داستان حضور یا عدم حضور کیانوش رستمی در تیم ملی وزنه‌برداری ایران تبدیل به داستانی تکراری شده که شاید مرورش ملال‌آور باشد. او سال‌هایی که در اوج وزنه می‌زد تبدیل به نماد بارز ورزشکارسالاری در ورزش ایران شد و با اعلام رسمی اینکه مربیان تیم ملی را قبول ندارد، به صورت انفرادی تمریناتش را پیگیری کرد. فدراسیون وقت هم که دلخوش به پزدادن به موفقیت‌های احتمالی کیانوش رستمی بود به او و برنامه‌های بحث‌بر‌انگیزش پروبال داد تا در نهایت هر دو ضرر کنند. فدراسیون تیم ملی و مربیانش را قربانی زیاده‌خواهی یک ورزشکار کرد و خود ورزشکار هم با سرعت عجیبی سیر نزولی‌اش را سپری کرد تا اینکه به طور رسمی از زمره مدعیان خارج شود.
کیانوش که تا همین چند وقت پیش هم وزنه‌زدن‌هایش را ادامه داده، با نزدیک‌شدن به بازی‌های المپیک پاریس دوباره فیلش یاد هندوستان کرده و مدعی شده اگر به تیم ملی برسد نه‌تن‌ها وزنه‌های خوبی می‌زند بلکه برای ایران در المپیک مدال هم می‌گیرد. ادعا‌های تکراری او با بی‌اعتنایی سرمربیان کنونی تیم ملی وزنه‌برداری روبه‌رو شد، ولی رستمی با نوشتن نامه‌ای سیاسی به تعدادی از مسئولان، خودش را یک قربانی بزرگ توصیف کرد که عده‌ای فرصت درخشیدن با پرچم ایران را از او گرفته‌اند.
کیانوش آن روز‌ها تهدید کرد که اگر فدراسیون وزنه‌برداری ایران علاقه‌ای به همکاری با او ندارد، این موضوع را رسما اعلام کند چراکه این وزنه‌بردار ادعا کرده بود چندین پیشنهاد خارجی دارد و می‌تواند با پرچم آن کشور‌ها مدال بگیرد. این رویه نهایتا به جایی رسید که با واکنش فدراسیون وزنه‌برداری همراه شد. آن‌ها شرط حضور کیانوش رستمی در تیم ملی را ترک عادت دیرینه تعیین کردند و از این گفتند که اگر قرار باشد دوباره به تیم ملی برسد باید مثل بقیه در رکوردگیری شرکت کند و سپس هم قول بدهد که زیر نظر مربیان تیم ملی وزنه بزند.
کیانوش شرایط را پذیرفت و فدراسیون وزنه‌برداری هم برایش شرایطی مهیا کرد تا در دسته جدیدی که مدعی شده بود می‌تواند در آن رقابت کند وزنه بزند. نتیجه، ولی وحشتناک بود؛ کیانوش در وزن ۱۰۲ کیلوگرم فقط ۲۲۰ کیلو وزنه زد. او رکورد ۱۰۰ کیلوگرم را در یک‌ضرب، ۱۲۰ کیلوگرم را در دوضرب و مجموع ۲۲۰ کیلوگرم را ثبت کرد. رستمی در حرکت یک‌ضرب، تنها وزنه ۱۰۰ کیلوگرم را مهار کرد و از انجام حرکت دوم و سوم انصراف داد. او در حرکت دوضرب هم ابتدا وزنه ۱۲۰ کیلوگرم را زد، اما از انجام حرکت دوم و سوم انصراف داد. رستمی در حالی این رکورد را ثبت کرد که رکورد نفر اول قهرمانی جهان عربستان ۴۰۴ کیلوگرم است. حتی رسول معتمدی هم با اینکه به دوران اوجش نرسیده و به‌تازگی از بند مصدومیت رها شده است، در قهرمانی جهان رکورد مجموع ۳۵۸ کیلوگرم را ثبت کرد.
با ثبت چنین رکوردی، عدم دعوت او به تیم ملی به خوبی توجیه‌پذیر شد، ولی این وزنه‌بردار به طرز عجیبی دوباره در گفتگو با یکی از روزنامه‌ها ادعا کرد اعضای کادر فنی روی قولشان نمانده و او را به تیم برای حضور در رقابت‌های انتخابی قطر دعوت نکردند. کیانوش دوباره تهدید کرد که می‌رود تا با پرچم کشور دیگری مسابقه دهد. «همان روز اولی هم که با شما صحبت کردم، گفتم این‌ها روی قولشان نمی‌مانند. من همان موقع یعنی قبل از هفته اول لیگ تلفنی با رئیس فدراسیون وزنه‌برداری صحبت کردم و او قول داد که اگر من در لیگ وزنه بزنم و وزن‌کشی کنم، حتما اسمم را در لیست دعوتی‌ها به اردو و قطرکاپ اضافه می‌کند. خودتان دیدید که سه تا چهار بار هم با تلفن همراه نواب نصیرشلال سرمربی تیم ملی تماس گرفتم که او حتی حاضر نشد پاسخم را بدهد. باور کنید حتی با قول و قراری که رفقا گذاشتند باز هم مثل روز برایم روشن بود که حتی اگر من روی حرفم باشم، در لیگ وزن‌کشی کنم و وزنه بزنم و رکورد‌های دنیا را هم بشکنم باز هم دوستان روی حرف و قولی که به من دادند نمی‌مانند. وقتی سرمربی تیم ملی حتی به خودش زحمت نمی‌دهد تا پاسخ تماس تلفنی من را بدهد، دیگر چه توقعی دارید که اسم من را در لیست دعوتی‌ها بگذارند؟ خیلی جالب است. اردوی تیم ملی را مدتی است در تهران چراغ خاموش و بی‌سروصدا آغاز کرده‌اند، تا مثلا صدای اعتراض من درنیاید! این خنده‌دارترین اتفاقی بود که تا به حال دیده بودم. حقیقتا این را از ته دل می‌گویم. خیلی دوست داشتم باز هم با دوبنده تیم ملی وزنه‌برداری ایران برای کشورم افتخار کسب کنم. مردم عزیز هم دیدند که با وجود بی‌مهری و کم‌لطفی‌های زیادی که با من به عنوان قهرمان ملی ایران شد، باز هم به کادر فنی و خواسته‌های فدراسیون احترام گذاشتم و در هفته اول لیگ با وجود اینکه تیم نداشتم و وزنه‌بردار آزاد بودم به رشت رفتم و وزنه زدم. اما صبوری مقابل کم‌لطفی‌ها هم اندازه‌ای دارد. خدا شاهد است من اگر در رشت و هفته اول لیگ وزنه‌برداری رکورد دنیا را هم می‌زدم، شک نکنید باز هم رفقا ادله و دلایل دیگری برای اینکه چوب لای چرخ بگذارند، می‌آوردند و با کارشکنی‌ها باز هم من را به اردو دعوت نمی‌کردند. فکر کنم دیگر دشمنی و کینه قدیمی آن‌ها با من برای همه آشکار شده باشد. مهم نیست، زمان می‌گذرد و ماه همیشه پشت ابر باقی نمی‌ماند. تیم ملی و المپیک مبارک خودشان و دوستان‌شان باشد. زیرا برای کیانوش رستمی دیگر پرونده وزنه زدن در تیم ملی تمام شد».