تازه‌ترین بررسی‌ها از وضعیت بازار اجاره مسکن شهر تهران در محلات و مناطق مختلف به‌خصوص محله‌های مصرفی و پرتقاضا نشان می‌دهد، بعد از کاهش متراژ، رضایت به امکانات کمتر و راضی شدن به اجاره آپارتمان در محله‌های با مرغوبیت کمتر در یک منطقه، جست‌و‌جو برای اجاره آپارتمان‌های مسن، به یک پلیتیک دیگر مستاجر‌هایی تبدیل شده است که درصدد هستند به هر طریق ممکن در محله محل سکونت خود در سال‌های اخیر باقی مانده و به دلیل ناتوانی از تامین اجاره بهای پیشنهادی موجران، ناچار به مهاجرت به مناطق پایین‌تر نشوند.
به گزارش دنیای اقتصاد، از سوی دیگر برخی دیگر از مستاجر‌ها به دلیل رشد اجاره بها و ناتوانی از تامین هزینه‌ها در این بخش، نه‌تن‌ها ناچار به مهاجرت به مناطق پایین‌تر شده اند بلکه برای آنکه بتوانند واحدی با اجاره بهای مناسب‌تر پیدا کنند، جست‌و‌جوی خود را به واحد‌های مسکونی با عمربنای بالاتر از ۱۵ سال محدود کرده اند. بررسی‌ها نشان می‌دهد به طور متوسط اجاره بهای این واحد‌های مسکونی حول و حوش ۱۰ تا ۲۰درصد کمتر از واحد‌های مسکونی نوساز یا با عمربنای کم است. با این حال، اجاره بهای واحد‌های مسکونی مسن که موجر اقدام به بازسازی فضای داخلی آپارتمان کرده است فاصله کمتری با نرخ اجاره آپارتمان‌های کم سن و سال دارد.
پیش از این و در شرایط معمول بازار مسکن، متقاضیان عمده واحد‌های مسکونی مسن در بازار اجاره افرادی بودند که قصد سکونت در آپارتمان‌های متراژ بالا با اجاره بهای حول و حوش واحد‌های کوچک‌تر، اما نوساز داشتند. در دو سال اخیر نیز به دنبال رشد قابل‌توجه اجاره بها، مستاجر‌ها سعی کردند با اجاره واحد‌هایی که یک یا دو مورد از امکانات معمول مانند پارکینگ یا انباری ندارد یا در طبقات سوم و چهارم بدون برخورداری از آسانسور قرار دارد، قدرت خرید خود را در این بازار با سطوح اجاره بهای پیشنهادی منطبق کنند. امسال، اما پدیده روی آوردن به آپارتمان‌های مسن در بازار اجاره به آخرین سنگر مستاجر‌های با سطح درآمد محدودتر تبدیل شده است.