نقل و انتقالات تابستانی بیست‌و‌سومین دوره رقابت‌های لیگ برتر ایران این روز‌ها در جریان است و تیم‌های مدعی و البته متمول، دربه‌در در پی تقویت تیم برای فصل پیش‌رو هستند. این روز‌ها و تا به الان شرایط دو باشگاه تراکتور و سپاهان بهتر از بقیه است و آن‌ها خرید‌های خوب و تا حدودی منطقی داشته‌اند. سپاهان فصل پیش تا پای کسب جام قهرمانی هم پیش رفت، ولی نهایتا قافیه را به پرسپولیس، دیگر تیمی که این روز‌ها در بازار نقل و انتقالات فعال است، واگذار کرد.
در بازار تابستانه، تا به امروز، توجه بیشتر تیم‌ها معطوف به تقویت خط دفاعی و خط هجومی است و کمتر تیمی تلاش داشته تا خط میانی‌اش را با جذب بهترین پاسور‌های لیگ گذشته تقویت کند. شاید دلیل آن عدم نیاز سرمربیان کنونی به تقویت این خط باشد، ولی این رویه در مقایسه با بازار فصول پیش، حسابی متفاوت شده است.
در بازار یکی، دو سال گذشته، مهندسان لیگ‌برتری، یعنی آن‌هایی که آمار پاس گل بسیار خوبی داشتند، مورد توجه بودند و حتی تیم‌ها حاضر بودند برای در اختیار داشتن این بازیکنان، حسابی سر کیسه را شل کنند. برای تشریح بیشتر این بخش می‌توان به شرایط سعید صادقی رجوع کرد؛ وینگری که با بازی‌های درخشان در تیم گل‌گهر، توانست خودش را به عنوان یکی از ارزشمندترین بازیکنان لیگ برتر ایران معرفی کند. طولی نکشید که با پایان یافتن فصل مذکور، تمامی تیم‌های مدعی در ایران برای خریدن این بازیکن به صف شدند. او نهایتا پرسپولیس را انتخاب کرد، ولی بعد‌ها عنوان کرد از تیم‌های دیگر پیشنهاد مالی به‌مراتب بهتر و بیشتری داشته است. پرسپولیس همچنین سروش رفیعی، دیگر مهندس سال‌های اخیر لیگ برتر ایران را هم خرید. یحیی اگرچه در ماه‌های نخست چندان فرصتی در اختیار این بازیکن نگذاشت، ولی در ادامه و به‌ویژه در نیم‌فصل دوم، سروش را وارد چرخه کرد. از زمانی که سروش به ترکیب اصلی پرسپولیس برگشت، بازی‌های این تیم متحول شد و نتیجه شد آنکه سرخ پوشان تهرانی سال ۱۴۰۲ را بدون شکست و با کسب برد‌های متوالی به پایان رساندند.
عجیب آنکه تب خرید مهندس در بازار فعلی فروکش کرده است. شاید بخشی از آن به دلیل قیمت بالای هافبک‌های کارگشای فصل پیش باشد، ولی کیست که نداند تیم‌های متمول لیگ‌برتری ابایی از هزینه زیاد برای خریدن این ستاره‌ها ندارند. بهترین پاسور لیگ برتر ایران در فصل گذشته که با فاصله بسیار زیادی در مقایسه با سایرین در صدر جدول رده‌بندی این بخش قرار گرفت، ریکاردو آلوس، بازیکن خارجی باشگاه تراکتور است. او با ۱۳ پاس گل عنوان بهترین پاسور لیگ را به خود اختصاص داد. ریکاردو اگرچه مشتریانی داشت، ولی خیلی زود قراردادش را با تراکتور تمدید کرد تا این بار تیمی برای خریدنش وسوسه نشود.
در رده دوم این رده‌بندی مهدی ترابی، هافبک باشگاه پرسپولیس قرار دارد. او هم بازیکنی است که با توجه به سبک بازی‌اش مشتریانی دارد. همین هفته اخیر بود که مسئولان باشگاه پرسپولیس عنوان کردند ترابی پیشنهاد بسیار بالایی از یکی از تیم‌های حاشیه خلیج فارس دارد، ولی ترابی هم تصمیم گرفته در پرسپولیس بماند. در این بین باید به این نکته اشاره کرد که داستان مهدی ترابی و ریکاردو آلوس چندان به هم شبیه نیست. ترابی فصل پرفراز‌و‌نشیبی را سپری کرد و برعکس آلوس که ثبات درخور توجهی داشت، خیلی دیر موتورش برای پرسپولیس و یحیی گل‌محمدی روشن شد.
نکته مهم درباره مهندسان لیگ‌برتری این است که به نظر می‌رسد در فصل پیش‌رو، برگ برنده دست سپاهان باشد. تراکتور و پرسپولیس توانسته‌اند بهترین پاسور‌های خودی را حفظ کنند، ولی با نگاهی به وضعیت پاسور‌های فصل پیش مشخص می‌شود که سپاهان، قدرت عجیبی در این بخش دارد. فصل گذشته، رامین رضاییان با هفت و فرشاد احمدزاده و شهریار مغانلو با شش پاس گل، عملکرد خوبی در سپاهان از این حیث داشتند. این تیم نه‌تن‌ها این بازیکنان را در این فصل نگه داشته (بدون درنظر گرفتن شایعات جدایی شهریار مغانلو) بلکه توانسته رضا شکاری، وینگر فصل پیش گل‌گهر سیرجان را که با پنج پاس گل در رده بعدی برترین پاسور‌های لیگ قرار گرفته بود نیز جذب کند. بدیهی است که این تیم فعلا با چهار پاسور برتر، حرف زیادی از این حیث در فصل پیش‌رو خواهد داشت.
بعد از سپاهان، پرسپولیس با دو پاسور برتر که یکی مهدی ترابی است و دیگری دانیال اسماعیلی‌فر (شش پاس گل) در رده بعدی قرار می‌گیرد. نکته عجیب درباره مهندسان فصل گذشته لیگ برتر ایران اینکه در بین ۹ نفر برتر، فقط یک استقلالی دیده می‌شود که او هم آرش رضاوند است. آرش پس از رفت و برگشت به استقلال توانست فصل به نسبت خوبی را سپری کند و با شش پاس گل، در رده چهارم مشترک برترین پاسور‌های لیگ برتر قرار گرفت. جالب اینکه هفت مهندس برتر لیگ برتر در فصل گذشته تأثیر زیادی در جدول رده‌بندی کلی لیگ هم داشته‌اند؛ به طوری که تیم‌های آن‌ها در رده اول تا چهارم جدول رده‌بندی لیگ برتر قرار گرفت. شاید این موضوع به خوبی بیانگر این مسئله باشد که به غیر از داستان آقای گلی، مهندسان فوتبالی هم نقشی تأثیرگذار در سرنوشت تیم‌ها در فوتبال ایران دارند.