از زمانی که تصور می‌شد یک دَله نادر و بومی در شمال کالیفرنیا بیش از ۱۰۰ سال پیش منقرض شده است، این حیوان در پیست اسکی کالیفرنیا مشاهده شده است.
به گزارش فرارو، عکسی از این حیوان توسط رایان کمپبل زمانی که او در حال لذت بردن از اسکی در کوه ماموت در کراولی ایالت کالیفرنیا بود، گرفته شد.
این مشاهده دومین بار از زمانی است که این حیوانات پس از ناپدید شدن از کالیفرنیا در سال ۱۹۲۲ پس از نابودی جمعیت این حیوان توسط شکارچیان دیده شده است.
اعتقاد بر این است که دَله‌ها حیواناتی بودند که اردوگاه گروه دونر را غارت کردند. اعضای گروه دونر پس از گیر افتادن در برف به آدمخواری روی آوردند.
در آخرین حادثه، گروهی که این حیوان را مشاهده کردند، گفتند که مطمئن نیستند در ابتدا به چه چیزی نگاه می‌کنند.
رایان کمپبل گفت که این حیوان به جز علامت سفید، دم بلند و سر شبیه یک خرس کوچک است. وی فقط برای اینکه در امان باشد، گوشی خود را بیرون آورد و عکس از فاصله دور گرفت.
با این حال، حیوان به سرعت توسط اسکی‌بازی که وارد شده بود ترسید و دور شد.
رایان گفت: ما آن را دیدیم که به سمت دسته‌ای از درختان نزدیک می‌دوید. سپس متوجه شدیم که چرا شروع به دویدن کرد. یک اسکی باز در حال پایین آمدن از شیب بود و پرش کرد، احتمالاً هرگز ندیده بود که چقدر نزدیک هستند.
عکسی که رایان گرفت، حیوان تیره رنگ را در سراشیبی نشان می‌دهد که با چهار پا در میان برف راه می‌رود.
دله، بزرگ‌جثه‌ترین عضو خانواده راسویان و بومی آمریکای شمالی است.
در سال ۲۰۰۸، یک دله، حدود ۶۰۰ مایل دورتر مشاهده شد. این حیوان در طول سال‌ها چندین بار در دوربین شکار شد.
کریس استرمر، یکی از مقامات دپارتمان ماهی و حیات وحش کالیفرنیا در سال ۲۰۰۸ گفت: او به نوعی گذرا است. او یک دله تنها است که به دنبال ماده‌ای است که احتمالاً هرگز پیدا نخواهد کرد.
اعتقاد بر این است که فقط ۴۰۰ دله در سراسر ایالات متحده وجود دارد که در سراسر آیداهو، کلرادو و مونتانا قرار دارند. این حیوانات ۵ تا ۱۳ سال زندگی می‌کنند.
دله‌ها بیشتر به خاطر خوردن غذای گروه دونر خبرساز شدند. این حادثه پس از اینکه گروه برای زنده ماندن به آدمخواری متوسل شد، به یکی از مشهورترین خبر‌های کالیفرنیا تبدیل شد.
گروه دونر یا گاهی شناخته‌شده تحت عنوان حزب دونر، گروهی از مکتشفین و پیشگامان آمریکایی بودند که به وسیله کاروان درشکه به سمت کالیفرنیا مهاجرت نمودند. آن‌ها زمستان‌های سال ۱۸۴۶ تا ۱۸۴۷ میلادی را به ناچار، در برف و کولاک منطقه سیرا نوادا گذراندند. برخی از اعضای این گروه برای زنده ماندن، به آدمخواری متوسل گشتند و معمولاً اجساد کسانی را که در اثر گرسنگی یا بیماری جان می‌باختند به مصرف طعام می‌رساندند.