدام حاوی ۱۰ کلاهک MIRV (چند خودروی ورود مجدد با قابلیت هدفگیری مستقل) بودند.
نیروی مورد نیاز این زیردریایی‌ها، از راکتور‌های هسته‌ای آب تحت فشار OK-۶۵۰، دو توربین بخار ۵۰ هزار اسب بخاری و چهار توربو ژنراتور ۳۲۰۰ کیلوواتی تامین می‌شود و این توانایی حرکت با سرعت ۲۲.۲ گره در سطح و تا ۲۷ گره در زیر آب را برای زیردریایی فراهم می‌کند.
طبق گزارش‌های موجود، زیردریایی‌های کلاس تایفون، می‌توانند حتی تا عمق ۴۰۰ متری هم کار کنند و با سرعتی بیش از ۲۷ گره دریایی حرکت نمایند. این کلاس زیردریایی‌ها، با یک باله عقب پیشرفته با یک هیدروپلن افقی طراحی شده‌اند و این در حالی است که هیدروپلن‌های افقی دماغه در قسمت کمان به گونه‌ای طراحی شده بودند که قابلیت جمع شدن به داخل بدنه را داشته باشند.
بازنشستگی زیردریایی دمیتری دانسکوی، به حماسه بزرگترین زیردریایی‌های دوره خود پایان داد.