دیوید تیلور کشتی‌گیر برجسته آمریکایی که توانست در رقابت‌های جهانی بلگراد، حسن یزدانی را شکست دهد و به عنوان قهرمانی برسد به بیان احساساتش از قهرمانی و تصمیم داوری در دیدار نهایی پرداخت.
دیوید تیلور در ابتدای صحبت هایش گفت: این قهرمانی به خاطر من نبود بلکه به خاطر کمک‌های افراد زیادی بود که در این راه من را همراهی و به جلو سوق دادند و باعث شدند تمرکزم را حفظ کنم. همچنین از "مک اینتاش" حریف تمرینی‌ام در این سال‌ها خیلی تشکر می‌کنم و این فداکاری او بود که خانواده اش را در آمریکا گذاشت و به اینجا (صربستان) آمد تا کنار من باشد. الان حس خیلی سورئالی دارم وقتی به سال‌های قبل نگاه می‌کنم می‌بینم که الان در ۳۲ سالگی یکی از بهترین تورنمنت‌های کشتی خودم را سپری کردم.
او در بخش دیگری از صحبت هایش گفت: دختر‌های من الان ۳ و ۲ ساله هستند و الان خیلی چیز‌ها را می‌فهمند و می‌خواستند من قهرمان شوم و قبل از شروع دخترم پیام داد و نوشت که باید با قهرمانی و مدال طلا برگردم. الان برای او خیلی چیز‌ها مثل بازی است، ولی وقتی بعد‌ها بزرگ‌تر شد می‌تواند بیشتر به پدرش افتخار کند. الان رسیدن به دومین طلای المپیک دغدغه اصلی ذهنی من است.
دیوید تیلور درباره کشتی حساس با حسن یزدانی در فینال جهانی بلگراد نیز گفت: مسابقه من با یزدانی مثل بقیه مسابقات را می‌توان در یک یا دو صحنه خلاصه کرد و آن صحنه مهم در اواخر تایم اول کشتی رخ داد. یک سراسیمگی زیادی در کشتی بود و تقلا می‌کردم تا امتیاز بگیرم و چندین حربه را امتحان کردم. دقیقا به خاطر دارم به خودم گفتم اگر حریف را زمین بزنم دو امتیاز می‌گیرم و کشتی ۲ - ۱ می‌شود یا اینکه ۴ امتیاز بگیرم و مسابقه تمام شود و رفتم برای چهار امتیازی و ۴ امتیاز را گرفتم و در همان لحظه می‌دانستم که مسابقه تمام شد. در آن لحظه شما خیلی هیجان زده و احساساتی می‌شوید و او (حسن یزدانی) رنگش پرید و خیلی تقلا کرد و تلاش کرد من را به عقب ببرد و از تشک خارج کند. چهار امتیاز برای او و یک امتیاز برای من عوض شد و در واقع نتیجه ۵ بر یک به نفع او شده بود و ما خیلی سریع چلنج گرفتیم و به نظرم آن لحظه قطعا مهمترین لحظه من بود.
تیلور در بخش دیگری از صحبت هایش افزود: واقعا این بزرگترین اتفاق در کشتی‌هایی بود که من در آن حاضر بودم. یک جور‌هایی صفر و صد بود. تصمیم داور برگشت و چهار امتیاز به من داده شد و دو امتیاز به او و یک امتیاز دیگر برای من. به این ترتیب از امتیاز یک بر صفر به سود او نتیجه کشتی تبدیل شد به ۵ بر ۳ به سود من. معتقدم که مطمئنا آن امتیاز برای من بود. در یک کشتی سخت و نزدیک در این شرایط هم من برنده بودم. این یک تغییر بزرگ بود و همان لحظه فهمیدم که مبارزه تمام شد. چیزی که او (حسن یزدانی) باید به آن فکر کند این است که در آخر کشتی پشتش به تشک چسبید و داور شروع به شمارش کرد و به نظرم یک نشانه‌ای از تسلیم شدن بود. حس خیلی خوبی است که طرف دیگر این ماجرا باشید و در همان لحظه‌ای که برنده می‌شوید من به این فکر می‌کنم سال آینده چطور می‌توانم برنده شوم. نمی‌دانم چرا اینطور فکر می‌کنم. این یک حس خیلی خوب و هیجان انگیزی است، ولی امسال تمام شد. وقتش است که سال آینده این کار را دوباره انجام دهیم.